ΡΕΘΥΜΝΟ: ΔΙΑΜΕΛΙΖΟΥΝ ΖΩΑΚΙΑ, ΤΑ ΠΑΡΑΤΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΒΑΡΕΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ… «ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ»

«Τα κρούσματα ενεργητικής/παθητικής κακοποίησης, σε όλη την γκάμα των ζώων, όχι μόνο στους σκύλους και στις γάτες, είναι απανωτά. Οι περιπτώσεις παθητικής κακοποίησης είναι σαφώς περισσότερες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και η ενεργητική κακοποίηση «πάει πίσω». Απλά, δεν βγαίνουν όλα τα κρούσματα στην επιφάνεια, δεν δημοσιοποιούνται όλα τα εγκλήματα που υφίστανται τα ζώα. Η κατάσταση αυτή οφείλεται σε δύο λόγους: Αφενός στην παντελή έλλειψη παιδείας που «μαστίζει» την Ελλάδα και η οποία μας εμποδίζει να βρούμε ένα τρόπο συνύπαρξης με τα πλάσματα αυτά. Το αίσθημα φιλοζωϊας και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν, δεν καλλιεργούνται συστηματικά, ακόμη και μέσα στα σχολεία, με συνέπεια τα μικρά παιδιά, αν και αθώες ψυχές, όταν βλέπουν κάποιον συγγενή τους, τον πατέρα ή τον θείο τους, να έχει διαρκώς δεμένο το σκύλο του, κλασικό παράδειγμα παθητικής κακοποίησης, να το θεωρούν μετά από λίγο φυσιολογικό και έτσι να κάνουν και αυτά το ίδιο. Αφετέρου, στο ό,τι η υφιστάμενη νομοθεσία δεν εφαρμόζεται. Υπάρχουν οι νόμοι, αλλά όταν έλθει η ώρα να εφαρμοστούν για να τιμωρηθούν οι παραβάτες, εκεί παρουσιάζεται ένα τεράστιο κενό. Υπεύθυνες για αυτό είναι οι αρχές. Ο δήμος, η αστυνομία, το Λιμενικό Σώμα. Ειδικότερα, οι δημοτικές αρχές και η αστυνομία δεν βοηθάνε καθόλου. Είναι κυριολεκτικά στον «κόσμο» τους. Ο δήμος, όπως υποχρεούται άλλωστε από τον νόμο, πρέπει να φροντίζει για τα αδέσποτα, εντός των ορίων της αρμοδιότητας του. Για τον λόγο αυτό λειτουργεί και μια 5μελής επιτροπή η οποία όμως…δεν παράγει αποτελεσματικό έργο. Το μόνο που έκαναν οι δημοτικές αρχές από την πλευρά τους, είναι το άνοιγμα ενός δημοτικού κτηνιατρείου…40 λεπτά μακριά από την πόλη, οπου εθελοντές, γερμανοί κτηνίατροι, πραγματοποιούν δωρεάν στειρώσεις. Για να στειρωθεί ένα ζώο όμως, πρέπει να συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις:  Να φέρει μικροτσίπ, να του έχει γίνει αντιλυσσικό εμβόλιο και αν είναι άνω του 1 έτους να έχει εξεταστεί για Καλαζάρ. Όλο αυτό το πακέτο κοστολογείται στα 60 ευρώ περίπου. Ο δήμος δεν δίνει ούτε ευρώ, με συνέπεια να τα καλύπτουμε εμείς από τις δικές μας τσέπες. Όσον αφορά την αστυνομία, η ανταπόκριση της στις καταγγελίες μας, προκειμένου να αναλάβει δράση, είναι υποτυπώδης. Τα διοικητικά πρόστιμα επιβάλλονται μετά από μεγάλη πίεση και επιμονή δική μας. Πρέπει να πάμε εμείς στο τμήμα για να τους παρακινήσουμε να κάνουν την δουλειά τους. Όταν όμως οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, ο δράστης υπολογίζει στην ατιμωρησία για να συνεχίσει ελεύθερος…το έργο του» δηλώνει απογοητευμένος στο bangladeshnewes.gr, ο πρόεδρος του Φιλοζωϊκού Σωματείου Ρεθύμνου «ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ» Γιώργος Αστρινός.

H απορία παραμένει…το ίδιο βασανιστική όσο και αναπάντητη: Τι συμβαίνει στην Κρήτη με τις κακοποιήσεις ζώων; Και σε άλλα μας ρεπορτάζ (Χανιά, Ηράκλειο, Σητεία), ασχοληθήκαμε εκτενώς με την συμπεριφορά των κατοίκων απέναντι στις τετράποδες υπάρξεις, η οποία σε συνδυασμό με την απροθυμία/αδιαφορία των δημοτικών και διωκτικών αρχών «δημιουργούν» το ιδανικό σκηνικό για εγκληματικές ενέργειες που παραμένουν ατιμώρητες. Δεν είναι μόνο τα αποτρόπαια κρούσματα ενεργητικής κακοποίησης με τις διαμελισμένες γάτες, τους πυροβολημένους ή απαγχονισμένους σκύλους. Σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλαδικής Φιλοζωϊκής & Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, τις τελευταίες 15 ημέρες στην Κρήτη εγκαταλείφθηκαν…1.012 ζώα. Μέλη της ομοσπονδίας επισκέφθηκαν μάλιστα τον Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Κρήτης ζητώντας την εφαρμογή του νόμου για την υποχρεωτική, ηλεκτρονική σήμανση με τσιπ των κατοικιδίων, ώστε να περιοριστούν σημαντικά τα κρούσματα εγκατάλειψης. Σύμφωνα με μέλη φιλοζωϊκων σωματείων σε όλη την Κρήτη, οι δημοτικές αρχές δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Η συνήθης δικαιολογία των τοπικών αρχόντων συνίσταται στην έλλειψη προσωπικού και πόρων, γεγονός που τους εμποδίζει…όπως λένε…να επιτελέσουν τα καθήκοντα τους απέναντι στα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα. Ειδικότερα στην περίπτωση του Ρεθύμνου, οι στειρώσεις πραγματοποιούνται από εθελοντές…γερμανούς κτηνίατρους. Ο πιο αδύναμος κρίκος όμως είναι…η ίδια η αστυνομία που υποτίθεται…επιβλέπει και εφαρμόζει τον νόμο. Όταν «αδυνατεί» ή διστάζει να επιβάλλει τα προβλεπόμενα διοικητικά πρόστιμα στους παραβάτες, το μόνο που καταφέρνει είναι να «γιγαντώνει» το πρόβλημα, που κάποια στιγμή νομοτελειακά, θα κληθεί να διαχειριστεί. Αποτελεί πάντως μεγάλη ντροπή και όνειδος για την τουριστική εικόνα της Κρήτης, οι εικόνες κακοποίησης που πολλές φορές κάνουν τον γύρο του κόσμου, όπως και το γεγονός, ότι αλλοδαποί αναλαμβάνουν εθελοντικά, κτηνιατρικα καθήκοντα, καταδεικνύοντας τις φοβερές ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού. Η ουσία είναι μία: Η Κρήτη έχει καταστεί «πρωταθλήτρια» στις κακοποιήσεις ζώων και με εξαίρεση μια «χούφτα» ανθρώπων που ενδιαφέρεται και αγωνίζεται, οι υπόλοιποι μοιάζουν βυθισμένοι σε έναν μακάριο και πάνω από όλα…βολικό ύπνο.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ «ΕΥΗΜΕΡΟΥΝ»…

«Tην ίδια ώρα, η συμπεριφορά των κατοίκων στα χωριά έξω από το Ρέθυμνο απέναντι στα ζώα, ήταν και παραμένει τραγική. Μεγάλη έξαρση δυστυχώς εμφανίζει και το φαινόμενο με τα «βαρελόσκυλα». Αλλά πως θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά και να έχουμε δώσει λύσεις σε σύνθετα προβλήματα, όταν δεν μπορούμε να βρούμε άκρη στα πιο απλά; Να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα: Ιδιοκτήτης βγάζει βόλτα τον σκύλο τoυ και δεν μαζεύει τα περιττώματα του. Αυτό που είναι αυτονόητο σε άλλες, προηγμένες χώρες δεν συμβαίνει σε εμάς. Γιατί εκεί, αν δεν τα μαζέψει, θα τιμωρηθεί. Και για αυτό…τα μαζεύει. Στην Ελλάδα όμως, αν εγώ καταγγείλω τον ιδιοκτήτη που δεν μάζεψε τα περιττώματα του σκύλου του, θα κατηγορηθώ…ως ρουφιάνος. Αυτή είναι η παιδεία μας. Εμένα αυτό με προσβάλλει αισθητικά, προσβάλλει τον πολιτισμό μου και τον πολιτισμό της πόλης που ζω. Είναι σαν να λέει «σε έχω γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων μου». Επικρατεί ένας πρωτοφανής «ωχαδελφισμός» που έχει συνέπειες, και μάλιστα βαρύτατες, ακόμη και στα ίδια τα ζώα» συμπληρώνει ο κ. Αστρινός.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ