ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ ΜΑΓΕΙΡΑΣ «ΚΡΑΖΕΙ» ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣΤΙΑΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ: «ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΘΛΙΩΝ ΠΕΡΑΣΑ 15 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ AΦΡΑΓΚΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΕΓΟΣ…»

«Την εποχή εκείνη έψαχνα δουλειά και έτσι είχα ανεβάσει ορισμένες αγγελίες για όποιον ενδιαφερόταν. Είμαι μάγειρας. Δεν μου είχε περάσει καν η ιδέα από το μυαλό να φύγω στο εξωτερικό. Ήθελα να παραμείνω Ελλάδα. Είμαι πολύτεκνος πατέρας με 5 παιδιά. Δεν μπορούσα να φύγω και να αφήσω μόνη της την οικογένεια μου. Με τον συγκεκριμένο εργοδότη/εστιάτορα είχαμε γίνει φίλοι στο facebook, ούτε και εγώ θυμάμαι πως. Νομίζω πως μου είχε στείλει πρώτος μήνυμα φιλίας. Τέλος πάντων, πιάσαμε κουβέντα. Είχε μια πανσιόν-restaurant στο Wunstorf στο Αννόβερο και μου πρότεινε να πάω για δουλειά στο μαγαζί του. Το συζήτησα με την γυναίκα μου, ήταν τότε έγκυος στο πέμπτο παιδί μας και συμφωνήσαμε τελικά να φύγω για Γερμανία. Δίσταζα ακόμη και τότε όμως να μεταναστεύσω. Δεν ήθελα να τους αφήσω πίσω. Ο εστιάτορας με καθησύχασε υποσχόμενος, ότι σε περίπτωση που αποφάσιζα τελικά να πάω, θα ξεκινούσα άμεσα δουλειά στο δεύτερο μαγαζί που άνοιγε έξω από το Wunstorf. Μου έδωσε τον λόγο του ότι μέχρι τέλη Νοεμβρίου θα «ανέβαζε» πάνω και την οικογένεια μου. Για την ακρίβεια μου είπε πως θα μου έδινε τα χρήματα για να κανονίσω εγώ την μεταφορά τους. Μου ζήτησε επίσης ένα ακόμη άτομο για τα μαγαζιά του και έτσι του συνέστησα έναν άνεργο φίλο μου από την γειτονιά, τον Παναγιώτη. Μίλησαν στο Skype και τα βρήκαν. Βγάζουμε λοιπόν τα εισιτήρια με τον Παναγιώτη και πετάμε για Γερμανία. Έφτασα εκεί με 20 ευρώ στην τσέπη. Αναγκάστηκα να πουλήσω όλα τα υπάρχοντα που είχα στο σπίτι μου, έπιπλα και ηλεκτρικά είδη, για να έχει λεφτά η γυναίκα και τα παιδιά μου. Έφυγαν από το Χαϊδάρι που μέναμε στο ενοίκιο και πήγαν να μείνουν με τους γονείς της. Φτάνουμε τελικά στο αεροδρόμιο του Αννόβερου όπου μας περίμενε ο…συμπατριώτης μας. Προορισμός, η πανσιόν του. Πέρα από full διατροφή, μας είχε διαβεβαιώσει πως ο καθένας μας θα έχει το δικό του δωμάτιο. Δεν τήρησε καμία υπόσχεση του. Στην αρχή κοιμόμασταν σε ράντζα και μετά…στο πάτωμα. Όσον αφορά το φαγητό; Μία φέτα ψωμί και ένα αυγό. Και κάπου εκεί η κατάσταση άρχισε να «ξεφεύγει». Μιλάμε για πολύ άσχημα πράγματα. Τον Παναγιώτη που είναι πράος χαρακτήρας τον απειλούσε διαρκώς πως θα του κάνει κακό. Βάζω το χέρι μου στην φωτιά πως ο άνθρωπος είναι ψυχοπαθής. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μας έλεγε. Πως είναι πράκτορας της ΕΥΠ, της CIA, ότι τον κυνηγά η MI6,  πως το αστέρι που βλέπουμε δίπλα από το φεγγάρι είναι…δικό του! Το είχε στείλει εκεί από την Κρήτη όταν ήταν…10 χρονών! Εσείς μάλλον θα γελάτε με αυτά που διαβάζετε, αλλά για εμάς, που είμασταν ταλαιπωρημένοι και απλήρωτοι, όλα αυτά ήταν εφιαλτικά» δηλώνει εξοργισμένος στο bangladeshnews.gr, o Δημήτρης Λυμπέρης, μάγειρας στο επάγγελμα και πατέρας 5 παιδιών.

Ο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΣΦΑΞΕΙ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΑΝ ΚΑΤΣΙΚΙ…

«Φτάσαμε στο σημείο να μην έχουμε λεφτά ούτε για…εισιτήριο λεωφορείου. Μετά από 1,5 μήνα και πολλές πιέσεις, μου έδωσε τελικά 500 ευρώ που αφορούσαν το κόστος των διαβατηρίων της οικογένειας μου. Μέχρι και εκείνη την στιγμή, δεν είχα πάρει ευρώ. Δούλευα και στην πανσιόν και σαν μάγειρας στο εστιατόριο του. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βοηθούσα και σε όλες τις οικοδομικές εργασίες στο δεύτερο μαγαζί που ετοίμαζε. Μιλάω για δουλειά 16 και 17 ωρών καθημερινά. Δεν μας άφηνε ούτε μπάνιο να κάνουμε καθημερινά γιατί έλεγε πως το αέριο ήταν…πολύ ακριβό. Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο εν τω μεταξύ. Μας απαγόρευε να βγαίνουμε μόνοι μας, δεν ήθελε να συναντήσουμε άλλους έλληνες. Όπου πηγαίναμε, μας πήγαινε με το αυτοκίνητο του. Έτσι και αλλιώς δεν είχαμε λεφτά για το παραμικρό. Ο Παναγιώτης δεν άντεξε και ενα πρωϊ έφυγε. Πήγε στην αστυνομία και κατήγγειλε τα βάσανα μας. Τους μίλησε στα αγγλικά και τους τα είπε όλα. Μέχρι και για τις απειλές του εστιάτορα ότι θα τον…σφάξει με μαχαίρι σαν «κατσίκι». Η αστυνομία ήρθε τελικά για έλεγχο αλλά δεν έγινε τίποτα. Ο Παναγιώτης στάλθηκε σε…δομή για αστέγους. Με τα χίλια ζόρια μάζεψε κάποια χρήματα η μητέρα του, του τα έστειλε, και με αυτά αγόρασε εισιτήριο και γύρισε πίσω στην Ελλάδα. Ξαναδοκίμασε την τύχη του στην Γερμανία αλλά «έπεσε» πάλι σε έλληνες εστιάτορες που τον εκμετάλλευτηκαν. Έφυγε για Αγγλία. Όσον αφορά τις δικές μου περιπέτειες, δεν είχαν τελειωμό. Ήμουν «παγιδευμένος».  Του ζητούσα τον μισθό μου και δεν μου τον έδινε, ούτε καν τα χρήματα για να φέρω την οικογένεια μου στην Γερμανία. Έφτασε στο σημείο να τηλεφωνήσει ο ίδιος στην γυναίκα μου και να της υποσχεθεί ότι θα της έδινε τα λεφτά για τα εισιτήρια του ταξιδιού. Όταν όμως διαπίστωσα ότι δεν είχε καταθέσει φράγκο…ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι! Εξαγριώθηκα και φτάσαμε στο παρά πέντε να πιαστούμε στα χέρια. Ο τύπος γνώριζε όμως τους γερμανικούς νόμους και με προκαλούσε να τον χτυπήσω γιατί ήξερε πως αν το έκανα, ασχέτως αν είχα δίκιο, θα κατέληγα στην φυλακή. Έφυγα από εκεί. Μου έδωσε 150 ευρώ με το ζόρι. Τι μου χρωστά; 5.500 ευρώ! Κοιμόμουν δεξιά και αριστερά. Επισκέπτηκα ένα γνωστό μαγαζί στο κέντρο του Αννόβερου στο οποίο σύχναζαν έλληνες. Βρήκα δουλειά στο εστιατόριο ενός κρητικού. Γιώργος Κορνελάκης. Δουλεύαμε εκεί 7-8 άτομα. Με περίμεναν πολύ χειρότερες καταστάσεις…».

ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΓΟΔΟΤΗ;ΑΦΡΑΓΚΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΕΓΟΣ ΓΙΑ 15 ΜΕΡΕΣ!

«Στρωματσάδα όλοι. Ο τύπος χρώσταγε σε όποιον φορούσε παπούτσια! Εννοείται πως και εκεί…κατέληξα να δουλεύω δωρεάν. Και ένα ωραίο πρωϊ, ξυπνάμε και τι να δούμε; Ο τύπος είχε εξαφανιστεί…Είχε αφήσει τα κλειδιά στην πόρτα του μαγαζιού και είχε γίνει «καπνός». Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι είχε γίνει, «πλάκωσε» η αστυνομία, η Criminal Polizei (εγκληματολογικό), μέχρι και η τελωνειακή υπηρεσία (ZOLL). Ούτε λίγο ούτε πολύ μας ενημέρωσαν πως ο εν λόγω επιχειρηματίας είναι μεγάλος απατεώνας, πως χρωστά παντού και άλλα πολλά. Στο μαγαζί μπήκε λουκέτο. Η κατάληξη; 15 μέρες άστεγος! Αρχίσα να βρωμάω, αλλά προτιμούσα να βρωμάω παρά να πάω να δουλέψω ξανά σε έλληνα. Τελικά, μετά από πολλές δυσκολίες, βρήκα κάποια δανεικά μέσω της αδελφής μου και γύρισα πίσω στην Ελλάδα. Έκτοτε κατάφερα να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Βρίσκομαι εκτός Αθηνών σε μια καλή δουλειά. Μια συμβουλή: Αν κάποιος είναι από Αθήνα και ψάχνει για δουλειά ας δοκιμάσει την τύχη του στην επαρχία και όχι στην Γερμανία. Τι πιστεύω για τους έλληνες εστιάτορες της Γερμανίας; Άθλιοι».

ΡΕΠΟΡΤΑZ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ