ΠΟΥΛΟΥΝ ΤΑ ΧΡΥΣΑΦΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΙΡΕΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ…ΔΕΗ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΑ!

«H προσέλευση του κόσμου έχει αυξηθεί αισθητά τον τελευταίο χρόνο. Μιλάμε για ένα ποσοστό της τάξης του 10% περίπου. Ο… «υπαίτιος» είναι γνωστός: Η κρίση. Έρχονται στο κατάστημα χρυσού για να πάρουν μετρητά. Οι τράπεζες έχουν κλείσει τις στρόφιγγες, δεν μπορούν να πάρουν δάνεια, επομένως έρχονται σε εμάς για να πουλήσουν τα χρυσαφικά τους με αντάλλαγμα ρευστό. Οι ηλικίες που βλέπω είναι από τα 40 έως βαθιά ηλικιωμένους. Μας επισκέπτονται επίσης πολλοί πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες που αναγκάστηκαν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους και πουλάνε τα δώρα που έκαναν στην γυναίκα και στα παιδιά τους. Τα λεφτά που παίρνουν τα χρησιμοποιούν είτε για να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, είτε για να εξοφλήσουν χρέη. Σε περίπτωση που δεν έχουν βάλει λουκέτο στην δουλειά τους, τα επενδύουν στην «επιβίωση» της επιχείρησης τους ή για να κάνουν ένα καινούργιο ξεκίνημα. Έχει αλλάξει όμως και το είδος των πελατών. Το κατώφλι μας το περνούν άνθρωποι που παλιότερα είχαν πολλά λεφτά και σήμερα «ζορίζονται». Ορισμένοι είναι «τρανταχτά» επίθετα της Θεσσαλονίκης, άλλους τους γνωρίζω προσωπικά. Ενώ παλιά δηλαδή μας επισκέπτονταν τα χαμηλά και μεσαία στρώματα, σήμερα η πελατεία μας αποτελείται εν πολλοίς από πρώην «λεφτάδες». Πιστέψτε με, αναφέρομαι σε πολύ «δυνατά» ονόματα της πόλης. Μας φέρνουν «βαριά» χρυσαφικά από άποψη αξίας, αλλά και κοσμήματα που φέρουν πάνω πέτρες μπριγιάν, διαμάντια, ρουμπίνια, σμαράγδια, ζαφείρια. Πουλάνε επίσης πανάκριβα ρολόγια όπως Rolex, Cartier, OMEGA.  Αισθάνονται μια συστολή, μια κάποια ντροπή όταν μπαίνουν στο μαγαζί μας, προσπαθώ όμως να τους κάνω να την ξεπεράσουν. Οι πελάτες που προέρχονται από τα χαμηλά-μεσαία στρώματα μου φέρνουν σε ποσοστό 80% περίπου αλυσίδες, σκουλαρίκια, βραχιόλια χεριού, δαχτυλίδια. Όλα όμως με ζιργκόν πέτρες (απλές, χαμηλής αξίας). Τα αντικείμενα αυτά τα αξιολογούμε και τα πληρώνουμε ως κοσμήματα και όχι ως σκέτο χρυσό. Τους συμφέρει περισσότερο να έρχονται σε εμάς. Πουλάνε όμως και υπολογιστές, τηλεοράσεις, «πύργους», κινητά και tablet…Έχουμε και πολλούς ιδιωτικούς υπαλλήλους. Εκεί που γίνεται ο «χαμός» όμως, είναι με τους ανέργους. Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο από όλα πάντως είναι, πως φέρνουν για πώληση τις λίρες…του γάμου τους. Δεν είναι ένα απλό δώρο γάμου. Είναι οι λίρες που καρφιτσώνουν στο γάμο οι γονείς του γαμπρού και της νύφης. Αν και δεν τους ρωτάω, καταλαβαίνω πως είναι του γάμου τους, από το γεγονός ότι τις φέρνουν μέσα στην βελούδινη θήκη με την χρυσή παραμάνα…» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, ο Άγγελος Μπουκοβίνος, υπεύθυνος στο κατάστημα κοσμημάτων «Χρυσούπολη».

ΤΑ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ…ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΠΟΥΛΟΥΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ…

«Που καταλήγουν τα χρήματα που παίρνουν; Στην πληρωμή της ΔΕΗ…και στην αγορά τροφίμων! Πρόσφατα ήρθε μια γριούλα να πουλήσει τα χρυσαφικά της. «Έπιασαν» 300 ευρώ, μόνο που ο λογαριασμός της ΔΕΗ έγραφε πάνω…350 ευρώ. Της έλειπαν 50 ευρώ. Πουλούσε επίσης και παλιά…σπιρτόκουτα. Μια ολόκληρη σακούλα. Αν και η αξία τους ήταν μηδαμινή, της τα αγόρασα με 50 ευρώ για να πληρώσει τον λογαριασμό του ρεύματος…».

ΦΕΡΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ…ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ, TABLET, ΚΙΝΗΤΑ. ΑΠΟΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΡΕΥΣΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ «ΑΓΟΡΑΣΕΙ» ΧΡΟΝΟ…

«ΦΥΤΟΖΩΟΥΜΕ» ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΞΕΦΟΡΤΩΘΗΚΑΝ» ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΥΣΑΦΙΚΑ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ…

«70% κάτω η κίνηση σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό όμως δεν συμβαίνει γιατί έχουν πάψει οι ανάγκες του κόσμου. Τα «ζόρια» τους εξακολουθούν να είναι μεγάλα και δυσβάσταχτα, αλλά πλέον…δεν έχουν να πουλήσουν κάτι. Οτι χρυσαφικό ήταν να δώσουν…το έδωσαν. Για την ραγδαία πτώση της κίνησης φταίει βέβαια και το γεγονός ότι στο επάγγελμα μας μπήκαν και πολλοί άσχετοι που δεν είχαν την παραμικρή ιδέα. Άκουγαν για ενεχυροδανειστήρια και πίστευαν πως θα βγάλουν εύκολο χρήμα. «Χαντάκωσαν» όμως τους υπόλοιπους. Ποιοι μπαίνουν στο μαγαζί; Συνταξιούχοι και πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες. Βιοτέχνες και εργοστασιάρχες που πουλούν αντικείμενα αξίας, όχι για να διατηρήσουν τις επιχείρησεις τους, αλλά για να κρατήσουν όρθιες» τις οικογένειες τους. Για να πληρώσουν φόρους, ΟΑΕΕ, ΕΝΦΙΑ, για να κλείσουν βιβλία…Μου φέρνουν παλιά κοσμήματα από συγγενείς τους που έχουν πεθάνει, δώρα από «διαλυμένους» γάμους, λίρες, ρολόγια, δαχτυλίδια. Πρόσφατα μου ήρθε μια ηλικιωμένη κυρία με ένα…σπασμένο δαχτυλίδι. Αξία; Ούτε 5 ευρώ. Δεν είχε κανέναν. Μου λέει: «Δώσε μου ότι θες, αρκεί να πάρω κάτι να φάω». Tης έδωσα λεφτά, χωρίς να της πάρω τίποτα. Είμαι σε θέση να σας πω, πως οι έλληνες έχουν γίνει πολύ μελαγχολικοί. Είναι όλοι τους απαισιόδοξοι. Τα βλέπουν «μαύρα». Άδικο έχουν;» υποστηρίζει ο αργυραμοιβός Νίκος Μαύρος.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ