ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΑΠΟΦΑΓΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ …ΦΑΓΗΤΟ
Επιστρέφοντας αργά το βράδυ χθες στο σπίτι μου, αντίκρισα έναν άντρα γύρω στα 45 να ψάχνει μέσα στα σκουπίδια. Η εικόνα, χαστούκι στο πρόσωπο. Ζούμε στον 21ο αιώνα, με τόσες ανέσεις και βλέπουμε καθημερινά ανθρώπους να ψάχνουν στους κάδους για φαγητό και να κοιμούνται στο πεζοδρόμιο. Ένιωσα στεναχωρημένη, απεγνωσμένη, αγανακτισμένη. Είμαι η μόνη που αισθάνομαι έτσι; Προκειμένου να πάρω απαντήσεις στο ερώτημα μου, κατευθύνθηκα την επόμενη μέρα κιόλας, στη λαϊκή αγορά της Άνω Τούμπας. Οι συζητήσεις που έκανα με παραγωγούς και καταναλωτές, αποκαλυπτικές. Περιγράφουν την άσχημη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά. Άνθρωποι όλων των ηλικιών ψάχνουν στα σκουπίδια ή ζητιανεύουν για λίγες ντομάτες… Κι αν νομίζετε ότι πρόκειται μόνο για αλλοδαπούς ή για ηλικιωμένους, κάνετε λάθος. Οι ηλικίες έχουν «πέσει» αρκετά και οι περισσότεροι είναι Έλληνες. Άνθρωποι που άλλοτε σύχναζαν στις λαϊκές αγορές για να γεμίσουν το ψυγείο τους, τώρα τριγυρνούν από εδώ και από εκεί, για να μαζέψουν ότι τρώγεται από τα σκουπίδια. Μην έχοντας την πολυτέλεια να νοιαστούν για βρομιά, μικρόβια, ασθένειες. Το φαινόμενο απέκτησε τρομακτικές διαστάσεις.
«ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ»
Η Χριστίνα Παπαδοπούλου είναι παραγωγός και πουλάει οπωροκηπευτικά σχεδόν σε όλες τις λαϊκές αγορές της πόλης. Όταν της ζήτησα την γνώμη της για το θέμα κούνησε απλά… το κεφάλι απογοητευμένη. «Τους δίνουμε πάντα όταν έρχονται και μας ζητούν. Πλέον έρχονται όλες οι ηλικίες. Θα δεις από παιδιά μέχρι ηλικιωμένους και οι περισσότεροι είναι Έλληνες». Στο γειτονικό πάγκο στέκεται ο κ. Αθανάσιος Μάνος, παραγωγός από τα Τρίκαλα Ημαθίας, ο οποίος ακούγοντας τη συζήτηση μας παρεμβαίνει κι εκείνος. «Έρχονται όταν φεύγουν οι σεκιούριτι και μας ζητάνε να δώσουμε ότι μπορούμε. Συνήθως οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι και τα παιδιά δεν είναι ελληνόπουλα. Εκείνα μάλλον είναι δασκαλεμένα. Αλλά μην νομίζεις ότι κι οι υπόλοιποι που πληρώνουν, έχουν… Με μπρούτζινα πλέον μας πληρώνουν και μπορεί να μην τους φτάνουν. Δεν είναι ένας και δύο, συνέχεια συμβαίνει αυτό».
«ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΝΑ ΔΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ»
Ηλικιωμένη κυρία που δεν της φτάνουν τα ψιλά για να πληρώσει ένα μαρούλι των 0,40 λεπτών. «Σου δίνω 35 λεπτά, δεν έχω παραπάνω παιδί μου» είπε στον Ταουσάνη Στέλιο, παραγωγό από την Σκύδρα. «Δεν πειράζει, είμαστε εντάξει» της απαντά με κατανόηση. «Από το πρωί έρχονται και ζητάνε στα κρυφά. Είναι κατάντια να μην έχει ο κόσμος να δώσει 50 λεπτά να ψωνίσει. Ο κόσμος έχει περιοριστεί πάρα πολύ. Καταλαβαίνουμε τι περνάει και προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Θα δώσουμε και τζάμπα στο τέλος. Όταν βλέπεις τον άλλον έτσι, δεν γίνεται να μην βοηθήσεις». Από τον πίσω πάγκο, ο φίλος του κ. Στέλιου, ο Πηλίτσης Ιωάννης «πετάγεται» και μας λέει «Πρέπει να έρθουν με κάμερες μετά τις δυόμισι τρεις που τα μαζεύουμε να δείξουν τι γίνεται. Σκύβουν και μαζεύουν κάτω από τους πάγκους ότι περισσέψει. Ακόμα και χαλασμένο να είναι ένα μαρούλι, θα κρατήσουν τα 2-3 φύλλα που μπορεί να είναι καλά. Ψάχνουν τα σκουπίδια για ότι μπορεί να τρώγεται. Είναι εικόνες ντροπής αυτές.» «Εμείς φταίμε για όλα αυτά που πάμε και τους ψηφίζουμε. Ας έρθει ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του όταν τα μαζεύουμε κι αν αντέξει να δει τις εικόνες να μου τρυπήσεις την μύτη… Είναι λες και ζουν σε άλλη χώρα αυτοί και τα βλέπουν όλα καλά» συμπληρώνει αγανακτισμένος ο κ. Στέλιος.
«ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ»
Η Καραβιώτη Τριανταφυλλιά καλλιεργεί τα προϊόντα της στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας και τα πουλάει στις λαϊκές αγορές της Θεσσαλονίκης. «Έρχονται από όλες τις ηλικίες. Οι αθίγγανοι είναι κυρίως από 5 έως 25 χρονών. Οι ντόπιοι είναι από 40 και πάνω. Είναι γνωστοί όσοι έρχονται. Είναι κάποιοι που έρχονται χρόνια, τους έχουμε μάθει, οπότε τους δίνουμε από μόνοι μας. Οι γιαγιάδες ειδικά έρχονται και μας πιάνουν την κουβέντα, μας λένε τις ιστορίες τους. Έρχονται και ναρκομανείς και μας ζητούν χρήματα, αλλά σε αυτούς δεν δίνουμε. Αλλά σε όποιον έρθει να ζητήσει στο τέλος που τα μαζεύουμε, πάντα θα δώσουμε. Καλύτερα να ρθει να τα πάρει από μένα, παρά να τα μαζεύει από τα σκουπίδια».
«ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΝ»
Ο Σεμερτζίδης Σίμος έρχεται και αυτός από την Σκύδρα για να πουλήσει τα προϊόντα του στη Θεσσαλονίκη. Όταν του ζήτησα να μοιραστεί μαζί μου τις εμπειρίες του μου ανέφερε «Έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο και όσο πάει χειροτερεύει. Έρχονται από όλες τις ηλικίες, αλλά κυρίως ηλικιωμένοι άνθρωποι. Οι περισσότεροι είναι Έλληνες. Μας λένε τις ιστορίες τους. Αρκετές φορές έρχονται και από τα συσσίτια της εκκλησίας για να ζητήσουν. Άλλε φορές έρχονται και άνθρωποι από οργανώσεις που μαζεύουν τα βασικά για να τα δώσουν σε άστεγους και άπορες οικογένειες. Πάλι καλά που υπάρχουν κι αυτοί και βοηθούν λίγο… Είναι απελπιστική η κατάσταση όμως…».
«ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΛΟΓΙΚΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ»
Και οι πολίτες φαίνεται να συμμερίζονται την ίδια άποψη όμως. Νιώθουν ντροπή, «αηδία», όπως μου φώναξε μια κυρία παρεμβαίνοντας σε μια συζήτηση που έκανα, χωρίς να μου αποκαλύψει το όνομα της. Πρόκειται για εικόνες που τις βλέπεις σε όλες τις περιοχές της πόλης, ακόμα και στις λεγόμενες «πλούσιες». Μου το επιβεβαίωσε και η κ. Παντή Κατερίνα, κάτοικος Πυλαίας. «Τι νομίζεις ότι επειδή έχουμε το όνομα, έχουμε και τη χάρη; Έχουν αλλάξει τα πράγματα πια… Κάθε μέρα βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, ανθρώπους που πριν κάποια χρόνια είχαν τη δουλειά τους και ζούσαν αξιοπρεπώς. Νιώθω άσχημα να τα βλέπω αυτά. Κάθε άνθρωπος που έχει λογική θα πρέπει να αισθάνεται έτσι.»
«ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΚΗ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΖΗΤΟΥΝ»
«Βλέπουμε ανθρώπους στα σκουπίδια να ψάχνουν και τους φωνάζουμε να τους δώσουμε εμείς. Οι περισσότεροι ντρέπονται όμως… Μια μέρα είχε πάει ένας παραγωγός να δώσει μια σακούλα με μήλα σε έναν από αυτούς τους ανθρώπους και τα αρνήθηκε. Ντράπηκε να τα πάρει. Όταν έκατσε πιο εκεί όμως ο παραγωγός και έφαγε ένα, τότε πήγε και τα ζήτησε. Οι άνθρωποι που πραγματικά έχουν ανάγκη, έχουν και αξιοπρέπεια γι’ αυτό δε ζητούν βοήθεια. Είναι περήφανοι.» μας δήλωσε με στεναχώρια και μπόλικους αναστεναγμούς η κ. Βασιλάκογλου Γεωργία.
Την ίδια απόγνωση συνάντησα και στα λόγια του κ. Νίκου Παπαδόπουλου. Κάτοικος Τούμπας για πολλά χρόνια, τέτοιες εικόνες πρώτη φορά τις αντικρίζει. «Βλέπω ανθρώπους από 18 έως 78. Δύσκολα θα σου δείξουν το πρόσωπο τους. Περπατούν σκυφτοί, σκυθρωποί. Μόνο την πλάτη τους θα δεις γιατί ντρέπονται να δείξουν το πρόσωπο τους. Προτιμούν να ψάξουν στα σκουπίδια, παρά να ζητήσουν βοήθεια».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΤΡΟΚΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΑ