ΒΑΡΕΛΟΣΚΥΛΑ ΙΚΑΡΙΑΣ: ΤΑ ΠΑΡΑΤΟΥΝ ΔΕΜΕΝΑ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ…

«Βλέπω σκυλιά δεμένα, πολλές φορές δεν τα ταϊζουν, δεν τα βάζουν καν νέρο, τα έχουν ολομόναχα, χωρίς κανενός είδους σκέπαστρο να τα προστατεύει. Ζουν μέσα στην δυστυχία. Άλλοι, τα έχουν δεμένα στα βουνά. Δεν τα υπολογίζουν καθόλου ως ψυχούλες. Μπορεί να περάσει και μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να φάνε και να πιούνε. Το πολύ πολύ, να τους ρίξουν κανένα κομμάτι μουχλιασμένο ψωμί. Αν κάποιο σκυλί κατορθώσει και λυθεί, και πάρει τον δρόμο προς τα βουνά, το πυροβολούν εν ψυχρώ για να μην τους φάει τα κατσίκια και τις κότες. Η εικόνα που παρουσιάζει το νησί, είναι μια σκέτη φρίκη. Ματώνει η ψυχή σου με αυτά που βλέπεις. Για τα σκυλιά που είναι δεμένα πάνω στα βουνά, η ζωή τους απλά…δεν περιγράφεται. Σκέτο μαρτύριο. Οι κάτοικοι του χωριού δεν μιλούν για τις κακοποιήσεις, ορισμένοι λυπούνται για αυτά που υφίστανται τα ζωάκια, αλλά δεν κάνουν τίποτα, γιατί φοβούνται τα αντίποινα. Αν δηλαδή, εγώ κάνω μια παρατήρηση σε κάποιον που κακοποίησε ή σκότωσε ένα ζώο, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα, να προκληθεί καυγάς ή σκοτώσει κάποιο ζώο δικό μου. Έχω ακούσει για τέτοια περιστατικά. Η αστυνομία από την πλευρά της, είναι αδρανής. Έλεγξαν κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν έδωσαν ιδιαίτερη βάση. Λειτουργεί βλέπετε, ο νόμος «γνωστός του γνωστού». Κανείς δεν βοηθά τα ζωάκια. Να υπάρχουν 10 άτομα μετρημένα, σε όλο το νησί, που θα ενδιαφερθούν για τις στειρώσεις τους, το φαγητό και το νερό τους. Τελικά, ορισμένοι, βγάζουν όλη την μιζέρια και την κακία τους, σε ανυπεράσπιστες υπάρξεις. Αυτή είναι η πικρή αληθεια» τονίζει απογοητευμένη στο bangladeshnews.gr, η Β.Τ, εθελόντρια φιλόζωη, που ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία της, προς αποφυγή…μπελάδων.

ΒΑΡΕΛΟΣΚΥΛΑ ΙΚΑΡΙΑΣ…

Προσπαθήστε να σκεφτείτε, έστω και μερικώς, όπως αυτοί, και αν τα καταφέρετε, λυπούμαστε που σας το λέμε, μάλλον τους…μοιάζετε. Είστε λοιπόν, αυτόπτης μάρτυρας, μίας εν ψυχρώ δολοφονίας σκύλου, από έναν… «συνάνθρωπο» σας, γείτονα ή φίλο, ο οποίος αποφάσισε να ξεμπερδεύει στα γρήγορα με το… «ενοχλητικό» ζώο. Οι τρόποι εξολόθρευσης πολλοί, πανομοιότυποι, με αυτούς που θα διάλεγε ένας ασυνείδητος εγκληματίας για να ξεμπερδέψει και αυτός στα…γρήγορα, με κάποιον ενοχλητικό συνάνθρωπο του: Δηλητηρίαση, πυροβολισμός, μαχαίρωμα, πνιγμός, χτύπημα με αυτοκίνητο, ξυλοφόρτωμα μέχρι θανάτου, εγκατάλειψη σε ένα έρημο μέρος, μέχρι το θύμα να πεθάνει από πείνα και δίψα. Δυσανασχετείτε, βλέποντας μπροστά σας το ανυπεράσπιστο ζώο να ψυχορραγεί, γεμάτο αίματα, με τα κόκκαλα του σπασμένα, διαμελισμένο, και ο επιθανάτιος ρόγχος του, τρυπάει τα αυτιά σας: Έχετε μπροστά σας δύο επιλογές: Είτε κόβετε «μαχαίρι» τις κοινωνικές σας σχέσεις με τον δολοφόνο, και πηγαίνετε κατευθείαν στην αστυνομία για να καταγγείλετε το έγκλημα, είτε γυρνάτε το κεφάλι σας από την άλλη, σκεπτόμενος: «Έλα μωρέ, σκυλί είναι, δεν πειράζει. Τόσα υπάρχουν». Οι κάτοικοι της Ικαρίας, φαίνεται, πως επιλέγουν χωρίς ιδιαίτερους δισταγμούς και στεναχώριες, την δεύτερη, πιο «βολική» λύση. Στα νησιά, και γενικότερα στην επαρχία της Ελλάδας, η «omerta» έχει πολύ βαθιές ρίζες. Ο δολοφόνος και ο συνένοχος, παραμένουν μαζί μέχρι το τέλος. Ούτε οι καταγγελίες, ούτε τα πρόστιμα, μοιάζουν ικανά να ξεθεμελιώσουν την βάρβαρη αυτή συνθήκη, που καθιστά εκ των προτέρων, και ασχέτως της αγριότητας της πράξης, τον εγκληματία ελεύθερο και ατιμώρητο, ενδεχομένως και περήφανο, για όσα κατόρθωσε με μερικές μόνο φόλες. Η απροθυμία των δημοτικών αρχών και της αστυνομίας είναι δεδομένες. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις, αλλά μην φανταστείτε τίποτα εντυπωσιακό. Επιπλήξεις, άντε και καμιά καταγγελία, που μέχρι να φθάσει στο δικαστήριο, ο δράστης μπορεί να έχει…πεθάνει ή μεταναστεύσει. Τι είναι αυτό που κρατά τα στόματα των ανθρώπων κλειστά σε μια δολοφονία ζώων; Αδιαφορία; Σαδισμός; Κακία;…Ότι και αν ισχύει, η κακοποίηση ζώων λαμβάνει καθημερινά, ολοένα και πιο δραματικές διαστάσεις. Αν αυτός που πυροβολεί ένα ζώο εν ψυχρώ και το αφήνει στο τόπο, είναι ο ορισμός του δολοφονού, πως θα ονομάζαμε αυτόν, που αφήνει επίτηδες ένα δεμένο σκύλο να αργοπεθαίνει, χωρίς φαγητό και νερό;

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΚΑΡΙΩΤΕΣ ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ…ΖΩΕΣ

«Είναι η φιλοσοφία των ανθρώπων της Ικαρίας, πως τα ζώα είναι υποδεέστερα από τους ανθρώπους, επομένως τα συμπεριφέρονται όπως θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό πουθενά. Δεν υπάρχει σεβασμός για τις υπάρξεις αυτές. Η γνώμη μου είναι, ότι κακοποιούν όσους δεν μπορούν να αντισταθούν. Έχουμε και τις κρατικές υπηρεσίες, οι οποίες για το θέμα αυτό, επιδεικνύουν εγκληματική αδιαφορία. Δεν επεμβαίνουν ούτε οι δημοτικές αρχές, ούτε η αστυνομία. Πρέπει να δράσουμε εμείς, ως φιλόζωοι, να κάνουμε καταγγελία, προκειμένου να φθάσει η δικογραφία στον εισαγγελέα. Για όσους καταγγέλουν περιστατικά κακοποίησης, ακόμη και πριν τα καταγγείλουν, υπάρχει εκφοβισμός και απειλές. Για αυτό και κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μιλήσει. Προσωπικά, δέχομαι επιθέσεις. Κυρίως, λεκτικές. Ανησυχώ για τον εαυτό μου και για τα ζώα που φροντίζω. Αντιμετωπίζουμε τεράστιο πρόβλημα με τα βαρελόσκυλα, τα οποία συναντά κανείς πλέον και σε σπίτια που κατοικούνται, και όχι μόνο σε χωράφια και κοπάδια. Την ζημιά κάνουν, οι βοσκοί και οι κυνηγοί. Αφήνουν τα ζώα τους, να πεθάνουν από ασιτία, χωρίς νερό, χωρίς κατάλυμα. Επίσης πολλοί βοσκοί, πυροβολούν τα σκυλιά, για να προστατέψουν τα κοπάδια τους, και αυτό, παρά το γεγονός, ότι βρίσκονται παράνομα στο βουνό. Κανείς δεν καταγγέλει, γιατί δεν θέλουν να χαλάσουν τις σχέσεις τους, με τους γείτονες. Το αν αυτοί, εξολοθρεύουν, εν ψυχρώ ζωάκια, δεν τους απασχολεί καθόλου. Για την ακρίβεια, δεν τους θεωρούν καν, δολοφόνους. Στην Ικαρία, έχουν διαφορετική αντίληψη για το τι συνιστά σεβασμός απέναντι σε μια ζωή» δηλώνει στο bangladeshnews. gr, η Γ, μέλος της «Ομάδας Εθελοντών Φιλόζωων Ικαρίας», που και αυτή επιθυμεί…να κρατηθεί κρυφή η ταυτότητα της.

ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΑΣ ΤΟ ΦΙΛΟΖΩΪΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΑΜΟΥ…

«Δεχόμαστε πολύ μεγάλη βοήθεια, από το Φιλοζωϊκό Σωματείο Σάμου με το οποίο θα ενωθούμε στο μέλλον. Είναι πολύ ενεργοί φιλόζωοι και κάνουν εξαιρετική δουλειά. Έχουμε όμως δίπλα μας, και το Καταφύγιο Ζώων, το «Animal Care Center», το οποίο ανήκει σε ιδιώτες, και μάλιστα…Ολλανδούς».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ