ΞΕΝΟΔΟΧΟΫΠΑΛΛΗΛΟΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ: ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΤΥΧΙΑ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ, «ΕΞΟΡΙΖΟΥΝ» ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ…
«Πέρσι δούλεψα σε ξενοδοχείο στην Σαντορίνη, στο Ακρωτήρι, παραμένω όμως στο νησί «επαγγελματικά» και φέτος το καλοκαίρι. Εργάζομαι ως σερβιτόρα. Οι επιχειρήσεις αυτές, σου κάνουν άμεσα πρόσληψη, το πρόβλημα όμως έγκειται στο τι αναγράφει η σύμβαση σου. Ενώ εκεί λέει πως κανονικά δουλεύεις 5νθήμερο και 8ώρο, στην πραγματικότητα δεν ισχύει κανένας τέτοιος διακανονισμός. Να φανταστείς πως εγώ έκανα συμφωνία να δουλεύω 12 ώρες καθημερινά, έτυχε να εργαστώ μάλιστα αρκετές φορές, παραπάνω ώρες από τις συμφωνηθείσες…αλλά ποτέ δεν τις πληρώθηκα. Ρεπό δεν υπάρχουν, για την ακρίβεια, κανένα ξενοδοχείο στην Σαντορίνη δεν σου δίνει ρεπό. Η δουλειά μου ως σερβιτόρας είναι πολύ δύσκολη όπως καταλαβαίνεις. Όλη την μέρα όρθια, μέσα στο άγχος και την πίεση. Δεν…περιοριζόμουν όμως, μόνο στα καθήκοντα της σερβιτόρας. Ήμουν «μπαλαντέρ». Κουβαλούσα βαλίτσες, έστρωνα δωμάτια κτλ. Βλέπεις, το ξενοδοχείο ήταν μικρό και το προσωπικό λίγο. Ουσιαστικά ήταν μια οικογενειακή επιχείρηση, σκέτο μπακάλικο, εντελώς ανοργάνωτοι. Πιο πολλά ήξερα εγώ από αυτούς. Αρκεί να σου πω, πως στο bar δεν υπήρχε ούτε λάντζα. Εμένα αυτό που με εξόργιζε είναι, πως παρά το γεγονός ότι ήμουν απόφοιτος σχολής Τουριστικών Επιχειρήσεων, δεν πληρωνόμουν ανάλογα με το πτυχίο και τις γνώσεις μου. Έπαιρνα λιγότερα χρήματα και από την καμαριέρα. 12 ώρες δουλειά κάθε μέρα, κανένα ρεπό μέσα στην εβδομάδα, 7 μέρες σερί, για όλη την τουριστική περίοδο. Αμοιβή: 1.000 ευρώ, και δυστυχώς, εργαζόμενη σε μια επιχείρηση, οι ιδιοκτήτες της οποίας είχαν «μαύρα μεσάνυχτα» γύρω από την λειτουργία της. Επιθεώρηση Εργασίας; Την είδα μια φορά, πολύ παλιά, και έκτοτε τίποτα» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, η Δ.Ε, σερβιτόρα σε ξενοδοχείο της Σαντορίνης.
ΟΙ ΞΕΝΟΔΟΧΟΙ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΣΑΝ… «ΣΥΜΜΟΡΙΑ» ΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΟΧΙ
«Θα σου πω ένα περιστατικό μόνο για να καταλάβεις: Συνάδελφος σε γειτονικό ξενοδοχείο, κατά πολύ ανώτερο από αυτό που δούλευα εγώ, σκέψου 1.000 ευρώ και βάλε η διανυκτέρευση, ζήτησε να απέχει μια μέρα από την δουλειά για να ψηφίσει στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού. Το απαίτησε και τα κατάφερε τελικά, με την συνδρομή της Επιθεώρησης Εργασίας. Επέστρεψε στην δουλειά της και μετά από ένα μήνα…μέσα Αυγούστου, στο αποκορύφωμα της τουριστικής περιόδου…την απέλυσαν. Η κοπέλα αυτή δεν κατάφερε να βρει ποτέ ξανά δουλειά στο νησί. Μπήκε στην «μαύρη λίστα». Εδώ κάνουν κουμάντο 15-20 οικογένειες, που έχουν μοιράσει μεταξύ τους ξενοδοχεία και οικόπεδα. Εμπλέκονται βέβαια και αθηναίοι επιχειρηματίες. Το κρατούν το νησί στην χούφτα τους. Για τους υπόλοιπους, τους εργαζόμενους δηλαδή, δεν υφίσταται τίποτα άλλο, παρά μόνο εκμετάλλευση και μισθοί πείνας που δίνονται χωρίς να υπολογίζονται πτυχία και ικανότητες. Έχω περάσει τα 30, κάνω τόσα χρόνια αυτή την δoυλειά, είμαι καλή στο επάγγελμα μου και πληρώνομαι λες και είμαι…17 χρονών. Τα παλιά χρόνια εξελισσόμουν μισθολογικά και τώρα δυστυχώς…γύρισα πίσω στα παλιά».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ