ΞΑΝΘΗ: ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ «ΞΕΚΛΗΡΙΖΟΥΝ» ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΖΩΩΝ…

«Τις τελευταίες 15 ημέρες, είχαμε ξανά, 4-5 περιστατικά. Πρώτο περιστατικό: Στα Μάγγανα, έριξαν φόλες σε 20 σκυλιά. Η «μπάλα» πήρε και αδέσποτα και δεσποζόμενα. Δεύτερο: Μία μάνα, στην παραλία, με τα 8 κουτάβια της. Την μετέφεραν σε μια μακρινή τοποθεσία και δηλητηρίασαν όλη την οικογένεια. Μαζί τους σκοτώθηκε και ένα ακόμη σκυλάκι. Τρίτο: Κοπέλα που φρόντιζε ένα αδέσποτο, το είδε μια μέρα να τρέχει σαν τρελό, γεμάτο αίματα. Το είχαν χτυπήσει με αεροβόλο, βρήκε πάνω σε αρτηρία, και μετά από μερικές ώρες αγωνίας και μάχης για να κρατηθεί στην ζωή, το σκυλί κατέληξε. Δεν τελειώνουμε όμως εδώ: Κάποιος… «κύριος», πετούσε πέτρες σε μια γάτα που ήταν πάνω σε δέντρο, φωνάζοντας παράλληλα τα σκυλιά που ήταν τριγύρω, για να την κομματιάσουν, όταν θα κατέβαινε. Δηλητηριάσεις, πυροβολισμούς, χτυπήματα με αυτοκίνητο, είναι πλέον συνηθισμένα. Οι εγκαταλείψεις από την άλλη, είναι καθημερινό φαινόμενο. Πέρα από τους ασυνείδητους όμως, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τις δημοτικές αρχές, οι οποίες δυσκολεύουν το έργο μας, καθώς η πικρή αλήθεια είναι, ότι δεν έχουν την παραμικρή επαφή με τα ζώα. Τοποθετούν κάθε φορά στην θέση του αρμόδιου αντιδημάρχου, τον κάθε άσχετο, ανθρώπους που η μόνη τους σχέση με τα ζώα είναι…η μπριζόλα που τρώνε. Να φανταστείτε πως δεν υπάρχει οργανωμένο κυνοκομείο. Υπάρχουν όλες και όλες…24 θέσεις για περίπου 6.000 αδέσποτα. Όταν ο δήμος μπορεί να φροντίσει μόνο τόσα ζωάκια, και εμείς, ως μικρή ομάδα εθελοντών, περιθάλπτουμε…87, τι μπορεί να περιμένει κανείς;» αναρωτιέται οργισμένη στο bangladeshnews.gr, η Άννα Μαρία Ζαφειριάδου, εθελόντρια στην ομάδα «Αδεσποτούλια Ξάνθης».

Η ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ…

ΠΛΕΟΝ, ΑΝΤΙΚΡΙΖΩ ΚΑΧΥΠΟΠΤΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ…

«Για την αστυνομία, το μόνο που μπορώ να πω είναι, ότι όσες φορές απευθυνθήκαμε για βοήθεια, συνεργάστηκε. Σε κάποιους δήμους, έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Δεν επιδεικνύουν όμως ιδιαίτερη προθυμία, να εντοπίσουν όσους π.χ, δεν έχουν τσιπάκι στα σκυλιά τους και να τους γράψουν.  Συνεργαζόμαστε, αλλά δεν κάνουν το κάτι παραπάνω. Όσον αφορά τις επιπτώσεις που έχει πάνω μου, η κακοποίηση των ζώων, είναι ότι πλέον άρχισα να τρομάζω, να φοβάμαι τους ανθρώπους και το τι είναι ικανοί να κάνουν σε άλλα πλάσματα. Και δεν ήμουν άνθρωπος που φοβόταν. Βλέπω τον καθένα δίπλα μου, και αμέσως μου μπαίνουν σκέψεις, ασχέτως του πόσο φυσιολογικός μοιάζει. Επίσης, πήραμε από κάποιους μουσουλμάνους αθίγγανους, σκυλιά, τα οποία τα ζούσαν σε φριχτές συνθήκες».

Η λαίλαπα αυτή, έχει εξαπλωθεί σαν ιός σε όλη την Ελλάδα. Αν και ασχοληθήκαμε εκτενώς με το θέμα της κακοποίησης ζώων και σε άλλα μας ρεπορτάζ (Χανιά, Κομοτηνή, Ναύπλιο, Λευκάδα, Καβάλα), η έκταση, όσο και η βαρβαρότητα του φαινομένου, δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Ανθρωπόμορφα κτήνη, εξολοθρεύουν εν ψυχρώ, αθώωες υπάρξεις, εκτονώνοντας τα σαδιστικά τους ένστικτα, πάνω σε ανήμπορα όσο και ανυπεράσπιστα ζωάκια. Όσοι γνωρίζουν, είτε αδιαφορούν, είτε δεν καταγγέλουν. Η «omerta» της ελληνικής επαρχίας διαθέτει ακόμη πολύ βαθιές ρίζες και ανθρώπους τόσο μυημένους σε αυτήν, που μοιάζει σχεδόν αδύνατο, να συγκινηθούν από τα φρικτά μαρτύρια που υφίσταται μία γάτα ή ένας σκύλος που απαγχονίζεται, δηλητηριάζεται, πυροβολείται, εγκαταλείπεται ή κομματιάζεται κάτω από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου. Θα πει κανείς: «Έδώ, δεν σταματάνε αν πατήσουν άνθρωπο, θα σταματήσουν επειδή πάτησαν σκύλο;» και θα έχει δυστυχώς, απόλυτο δίκιο. Όσον αφορά τις διαστροφικές ορμές, ουκ ολίγων συμπολιτών μας, οι οποίοι αν τελούσαν τα εγκλήματα αυτά, σε κάποια ευνομούμενη πολιτεία, θα είχαν βρεθεί στο άψε-σβήσε, πίσω από της φυλακής τα κάγκελα, τα έχουμε πει:  Βρήκαν και κάνουν. Με τις διωκτικές αρχές της πολιτείας, ανενεργές, στο φλέγον αυτό θέμα, η ατιμωρησία τους είναι δεδομένη. Και όσο μεγαλύτερη η ατιμωρησία, τόσο πιο εκτεταμένη η ασυδοσία. Το μεγάλο πρόβλημα παραμένουν οι δημοτικές αρχές και η αστυνομία, αφού, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μοιάζει σαν να…ανέχονται τις καταγγελίες των φιλοζωϊκών σωματείων, καθώς οι μέχρι τώρα ενέργειες τους, αξιολογούνται από χαμηλή ή…ανύπαρκτη αποτελεσματικότητα. Οι δημοτικές αρχές, περιορίζονται στις «βολικές» στειρώσεις, διατηρώντας κυνοκομεία σε κακή κατάσταση, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων. Η ενημέρωση του κοινού και η βοήθεια σε φιλοζωϊκά σωματεία και εθελοντές είναι αμελητέα. Όσον αφορά την αστυνομία; Αν το θύμα δεν είναι άνθρωπος, η υπόθεση καταλήγει ελαφρά τη καρδία, στο αρχείο…

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ Ο ΔΗΜΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ…

«Υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των ζώων με φόλες. Δυστυχώς, έτσι λειτουργεί το μυαλό τους. Ο δήμος από την άλλη, είναι ανεπαρκέστατος, το έργο του είναι λειψό. Πολλά ζώα είναι παρατημένα στους δρόμους, με σοβαρά προβλήματα υγείας. Τους τηλεφωνούμε καθημερινά, αλλά δεν βλέπουμε και τίποτα. Υπάρχουν μερικά ζωάκια, δεν τα έχουμε δει μόνο εμείς, αλλά και πολύς κόσμος, που έχουν καταντήσει σαν φαντάσματα, τόσο αδύναμα είναι. Γεμάτα ψώρα και πληγές. Εδώ και ένα μήνα περίπου, είναι παρατημένα, και ο δήμος ακόμη να τα μαζέψει. Έχουμε και τις φόλες όμως. Το κακό, ειδικότερα στα χωριά, έχει παραγίνει. Όταν «λείπει» όμως ο δήμος και η αστυνομία, για να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, τότε η κοινωνία μπορεί να επιδεικνύει εξίσου ανενόχλητα και την καλοσύνη και την κακία της» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, η Ματίνα Μπλέτσα, εθελόντρια της ομάδας «Αδεσποτούλια Ξάνθης».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ