ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΑ ΒΡΕΦΗ: ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ
Αποτελούν βάρος για τις οικογένειες τους. Αν μπορεί κάποιος να τις αποκαλέσει…οικογένειες. Αν μπορεί να αποτελεί…βάρος ένα βρέφος που χωράει στις χούφτες των γιατρών και των νοσοκόμων που καλούνται να το περιθάλψουν, κρατώντας το στη ζωή. Εκατοντάδες παρατημένα παιδάκια κάθε χρόνο. Μία από τις πλέον σκοτεινές όσο και απάνθρωπες πτυχές της κρίσης είναι η εν ψυχρώ εγκατάλειψη νεογνών στα σκαλοπάτια νοσοκομείων και ιδρυμάτων από γονείς που δηλώνουν αδυναμία να φροντίσουν τους «καρπούς» που τόσο απερίσκεπτα έφεραν στον κόσμο. Κορίτσια και αγόρια με σοβαρά προβλήματα υγείας βρίσκουν καταφύγιο στις υποστελεχωμένες δημόσιες δομές υγείας περιμένοντας υπομονετικά μια καλύτερη ζωή. Μπορεί να μην την βρουν ποτέ. Μπορεί όμως και να σταθούν τυχερά. Η εγκατάλειψη μικρών παιδιών, πέρα από μνημονιακό φαινόμενο που λαμβάνει ολοένα και πιο ανησυχητικές διαστάσεις, φέρνει στο φως και την «γύμνια» των δημόσιων νοσοκομείων και δομών ιατροκοινωνικής προστασίας αφού το ελλιπές προσωπικό δεν επαρκεί για να φροντίσει τις «μικρές στρατιές». Παρά το φιλότιμο και τον επαγγελματισμό των εργαζομένων, σε πολλές περιπτώσεις τα άτυχα παιδάκια είναι υποχρεωμένα να περιμένουν από μήνες έως και χρόνια μέχρι να βρεθεί μια θέση στα ιδρύματα. Μόνο σπάνιο δεν είναι το φαινόμενο πολλά μωρά να γιορτάζουν τα πρώτα τους γενέθλια όχι σε ένα ζεστό σπιτικό αλλά σε «ψυχρούς» θαλάμους…
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΟΛΛΩΝ ΜΗΤΕΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΥΘΥΝΗ…
«Πολλές μαμάδες που αντιμετωπίζουν προβλήματα ναρκωτικών, είτε είναι πολύ φτωχές, είτε ακόμη και αλλοδαπές, αφήνουν τα παιδιά τους σε εμάς γιατί αδυνατούν να τα φροντίσουν μόνες τους. Είναι επίσης συχνό το φαινόμενο να έρχονται μετά από 8, 9 μήνες και να τα ζητούν πίσω. Η νομοθεσία τους δίνει έτσι και αλλιώς το δικαίωμα να πάρουν τα παιδιά τους πίσω πριν παρέλθει ο χρόνος. Επομένως, εμείς τα φιλοξενούμε μέχρι να βρεθούν οι κατάλληλες δομές σε περίπτωση που δεν τα διεκδικήσουν. Ορισμένα παιδιά από αυτά έχουν τις ιδιαιτερότητες τους. Μιλάμε για νεογνά με σοβαρά προβλήματα υγείας όπως υδροκεφαλία και καρδιακές παθήσεις. Έχουμε φτάσει στο σημείο να φιλοξενήσουμε παιδί μέχρι και 1,5 χρόνο έως ότου βρεθεί η κατάλληλη δομή. Δεν υπάρχει χώρος στα ιδρύματα για παροχή φροντίδας στα παιδιά αυτά. Από την άλλη, όταν οι κοινωνικοί λειτουργοί κρίνουν ότι η μητέρα είναι ακατάλληλη να φροντίσει το παιδί της, όταν παίρνει κοκαϊνη και η μόνη της έγνοια είναι πως και που θα βρει την δόση της, τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Να δώσουμε το παιδί; Όχι βέβαια. Υπάρχει πιθανότητα μέχρι και να το πουλήσει» τονίζει ο Γιώργος Φαρμακίδης, Διευθυντής Γυναικολογικής Κλινικής και Μαιευτηρίου στο νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου».
«Αυτά τα παιδιά πρέπει να βρίσκουν μια κοινωνική δομή, έτσι ώστε να τους περιμένει ένα χάδι, μια φροντίδα, να μπαίνουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, απολαμβάνοντας το οφέλη του. Ευτυχώς που στην μονάδα HIV που διατηρούμε στο νοσοκομείο δεν έχουμε μέχρι στιγμής κάποιο νεογνό με τα συμπτώματα» καταλήγει.
ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΥΝΟΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ
«Στο νοσοκομείο μας φιλοξενούνται 30 παιδιά, έπειτα από εισαγγελική εντολή. 3 μόνο από αυτά αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Τα υπόλοιπα είναι υγιή παιδάκια. Νοσηλεύονται σε κανονικούς παιδιατρικούς θαλάμους καθώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να φιλοξενηθούν σε δομές ιατροκοινωνικής πρόνοιας. Επομένως λιμνάζουν σε εμάς. Ο αριθμός των παιδιών πάντα ποικίλλει. Μένουν στο νοσοκομείο για ένα διάστημα μεταξύ μερικών μηνών και 2 ετών. Μας έχει τύχει βεβαίως και περιστατικά, όπου παιδιά έκατσαν έως και 6 χρόνια. Κάποια από αυτά έχουν ελληνική καταγωγή, άλλα προσφυγική. Παρατηρείται το φαινόμενο αυτό λόγω της ουσιαστικής κατάρρευσης της κρατικής κοινωνικής πρόνοιας και μεταφοράς των πόρων σε ιδιωτικές δομές υγείας, σε ΜΚΟ, σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς» υποστηρίζει μιλώντας στο bangladeshnews.gr o Δημήτρης Αναγνωστόπουλος, Διευθυντής Παιδοψυχιατρικής Κλινικής στο νοσοκομείο «Αγία Σοφία».
«Αυτό είναι κάτι που προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο. Θεωρώ αξιέπαινη την προσπάθεια των ανθρώπων που εργάζονται στις ιδιωτικές δομές πρόνοιας, αλλά ο ρόλος τους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι κεντρικός, αλλά επικουρικός του δημόσιου συστήματος πρόνοιας».
«Τα παιδιά αυτά προέρχονται από δυσλειτουργικές οικογένειες οι οποίες δεν μπορούν να τα φροντίσουν. Και κάπου εδώ βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος, και μάλιστα το κακό είναι διπλό: Τα παιδιά αυτά είναι υγιή. Βρίσκονται σε εμάς για λόγους ψυχοκοινωνικούς. Αυτό όμως δεν είναι δουλειά του νοσοκομείου. Παραμένοντας εδώ κινδυνεύουν να κολλήσουν κανένα μικρόβιο, να αρρωστήσουν. Έτσι όμως στερούνται κλίνες, ανθρώπινο δυναμικό και ιατρικές φροντίδες, παιδιά με προβλήματα υγείας. Ο κάθε χώρος έχει την δική του αρμοδιότητα και ευθύνες. Δεν μπορούμε να το παραγνωρίζουμε αυτό».
ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ
Σύμφωνα με την Ελένη Πλευρίτη, Προϊσταμένη Κοινωνικής Υπηρεσίας του νοσοκομείου «Αγλαϊα Κυριακού» η οποία μίλησε στο bangladeshnews.gr το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στην έλλειψη μέριμνας από την πολιτεία: «Την στιγμή αυτή φιλοξενούνται 3 παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας στο ίδρυμα μας. Και τα τρία ελληνόπουλα. Εγκαταλείφθηκαν από τους γονείς τους οι οποίοι υποστήριξαν ότι δεν έχουν την δυνατότητα να τα φροντίσουν. Αυτά τα παιδιά μπορεί να παραμείνουν στο νοσοκομείο μας και ένα, και δύο χρόνια, μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη δομή παιδικής προστασίας με το εξειδικευμένο προσωπικό που μπορεί να διαχειριστεί τα σύνθετα προβλήματα που τα ταλαιπωρούν. Το πιο ακραίο περιστατικό που αντιμετώπισα αφορούσε παιδί που παρέμεινε στο νοσοκομείο μας για 3 ολόκληρα χρόνια πριν βρεθεί τελικά η κατάλληλη δομή για να το αναλάβει. Τα ιδρύματα αυτά όμως ταλαιπωρούνται από έλλειψη χώρου και προσωπικού. Εκεί πρέπει το κράτος να ρίξει το μεγαλύτερο βάρος και να δώσει την περισσότερη προσοχή. Φιλοξενούμε επίσης και 12 παιδιά έπειτα από εισαγγελική εντολή τα οποία φέρονται να έχουν κακοποιηθεί/παραμεληθεί από τους γονείς τους. Τα μισά είναι αλλοδαπά, τα μισά ελληνάκια».
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ
«Nα γνωρίζετε ότι οι δομές παιδικής προστασίας και περίθαλψης είναι υποστελεχωμένες. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γενικά υπάρχει μια καχυποψία απέναντι στα δημόσια ιδρύματα, ότι δήθεν δεν κάνουν καλά την δουλειά τους, κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Προωθούνται και υποστηρίζονται οι ιδιωτικές δομές οι οποίες κάνουν ακριβώς, αν όχι και χειρότερη, δουλειά από τα δημόσια ιδρύματα. Το αποτέλεσμα; Οι κρατικές δομές μιζεριάζουν, αντιμετωπίζουν το βασανιστικό πρόβλημα του ελλιπούς προσωπικού και της μη-αναβάθμισης. Μην ξεχνάμε όμως οι κρατικές δομές για την παιδική προστασία διαθέτουν έμπειρο, εξειδικευμένο και κυρίως καλό προσωπικό» υποστηρίζει μιλώντας στο bangladeshnews.gr η Ευαγγελία Βελέτζα, πρώην πρόεδρος του Κέντρου Προστασίας Παιδιού «Η ΜΗΤΕΡΑ»…
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ