ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ 46ΧΡΟΝΟΥ ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΥ: ΕΔΩΣΑ ΕΝΑ ΣΚΛΗΡΟ ΑΓΩΝΑ ΑΛΛΑ ΑΞΙΖΕ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΖΩ…

«Ξεκίνησα τα ναρκωτικά στα 14. «Μαύρο» και χάπια. Δοκίμασα πολλών ειδών χάπια και χασίσια. Και μετά άρχισα…την ηρωϊνη. Η φυλακή δεν έγινε το…δεύτερο μου σπίτι. Ήταν το σπίτι μου. Στα 17 μπήκα μέσα, έκατσα ένα χρόνο, αποφυλακίστηκα. Με έβαλαν μέσα ξανά στα 19 και έκατσα ως τα 25. Τότε έκανα και την μεγαλύτερη μου «βουτιά» στα «σκληρά» ναρκωτικά. Ηρωϊνη, κόκα, «μαύρο», χάπια. «Ήπια» τα πάντα. Πως τα πλήρωνα όλα αυτά; Με φουλ παρανομία βέβαια. Είχα φτάσει στο σημείο να ληστεύω τα πάντα. Τράπεζες, διαρρήξεις σε σπίτια, παραμόνευα τους περαστικούς που έβγαιναν από τις τράπεζες και τους άρπαζα τα χρήματα. Τα ναρκωτικά είναι ακριβό «βίτσιο», επομένως θες πολλά λεφτά για να το ικανοποιήσεις. Θυμάμαι ότι μια εποχή, ακόμη δραχμές είχαμε στα πορτοφόλια μας, μπορεί να ξόδευα και…2 εκ. δραχμές τον μήνα για να πληρώνω τα ναρκωτικά μου. Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τις ληστείες, είχα «μπλέξει» με εμπόριο και διακίνηση ουσιών. Τα χρήματα δεν μου έλειπαν. Κάθε άλλο…Προσπαθούσα να κρατώ την οικογένεια μου μακριά από όλα αυτά. Ήξεραν ότι «έπινα» από μικρός, ότι ήμουν «φευγάτος». Από τα 15 μου περίπου είχα απομακρυνθεί από το σπίτι μου, δεν είχα αναπτύξει έτσι και αλλιώς ιδιαίτερες σχέσεις με τους γονείς και τα αδέλφια μου. Ήταν επιλογή μου να μην «συμμετέχουν» στα ζόρια και στα μπλεξίματα μου. Έμπαινα φυλακή και δεν τους έπαιρνα καν τηλέφωνο να τους ενημερώσω ότι ήμουν «μέσα». Ντρεπόμουν κιόλας. Στην φυλακή πάντως έβρισκα πολύ εύκολα ναρκωτικά. Κυρίως ηρωϊνη και «μαύρο». Ειδικότερα στον Κορυδαλλό, υπήρχαν και φύλακες που συμμετείχαν στην διακίνηση. Έβγαζαν έτσι ένα καλό «μεροκάματο». Ο δικός μου ρόλος ήταν να τηλεφωνώ σε άτομα έξω από την φυλακή που είχαν πρόσβαση σε ναρκωτικά. Ήταν δουλειά αλλωνών να τα βάζουν μέσα και στην συνέχεια να τα διακινούν. Η ζωή μου από τα 25, όταν αποφυλακίστηκα, έως τα 31 συνέχισε στον ίδιο «ρυθμό». Παρανομία και ναρκωτικά. Έκανα μέχρι και ταξίδια στο εξωτερικό μεταφέροντας ναρκωτικά στην Ελλάδα. Δεν με έπιασαν ποτέ. Η μεγαλύτερη ποσότητα που είχα φέρει ήταν 7-8 κιλά πρέζας. Στα 31 μπήκα…για ακόμη μια φορά…φυλακή. Στα 33 σταμάτησα τα ναρκωτικά και στα 39 αποφυλακίστηκα…» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, o Δημήτρης, 46 χρονών. Τον Δεκέμβριο αποφοιτά από το πρόγραμμα «Προμηθέας» του ΚΕΘΕΑ. Αφορά αποφυλακισμένους χρήστες ναρκωτικών που βρίσκονται στο τελικό στάδιο απεξάρτησης.

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΒΡΩ ΤΑ «ΠΑΤΗΜΑΤΑ» ΜΟΥ…Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ «ΑΝΟΙΞΩ» ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ  «ΦΤΕΡΑ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ… 

«Δυστυχώς μεσολάβησε ο θάνατος ενός πολύ αγαπημένου μου συγγενικού προσώπου, ο οποίος με έκανε «κομμάτια» ψυχολογικά και έτσι βρέθηκα να «πίνω» ξανά. Συνέχισα μέχρι τα 44. Την περίοδο εκείνη όμως, πήρα την μεγάλη απόφαση να μπω στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ-ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ. Ομολογώ, στην αρχή ειδικότερα του προγράμματος, ότι η ζωή μου ήταν δύσκολη. Έπρεπε να μείνω «καθαρός». Πέρασα από ζόρικες φάσεις. Πολύ ζόρικες. Δεν μπορούσα να βγαίνω έξω όποτε θέλω. Φανέρωσα πράγματα για τον εαυτό μου, διαδικασία αρκετά ψυχοφθόρα. Αποκάλυψα βαθιά κρυμμένα μυστικά μου. Έψαξα μέσα μου για να βρω τι φταίει που άρχισα τα ναρκωτικά, έβαλα στο «μικροσκόπιο» την παιδική μου ηλικία και τις σχέσεις μου με την οικογένεια μου. Και το σημαντικότερο: Έπρεπε να εμπιστευθώ ανθρώπους που δεν ήξερα μέχρι εκείνη την στιγμή, οι οποίοι όμως στην συνέχεια, με βοήθησαν απίστευτα πολύ. Αποφοιτώ από το πρόγραμμα τον Δεκέμβριο. Αισθάνομαι καλά. Προσπαθώ να καταφέρω ακόμη πράγματα. Αυτή την καινούργια ζωή χωρίς παρανομίες και χρήση, που έβλεπα να την ζουν οι άλλοι γύρω μου, τώρα προσπαθώ να την ζήσω και εγώ. Να έχω μια δουλειά, να ζω κανονικά με λίγα λόγια…Μένω ακόμη στις εγκαταστάσεις του προγράμματος. Προς το παρόν εργάζομαι νυχτερινές ώρες σε μια εταιρεία καθαρισμού. Παίρνω 400 ευρώ τον μήνα. Δεν είναι πολλά λεφτά, αλλά πιστεύω πως στο μέλλον θα τα πάω καλύτερα. Έχω και κοπέλα! Δεν τα ξέρει όλα, μπορεί στο μέλλον να της αποκαλύψω όλο μου το παρελθόν…Θα ακουστεί παράξενο, αλλά τώρα που είμαι «καθαρός», νιώθω πάλι σαν να «πίνω». Για να μην παρεξηγηθώ, να ξεκαθαρίσω τι εννοώ: Παίρνω ευχαρίστηση από απλά πράγματα. Από μια βόλτα και έναν καφέ στην παραλία. Από το ψάρεμα. Το αγαπώ πολύ το ψάρεμα. Το όνειρο μου είναι να πάρω μια βάρκα…Έχω τους κατάλληλους ανθρώπους τριγύρω μoυ και νιώθω πως η κατάσταση θα συνεχίσει να βελτιώνεται. Πλέον δείχνω υπομονή σε πολλά πράγματα…».

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΩ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΠΗΚΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ…

«Προσπαθώ να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου και η προσπάθεια αυτή βασίζεται σε άτομα που με αγαπάνε και τους αγαπώ. Στο πρόγραμμα μπόρεσα να συνειδητοποιήσω για πρώτη φορά στην ζωή μου, γιατί ξεκίνησα τα ναρκωτικά, γιατί συνέχισα τον εθισμό μου, γιατί σταματούσα, γιατί ξανάρχιζα…Μια συμβουλή σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα: Να ζητήσουν τώρα βοήθεια και να ενταχθούν άμεσα σε κάποιο πρόγραμμα. Θα σώσουν τις ζωές τους. Με τα ναρκωτικά καταντάς να χάσεις τα πάντα: Ζωή, οικογένεια, φίλους…Αρκεί να σας πω, πως στην κηδεία της μάνας μου ήμουν φυλακή και στην κηδεία του πατέρα μου «έπινα»… 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ