ΡΟΔΟΠΗ: ΚΑΙΝΕ ΤΑ ΖΩΑ ΜΕ ΚΑΥΣΤΙΚΟ ΥΓΡΑ, ΤΑ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΕ ΤΣΑΠΕΣ ΚΑΙ ΦΤΥΑΡΙΑ…

«Η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Το μόνο ενθαρρυντικό σημάδι είναι πως οι πολίτες έχουν καταστεί περισσότερο ευσυνείδητοι, περισσότερο ευσυγκίνητοι, και μας καταγγέλουν άμεσα όσα περιστατικά κακοποίησης πέσουν στην αντίληψη τους. Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως, δεν είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν σε επώνυμη καταγγελία, να υποδείξουν τον δράστη της κακοποίησης ονομαστικά. Την ίδια ώρα τα κρούσματα ενεργητικής/παθητικής κακοποίησης διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα. Όπως πάντα άλλωστε. Ειδικά στα χωριά γίνεται χαμός. Εκεί, αντιμετωπίζουν τα ζώα σαν εργαλεία. Από την στιγμή που πάψουν να τους είναι χρήσιμα, τα ξεφορτώνονται. Αστείρωτα ζώα, κουτάβια παντού. Δεν μπορούν όμως να βλέπουν την Φιλοζωϊκή σαν αποθήκη, προκειμένου να ξεφορτώνονται εκεί τα ζώα τους. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μας. Υπάρχει ένα χωριό στην Κομοτηνή, Υφανταί το όνομα του, το οποίο έχει σπάσει…κάθε ρεκόρ στις δηλητηριάσεις. Μπορεί να μας τηλεφωνούν 5 με 6 φορές τον μήνα για να μας ενημερώσουν για φόλες που ρίχθηκαν και εξόντωσαν άτυχες υπάρξεις. Πολύ συχνά και τα χτυπήματα με αυτοκίνητα. Τα παρασύρουν και στην συνέχεια τα εγκαταλείπουν, χωρίς να ενδιαφέρονται αν τα θύματα τους θα επιζήσουν. Συνήθως τα βρίσκουμε μία με δύο μέρες μετά. Σε αρκετές περιπτώσεις όμως, επείγει η άμεση νοσηλεία/περίθαλψη τους, προκειμένου να αποφύγουμε σοβαρότερες επιπλοκές. Ο δήμος Κομοτηνής από την πλευρά του επιδεικνύει καλή θέληση, αλλά στην πράξη τα αποτελέσματα είναι σχεδόν…μηδενικά. Από που να αρχίσω; Δεν υπάρχει προσωπικό, δεν υπάρχουν υποδομές και κυρίως…δεν υπάρχουν λεφτά. Όταν στο δημοτικό κυνοκομείο εργάζονται μόλις…2 άτομα τα οποία έχουν υπό την επίβλεψη τους περισσότερα…από 300 ζώα, τι μπορεί να περιμένει κανείς; Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν και ορισμένες ακραίες φωνές στον δήμο που ζητούν την σύγκεντρωση όλων των ζώων και την ευθανασία τους. Τέτοιες καταστάσεις αντιμετωπίζουμε δυστυχώς» δηλώνει απογοητευμένη στο bangladeshnews.gr, η Ελένη Δημοσθένους, μέλος της Φιλοζωϊκής Οργάνωσης Κομοτηνής.

ΟΣΟ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ, ΤΟΣΟ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΖΩΑ…

«Μετά από 7 χρόνια ενεργής και αδιάλειπτης φιλοζωϊας, αισθάνομαι σαν μην έχουμε καταφέρει τίποτα. Σαν να έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό. Αν οι άνθρωποι που ζούν εδώ, δεν προχωρήσουν σε…μεταμόσχευση εγκεφάλου, αν δεν αλλάξουν νοοτροπία και πρακτικές, δεν πρόκειται να καλυτερέψουν τα πράγματα. Πρέπει επιτέλους να ξεκινήσουν να στειρώνουν τα ζώα τους, να υιοθετούν και όχι να αγοράζουν, να μην τα εγκαταλείπουν, όπως και να καταγγέλουν όποιον δουν να παρατά τον σκύλο ή την γάτα του κάπου. Να ελεγχθούν με κάποιο τρόπο οι ιδιωτικές γέννες. Πολλοί ζευγαρώνουν σκυλιά ράτσας και μετά πουλάνε τα κουτάβια στο internet βγάζοντας ένα «σκασμό» λεφτά. Να εφαρμοστεί υποχρεωτικά το τσιπ. Να υπάρχει μια ομάδα ελέγχου, επιφορτισμένη με τέτοια καθήκοντα. Είδε κάποιος μια κυρία ή έναν φοιτητή με τον σκύλο τους βόλτα; Να επέμβει και να ρωτήσει αν το ζώο είναι τσιπαρισμένο. Αν είναι, καλώς. Αν όχι, να επιβληθεί πρόστιμο. Ο σχετικός νόμος υπάρχει και είναι καλά γραμμένος. Το θέμα είναι η εφαρμογή του. Αν δεν εφαρμοστεί σε πλατιά κλίμακα, σε συνδυασμό βεβαίως και με την αλλαγή νοοτροπιών, τα αποτέλεσματα από τον αγώνα μας για την προστασία των ζώων, θα παραμείνουν αποσπασματικά και ισχνά. Πως θα χαρακτήριζα την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα;… «Μπάτε σκύλοι αλέστε».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ