ΞΕΝΟΔΟΧΟΙ ΚΥΚΛΑΔΩΝ: ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ & ΠΙΟ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΝ…
«Αντιμετωπίζουμε ένα τεράστιο πρόβλημα, λόγω έλλειψης σωματείου που θα προστάτευε ουσιαστικά τα συμφέροντα των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Αναγκαστικά, τον ρόλο του «προστάτη» παίζει το Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων. Όταν όμως έχουμε υπό την εποπτεία μας 24 νησιά, αντιλαμβάνεστε ότι είναι πολύ δύσκολο εως αδύνατο, να καλύψουμε το σύνολο των εργαζομένων. Αφήστε δε, που πολλοί εξ’αυτών δεν προχωρούν καν σε καταγγελίες. Δεν μπαίνουν στην διαδικασία. Έτσι και αλλιώς, εδώ, οι περισσότερες τουριστικές επιχειρήσεις είναι οικογενειακές. Μαμά, μπαμπάς, παιδιά, άντε και κανένας ακόμη, τον οποίο ξεζουμίζουν για περίπου 1 με 2 μήνες, δίνοντας του στο τέλος «ψίχουλα». Αυτό αφορά τα μικρά νησιά που δεν υποδέχονται τεράστια τουριστικά «κύματα, ούτε η τουριστική σεζόν διαρκεί πολύ. Την περίοδο αυτή, υπάρχει μεγάλη προσφορά εργασίας από ανθρώπους που καίγονται να δουλέψουν. Αυτό, οι εργοδότες το γνωρίζουν άριστα και προσαρμόζουν ανάλογα την τακτική τους. Στο τέλος, προσλαμβάνουν εργαζόμενους που λένε σε όλα «ναι». Αναγκάζονται να δουλέψουν αυξημένο ωράριο, χωρίς πληρωμή για τις έξτρα ώρες εργασίας και διάφορα τέτοια. Στην συνέχεια ανακαλύπτουν ότι τους «λείπουν» ένσημα ή παίρνουν λιγότερα λεφτά από αυτά που είχαν συμφωνήσει. Και όταν τελειώσει η σεζόν, τρέχουν στην Επιθεώρηση Εργασίας προκειμένου να διεκδικήσουν όλα αυτά που τους οφείλουν οι εργοδότες» δηλώνει στο bangladeshnews.gr ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κυκλάδων, Μάρκος Βουτσίνας.
Η ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ…
«Oι συνθήκες εργασίας είναι απερίγραπτες. Χάλια. Δίνουν δωμάτια στους εργαζόμενους στα οποία δεν θα κοιμόταν ούτε σκυλί. Άλλα τους τάζουν, και άλλα βρίσκουν μπροστά τους. Δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος των εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Η Επιθεώρηση Εργασίας είναι υποστελεχωμένη. Επειδή τα εκτός έδρας χρήματα είναι ελάχιστα, δεν πηγαίνουν για ελέγχους σε όλα τα νησιά των Κυκλάδων. Ζητούν από εμάς να το κάνουμε. Έχουν δίκιο όμως. Με 15 ευρώ που να πας και τι να κάνεις;»
Στο «γήπεδο» των εργασιακών σχέσεων οι ξενοδόχοι…παίζουν μόνοι τους «μπάλα». Ειδικότερα στις Κυκλάδες, τους ανήκει μέχρι και η κερκίδα, καθώς η έλλειψη σωματείου έχει αφήσει τους ξενοδοχοϋπαλλήλους απροστάτευτους απέναντι στα «καπρίτσια» των εργοδοτών. Αν υπάρχει μία περιοχή στην Ελλάδα, όπου τα κρούσματα αυθαιρεσίας είναι σοβαρά και επαναλαμβανόμενα, αυτές είναι οι Κυκλάδες. Χωρίς σωματείο, χωρίς κλαδική σύμβαση, με υποστελεχωμένη Επιθεώρηση Εργασίας. Το «ονειρικό» εργασιακό τοπίο κάθε επιχειρηματία, ο οποίος μπορεί να πειραματιστεί ελεύθερα, πάνω στην «κουρελιασμένη» νομοθεσία, χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς. Δεν υπάρχει κανενός είδους εγγύηση ή σιγουριά για τους εργαζόμενους, παρά μόνο, τα «κύματα» των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που στο τέλος…και αυτής της τουριστικής σεζόν θα «πλημμυρίσουν» ξανά τα γραφεία της Επιθεώρησης Εργασίας στην Σύρο, ζητώντας δικαίωση για όσα υπέστησαν. Βλέπε, «απώλεια» ενσήμων, μη-καταβολή μισθών, υπερωριών, επιδομάτων, και άλλα τέτοια…ωραία, που αποκαλύπτουν το βάθος των διαταραγμένων εργασιακών σχέσεων. Γράψαμε στο προηγούμενο ρεπορτάζ, για την αδυναμία του Εργατικού Κέντρου Κυκλάδων να προστατέψει τους εργαζόμενους. Η έλλειψη πόρων, έρχεται να «κουμπώσει» στην ανεπαρκέστατη Επιθεώρηση Εργασίας λόγω έλλειψης προσωπικού, στις δυσκολίες ενημέρωσης και καταγραφής των προβλημάτων που «γεννούν» τα διασκορπισμένα νησάκια και βεβαίως ο φόβος των υπαλλήλων να καταγγείλουν τις παρανομίες των αφεντικών τους, καθώς στα μάτια τους η κίνηση αυτή, εξανεμίζει τις πιθανότητες τους να βρούν ξανά δουλειά. Τα γράψαμε και σε προηγούμενα ρεπορτάζ, θεωρούμε αναγκαίο όμως, να τα υπενθυμίσουμε και σε αυτό: Πρώτον: Παρά το γεγονός ότι φιλοξενούμε δήλωση του, θεωρούμε απαράδεκτο, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κυκλάδων, Μάρκος Βουτσίνας, να μην γνωρίζει ή να προσποιείται πως δεν γνωρίζει την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδοχοϋπαλλήλων και τον πρόεδρο της. Δεύτερον: Στην Ελλάδα εργάζονται συνολικά 130.000 άτομα ως ξενοδοχοϋπάλληλοι, με το 60% και άνω από αυτούς, να μην καλύπτεται από την κλαδική σύμβαση αφού αυτή, αφορά όσους είναι ενταγμένοι σε σωματείο, με την προϋπόθεση βέβαια ότι και οι εργοδότες είναι μέλη της οικείας ένωσης…
ΧΩΡΙΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟ, ΟΙ ΞΕΝΟΔΟΧΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΚΛΩΤΣΟΣΚΟΥΦΙ» ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ…
«Οι ξενοδόχοι των Κυκλάδων στελεχώνουν τις επιχειρήσεις τους με προσωπικό «ευκαιρίας», μαθητές, αλλοδαπούς, μη επαγγελματίες. Χωρίς την ύπαρξη και την προστασία ενός σωματείου, οι εργοδότες αποκτούν όλα εκείνα τα… «προνόμια» τα οποία εξασκούν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό στο προσωπικό. Εκ των πραγμάτων, δεν υπάρχει κανείς να εμποδίσει τις αυθαιρεσίες τους, με τους εργαζόμενους από την άλλη να χάνουν συνολικά την διαπραγματευτική τους ικανότητα. Είναι πολύ δύσκολο για εμάς να «στήσουμε» ένα σωματείο στην περιοχή αυτή. Οι εργαζόμενοι είναι διασκορπισμένοι, διασπαρμένοι, χωρίς εργασιακή βάση. Δεν φταίνε αυτοί βέβαια στις περισσότερες περιπτώσεις. Οι ξενοδόχοι τους αλλάζουν διαρκώς, τους ανακυκλώνουν ανά σεζόν, χωρίς να τους επαναπροσλαμβάνουν. Χωρίς όμως ένα σταθερό αριθμό εργαζομένων, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε σωματείο, δεν μπορούμε να δράσουμε συνδικαλιστικά. Και στις Κυκλάδες, αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γίνονται προσπάθειες, αλλά υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος. Οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να επαναπροσληφθούν χωρίς μεγάλες δυσκολίες, σε περίπτωση που υπήρχε το οικείο σωματείο που θα προωθούσε τις αιτήσεις επαναπρόσληψης. Αυτός είναι και ο νόμιμος τρόπος, αλλά κυρίως η μέθοδος που διασφαλίζει, ότι αν κάτι πάει στραβά, θα υπάρχει μια ασπίδα προστασίας για τα συμφέροντα τους. Αν οι εργαζόμενοι, επαφίενται στις καλές προθέσεις του εργοδότη για να τους προσλάβει ή επαναπροσλάβει, καθίστανται έρμαια του, δεν πρόκειται να συνδικαλιστούν ποτέ, και θα τρέχουν κάθε τέλος σεζόν στις Επιθεωρήσεις Εργασίας, διεκδικώντας τα αυτονόητα. Μην νομίζετε πάντως πως, από τις αυθαιρεσίες εξαιρούνται και οι εργαζόμενοι που ανήκουν σε κάποιο σωματείο» υποστηρίζει ο Παναγιώτης Προύντζος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Εργατών Επισιτισμού.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ
Οι λόγοι που αναφέρονται ως αιτίες μη ύπαρξης σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων στις Κυκλάδες δεν ισχύουν ή/και είναι ελλειπείς. Για την ίδρυση ενός συνδικαλιστικού σωματείου χρειάζονται 20 μόνο εργαζόμενοι/ες που απασχολούνται στον ίδιο κλάδο της οικονομίας. Απ’ τις χιλιάδες των εργαζομένων π.χ στη Σαντορίνη την περίοδο Απριλίου-Οκτωβρίου υπάρχουν τουλάχιστον καποιες εκατοντάδες που δουλεύουν για πολλά χρόνια στο νησί, με τον ίδιο ή άλλο εργοδότη.
Αυτό που κυριαρχεί είναι
α) ο φόβος πως τα, αρχικά τουλάχιστον, μέλη του σωματείου θα δυσκολευτούν να ξαναβρούν δουλειά στο νησί μετά την πρώτη εργατική παρέμβαση που θα ενοχλήσει τους εργοδότες,
β) η έλλειψη χρόνου για την αποτελεσματική οργάνωση και κοινωνικοποίηση των εργαζομένων έξω από τους χώρους εργασίας (αφού τα ωράρια είναι εξαντλητικά),
γ) ο τεράστιος αριθμός μεταναστών εργαζομένων που στην πλειοψηφία τους αδιαφορούν για τα εργατικά τους δικαιώματα και αποτελούν «καβάτζα» για τους επιχειρηματίες,
δ) η έλλειψη γνώσης των περισσότερων εργαζομένων για τα εργατικά τους δικαιώματα (πληρωμή υπερωρίας,νυχτερινής εργασίας,κυριακής,6ήμερης απασχόλησης κτλ κτλ)
ε) η μεγάλη ανάγκη των περισσότερων εργαζομένων για δουλειά που θα εξασφαλίσει ένα εισόδημα που θα μείνει για το χειμώνα της ανεργίας.
Ένα δυναμικό εργατικό σωματείο π.χ στη Σαντορίνη θα προκαλούσε τεράστιο φόβο στους εργοδότες που αυθαιρετούν (που δυστυχώς είναι στην πλειοψηφία τους ντόπιοι…), καθώς θα ασκούσε πίεση μέσω απευθείας ενημέρωσης των πελατών και θα δημιουργούσε τον κίνδυνο για δυσφήμιση του προϊόντος. Και οι δυνατότητες θα ηταν πολλές… Οπότε και αναμενόμενα θα συναντούσε και την αντίστοιχη αντίδραση των αφεντικών .
Επιτέλους, όμως, πόσο οι εργαζόμενοι θ’ ανεχόμαστε τον κάθε σε-μια-μέρα ξενοδόχο να κερδοσκοπεί εις βάρος μας κλέβοντας τον κόπο μας ή τον κάθε σπιτονυκοκοίρη να κάνει το ίδιο, χωρίς αποδείξεις, με όλα τα ενοίκια μπροστά κτλ κτλ…;
Το κράτος, είτε το διαχειρίζεται ο Σύριζα, είτε η ΝΔ, δεν πρόκειται να κάνει τίποτε. Δε θέλει και δε μπορεί. Άρα το μπαλάκι πέφτει σ’ εμάς…Δύο-δύο, τρεις-τρεις από κάθε ξενοδοχείο, να βρούμε τρόπους ν’ αρχίσουμε να βρισκόμαστε και να οργανωθούμε, πέρα από κόμματα, συνδικαλισταράδες κτλ. ΑΡΚΕΤΑ!