ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Έντονη ήταν η διαμαρτυρία της Αθήνας προς τον Ευρωπαίο Επίτροπο Γιοχάνες Χαν που δήλωσε πως υπάρχει ζήτημα τσάμηδων στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Ποιοι ήταν όμως οι τσάμηδες και τί έγινε με αυτούς;
Κατά την περίοδο της Κατοχής στην Ήπειρο ζούσαν περίπου 20.000 μουσουλμάνοι που μιλούσαν αλβανικά.
Αποκαλούνταν «τουρκοτσάμηδες». Οι οικισμοί στους οποίους ζούσαν εντοπίζονταν κυρίως στην περιοχή της Θεσπρωτίας στις περιφέρειες Ηγουμενίτσας, Μαργαριτίου, Φιλιατών και Παραμυθιάς.
Εκείνη την περίοδο και με την συναίνεση Ιταλίας και Γερμανίας, ένοπλοι Τσάμηδες συνόδευσαν τον ιταλικό στρατό κατά τη σύντομη προέλασή του στο ελληνικό έδαφος τον Νοέμβριο του 1940. Τότε σημειώθηκαν οι πρώτες λεηλασίες και επιθέσεις εναντίον ελληνικών χωριών. Tο καλοκαίρι του 1943 συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές, που τους έδιναν υποσχέσεις ανεξαρτησίας.
Μαζί με την ορεινή μεραρχία των Γερμανών «Έντελβάις» καταδίωξαν το ελληνικό αντάρτικο
Σύμφωνα με έρευνα στα γερμανικά αρχεία σημαντικά ντοκουμέντα απέδειξαν ότι οι εκτελέσεις των αμάχων στην Παραμυθιά έγιναν βάσει του καταλόγου ονομάτων που είχε συντάξει η ηγεσία των Τσάμηδων.
Γενικότερα κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Ελλάδα (1941-1944), τα περισσότερα μέλη των μουσουλμάνων Τσάμηδων συνεργάστηκαν με τις ιταλικές και γερμανικές κατοχικές δυνάμεις, διαπράττοντας σειρά εγκλημάτων πολέμου.
Μετά την φυγή των Γερμανών αποχώρησαν υπό τον φόβο της καταδίκης για τα εγκλήματά τους.
Όπως ανέφερε και σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ασφαλώς και δεν υπήρξε γενοκτονία όπως ισχυρίζονται οι τσάμηδες. «Οι ηγέτες των Tσάμηδων στην Ελλάδα συνεργάστηκαν με το Γερμανό κατακτητή, ίδρυσαν κομιτάτα στους νομούς της Ηπείρου που προσπάθησαν να υποκαταστήσουν το ελληνικό κράτος. Λειτούργησαν ως δωσίλογοι και εγκληματίες πολέμου και γι’ αυτό αποχώρησαν από μόνοι τους, διότι τα Δικαστήρια θα τους καταδίκαζαν σε θάνατο» πρόσθεσε.
Είναι χαρακτηριστικό πως στις 23 Μαΐου του 1945, το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην σε θάνατο 1930 Τσάμηδες, που βαρύνονταν με εγκλήματα πολέμου, κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 η ελληνική κυβέρνηση απαλλοτρίωσε τις περιουσίες τους και τις απέδωσε σε ντόπιους.
Όσον αφορά τις αποζημιώσεις που ζητούν η επίσημη απάντηση δια στόματος Κοτζιά είναι οι εξής: «Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο διαφορετικά ζητήματα, θέλω να το προσέξετε. Είναι οι λεγόμενες “μεσεγγυήσεις” ανάμεσα στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο της δεκαετίας του ’20 και των αρχών του ’30, όπου υπήρξε προσωρινή –προσωρινή υπογραμμίζω- νομικά κατάσχεση περιουσιών Αλβανών και του αλβανικού κράτους, που είναι πάρα πολύ περιορισμένη και η οποία έχουμε πει σε όλους ότι όποτε θέλουν και νομίζουν μπορούν να πάνε στα ελληνικά Δικαστήρια για να βρουν το δίκιο ή το άδικό τους. Αυτή είναι μια περιορισμένη ιδιοκτησία, είναι οι λεγόμενες “μεσεγγυήσεις” και είναι εντελώς διαφορετικό από το τσάμικο. Στο τσάμικο έχουμε ήδη δικαστικές αποφάσεις ακριβώς μετά από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που επέτρεψαν ή επέβαλαν την κατάσχεση περιουσιών από τους εγκληματίες του πολέμου. Είναι κάτι που έγινε εξάλλου σε όλη την Ευρώπη».
Πηγή: www.koutipandoras.gr