ΞΕΝΟΔΟΧΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ: ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ…ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ, ΕΜΕΙΝΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ…ΣΤΟ ΧΕΡΙ
«Πήγα λοιπόν εκεί, για δεύτερη χρονιά, υποτίθεται με αναβαθισμένο πόστο, με περισσότερες αρμοδιότητες, ευθύνες, και εννοείται, περισσότερα λεφτά. Από την πρώτη στιγμή όμως αντιμετώπισα σοβαρά πρόβληματα. Κοιμόμουν σε ένα μικρό χώρο, υπόγειο, μαζί με ένα ακόμη άτομο. Μύριζε έντονα υγρασία. Τα σπίτια του προσωπικού… «επισκέπτονταν» που και που… ποντίκια, αλλά σύμφωνα με την διοίκηση, αυτό ήταν λογικό καθώς βρισκόμασταν στην εξοχή. Το στρώμα μου μύριζε μούχλα. Όταν ζήτησα να μου το αλλάξουν, εισέπραξα την ειρωνεία τους και την προτροπή τους να βρω…εγώ λύση. Παρόλο που είχαν υποσχεθεί αλλαγή καταλύματος, δεν έκαναν τίποτα. Το φαγητό που μας προσέφεραν ήταν επιεικώς απαράδεκτο. Δεν τρωγόνταν με τίποτα. Αποτέλεσμα; Και στην αγορά φαγητού μου έφυγαν πολλά χρήματα, λεφτά όμως που εγώ είχα υπολογίσει να μην ξοδέψω. Αν βλέπατε το φαγητό που μας σέρβιραν, θα με δικαιολογούσατε. Πάνω κάτω ήξερα τι με περίμενε στο ξενοδοχείο, αλλά πήγα. Χρειαζόμουν την δουλειά και ήθελα να μάθω περισσότερα, να εξελιχθώ. Παρά το γεγονός ότι η συμπεριφορά των manager απέναντι στους εργαζόμενους δεν ήταν και η καλύτερη…» εξομολογείται στο bangladeshnews.gr η Β.Ν.Σ, η οποία το περασμένο καλοκαίρι εργάστηκε σε ξενοδοχείο στην Σαντορίνη, για δεύτερη χρονιά, και πλέον βρίσκεται στα δικαστήρια με την διοίκηση της εταιρείας για οφειλές δεδουλευμένων…
ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΩ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΩΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ…
«Το πρώτο χαστούκι ήταν η θέση μου. Παρά τον… «υψηλό» τίτλο δεν υπήρχαν ούτε έξτρα αρμοδιότητες, ούτε λήψη σημαντικών αποφάσεων εκ μέρους μου. Το κλίμα σταδιακά επιδεινώθηκε και αναγκάστηκα να αποχωρήσω από το ξενοδοχείο, όχι «αναίμακτα» όμως. Τον πρώτο μήνα πραγματοποίησα πολλές υπερωρίες, όλες απλήρωτες. Απαιτούσαν μάλιστα να είμαι παρούσα στις εργασίες του ξενοδοχείου. Τους επόμενους δύο μήνες, αν και οι υπερωρίες ήταν λιγότερες, παρέμειναν απλήρωτες. Είχαμε συμφωνήσει επίσης και στην απόδοση bonus, αν πιάναμε τον στόχο των πωλήσεων. Αρκεί να σας πω, ότι για το συγκεκριμένο θέμα, έχω προσλάβει δικηγόρο προκειμένου να διεκδικήσουμε τις οφειλές. Και βεβαίως, τα ρεπό. Επειδή η συνεχόμενη εργασία αντιβαίνει τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, είναι παράνομη δηλαδή, μας είχαν δηλωμένους ως εργαζόμενους 25 ημερών, στην πραγματικότητα όμως δουλεύαμε όλο τον μήνα. Στην Σαντορίνη βλέπετε, το καλοκαίρι δεν υπάρχουν ρεπό για τους εργαζόμενους των ξενοδοχείων».
Την έχουν «πατήσει» ακόμη και οι πιο… «υποψιασμένοι», καθώς το μόνο που χρειάζεται είναι ο συνδυασμός δύο απλών πραγμάτων: Μια σχετική ικανότητα ευφάνταστης παρουσίασης των … «ειδυλλιακών» εργασιακών συνθηκών από έναν ευφράδη ξενοδόχο και η απελπισία που γεννά η ανεργία σε όσους, είναι διατεθειμένοι να ταξιδέψουν δεκάδες ή και εκατοντάδες χλμ., προκειμένου να εξασφαλίσουν το μεροκάματο που θα τους επιτρέψει να επιβιώσουν. Μόνο που, όταν ανακαλύπτουν το λάθος τους, είναι πολύ αργά. Ο υψηλός μισθός που σας υποσχέθηκε ο εργοδότης αποδεικνύεται… «κλάσμα», το οποίο μάλιστα δεν καταβάλλεται σχεδόν ποτέ στην ώρα του. Τα ανθρώπινα ωράρια εργασίας που σας διαβεβαίωναν με κατηγορηματικό τρόπο ότι θα τηρηθούν, μετατρέπονται, σε ώρες δουλειάς…που αντιστοιχούν σε σκλάβο βαμβακοφυτείας του αμερικάνικου νότου. Η απαίτηση της καταβολής των ενσήμων σας, μετονομάζεται ανερυθρίαστα σε…απληστία, μεσούσης μιας «ιδιαιτέρως δύσκολης περιόδου για τον τουρισμό», παρά το γεγονός ότι οι πληρότητες στην μονάδα που εργάζεστε αγγίζουν το 100%. Όσον αφορά νυχτερινά, υπερωρίες, γιορτές; «Μην τα θέλετε και όλα δικά σας», αναφωνεί εξοργισμένο το αφεντικό, με συνέπεια οι ώρες που θα μπορούσατε να ξεκουραστείτε ή να αφιερωθείτε σε κάτι άλλο, να καταλήγουν υπέρ του ταμείου…της επιχείρησης. Καθόλου παράξενο, αν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, ζητούν περαιτέρω μείωση του εργατικού κόστους, επικαλούμενοι την ανάγκη στήριξης ενός εκ των βασικοτέρων πυλώνων της ελληνικής οικονομίας: Του τουρισμού. Παραβλέποντας όμως την στυγνή εκμετάλλευση μεγάλης μερίδας εργαζομένων, οι οποίοι, ακόμη και αν βρουν το κουράγιο να καταγγείλουν τις συνθήκες εργασίας τους σε κάποια…υποστελεχωμένη Επιθεώρηση, το αποτέλεσμα θα είναι αμφίβολης αξίας, καθώς ο καταγγέλων μάλλον, θα πρέπει να ξεχάσει τα τουριστικά επαγγέλματα ως βιοποριστική επιλογή. Η εμπειρία λέει, ότι οι καταγγελόμενοι επιχειρηματίες διαθέτουν μνήμη ελέφαντα, θεωρώντας καθήκον τους να ενημερώσουν τους συναδέλφους τους για τον «θρασύτατο» εργαζόμενο που ζήτησε…άκουσον άκουσον…αυτά που δικαιούται. Κοντολογίς, να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με όσους υπόσχονται…
ΟΤΑΝ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΡΟΪΔΙΕΣ…
«Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Συμβαίνει κατά κόρον, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι εργοδότες τάζουν ότι όλα θα είναι καλά, όλα θα είναι νόμιμα, και όταν τελικά ο εργαζόμενος καταφθάνει στην επιχείρηση για να δουλέψει, αντιλαμβάνεται ότι οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές, εννοείται προς το χειρότερο, από αυτές που του περιέγραψαν. Είναι αναγκασμένοι να ζήσουν, είτε με τις υποσχέσεις του επιχειρηματία ότι θα…τακτοποιήσει κάποια στιγμή τους μισθούς και τα ένσημα τους, είτε επειδή γνωρίζουν ότι θα δυσκολευτούν να βρουν αλλού δουλειά, υπομένουν τα τερτίπια της εργοδοσίας. Η τουριστική σεζόν έτσι και αλλιώς είναι μικρή, και ο εργαζόμενος δεν έχει την πολυτέλεια να σπαταλά πολύ χρόνο ψάχνοντας για τις κατάλληλες συνθήκες εργασίας. Ένα άλλο κόλπο που αφορά κυρίως τα μεγάλα ξενοδοχεία είναι, ότι μέσω voucher, προσλαμβάνουν ένα σωρό κόσμο προκειμένου να κάνουν την δουλειά τους, αλλά όταν έρχεται η ώρα να πληρώσουν το δικό τους μερίδιο στην μισθοδοσία, τους «ταϊζουν» με ένα μικρό έναντι και…υποσχέσεις, και βλέπεις μετά τους εργαζόμενους να τρέχουν πανικόβλητοι διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους» υποστηρίζει μιλώντας στο bangladeshnews.gr ο Χρήστος Κωνσταντίνου, πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης-Χαλκιδικής.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ