ΟΔΗΓΟΙ ΤΑΞΙ: ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΕΓΙΝΕ Η… «ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ» ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ!

«Όταν περιμένεις μία και μιάμιση ώρα στην πιάτσα και δεν περνάει ψυχή, σε τι μεροκάματο μπορείς να ελπίζεις; Δουλεύω από τις 07:00 το πρωϊ μέχρι τις 20:00 το βράδυ, 13 ώρες ασταμάτητα, και αυτό…για 20 ευρώ. Κάποτε το ταξί είχε αξία, σήμερα η αξία αυτή…έχει «κατρακυλήσει». Στο παρελθόν πουλούσαν την περιουσία τους, τα σπίτια τους, για να αποκτήσουν ένα ταξί. Αποτέλεσμα; Κατέληξαν με ένα…μεγάλο μηδενικό στην τσέπη. Ξέρω γείτονα που πούλησε το σπίτι του για να πάρει ταξί και τώρα δεν έχει…τίποτα. Οι πελάτες είναι εξαφανισμένοι, αλλά προσωπικά τους δικαιολογώ. Από την στιγμή που δεν έχουν λεφτά, τι να κάνουν; Αν πάρουν ταξί πως θα το πληρώσουν; Δεν υπάρχει χρήμα. Αν δεν «πέσει» ρευστό στην αγορά δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση. Είμαι παντρεμένος με 2 παιδιά. Ευτυχώς που δουλεύουν γιατί αλλιώς…θα είμασταν για κλάματα. Μένουμε όλοι στο ίδιο σπίτι. Ο γιος μου είναι 31 ετών και η κόρη μου 28. Μόνο έτσι καταφέρνουμε και κρατάμε σε μια σχετική…ισορροπία τα έξοδα και τις υποχρεώσεις. Πάντως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Γνωρίζω επίσης πολλούς που πούλησαν τα ταξί τους για να ξεχρεώσουν. Δεν μπορούσαν να ζουν άλλο «βουτηγμένοι» στα χρέη. Αγανάκτησαν. Ξέρεις τι είναι να δουλεύεις 10 ώρες την ημέρα και να μην μπορείς να βγάλεις ένα μεροκάματο για να να συντηρήσεις τον εαυτό και την οικογένεια σου; Είναι μαρτύριο. Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως πολλοί αγόρασαν πανάκριβα την άδεια του ταξί, ελπίζοντας σε μια γρήγορη και αποτελεσματική απόσβεση, και λόγω της κατάστασης, αναγκάστηκαν να την πουλήσουν «κοψοχρονιά». Έχασαν πολλά λεφτά, όχι αστεία» δηλώνει προβληματισμένος στο bangladeshnews.gr, ο 58χρόνος οδηγός ταξί Τάσος Καραβασίλης.

ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ. ΟΣΟΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ «ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ» ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΑ ΧΡΕΗ…

«Πως πάει η δουλειά; Μια χαρά και δύο τρομάρες! Όταν από την Μητροπόλεως, που είναι μία από τις πιο πολυσύχναστες οδούς της Θεσσαλονίκης, η ουρά των οχημάτων μας φτάνει μέχρι τα Everest στην Τσιμισκή, δεν υπάρχει προοπτική, ούτε ελπίδα. Οταν η πρωϊνή βάρδια βγάζει με το ζόρι 70 ευρώ, τι πρέπει να πληρώσουμε και τι να αφήσουμε για μετά; ΟΑΕΕ, εφορία, ΦΠΑ, πετρέλαια, συντήρηση οχήματος; Η άποψη μου είναι ότι στο τέλος θα «επιβιώσουν» όσοι διαθέτουν «ολόκληρο» ταξί. Ούτε αυτοί με το μισό, ούτε αυτοί με το 1/3…Ακόμη και όταν δουλεύουμε 12 ώρες, δεν φτάνουν για να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας. Το ταξί το πήρα σήμερα στις 03:00 το πρωϊ και πρέπει να το παραδώσω στις 15:00 το μεσημέρι στον συνέταιρο μου. Πρέπει να δουλέψουμε παραπάνω ώρες από τις 12, ακόμη και αυτό όμως, δεν μας εγγυάται ότι θα καταλήξει κάτι στην τσέπη μας. Βάζω στην άκρη το γεγονός ότι είναι επικίνδυνο να εργάζεσαι τόσες ώρες. Και για εμάς αλλά και τους πελάτες. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Τι εναλλακτικές έχουμε; Ιδίως με το νέο ασφαλιστικό, ενδεχομένως να εξαναγκαστούμε να δουλέψουμε μέχρι τα 67. Ποιος θα αντέξει μέχρι εκείνη την ηλικία; Γενικά, υπάρχει μια πολύ εσφαλμένη εικόνα για τους ταξιτζήδες. Από την στιγμή που η αγορά είναι «νεκρή», πως θα είναι «ζωντανό» το ταξί; Δεν υπάρχουν πλέον έσοδα για εμάς. Το 80% των συναδέλφων μου χρωστά στον ΟΑΕΕ. «Παράτησαν» μέχρι και τις ρυθμίσεις της εφορίας στις οποίες είχαν υπαχθεί. Ξέρω περίπτωση πολύτεκνου συναδέλφου που εγκατέλειψε το επάγγελμα, καθώς δεν «έβγαινε» με τίποτα. Και εγώ πάντως είμαι πολύ «στριμωγμένος». Χρωστάω αρκετά στον ΟΑΕΕ. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να παρατήσω το ταξί, αλλά πάντοτε δίσταζα. Αν συνεχιστεί όμως το πράγμα έτσι…έχω «φύγει» και εγώ. Δεν θα υπάρχει νόημα στο να παραμείνω» τονίζει ο οδηγός ταξί, Γιώργος Γκιούρας, πατέρας 3 παιδιών.

ΟΙ ΤΑΞΙΤΖΗΔΕΣ ΒΙΩΝΟΥΝ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟ. ΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ…

«Η κατάσταση είναι τραγική. Ο κλάδος του ταξί αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Το «παλεύουμε» αλλά έχουμε δεχτεί ισχυρό πλήγμα. Την ίδια ώρα, στην «πιάτσα» κυκλοφορούν καινούργια Ι.Χ και βανάκια με άδεια μεταφοράς βάσει του νόμου 4093, από τα οποία χάνουμε μεταφορικό έργο. Μόνο στην Θεσσαλονίκη έχουν βγει περίπου…150 οχήματα. Σίγουρα, ανάμεσα στους νέους «παίκτες», θα υπάρχουν και κάποιοι παράτυποι/παράνομοι. Ξέρουμε ότι το έργο της αστυνομίας είναι δύσκολο και απαιτητικό καθώς πρέπει να ελέγξει πολλά σχετικά με τις συμβάσεις και την νομιμότητα τους, αλλά οφείλει να μας προστατέψει από όσους επιδιώκουν να μας ανταγωνιστούν αθέμιτα. Επομένως οι έλεγχοι πρέπει να ενταθούν. Να ξέρετε πάντως, πως πολλοί συνάδελφοι μας αναγκάστηκαν να «δώσουν» τα ταξί τους για να «γλιτώσουν» από ΟΑΕΕ, εφορία και άλλες υποχρεώσεις. Όσον αφορά την εγκατάσταση των νέων ταμειακών μηχανών στα οχήματα μας, βρισκόμαστε σε επικοινωνία με το Υπουργείο Οικονομικών και περιμένουμε να μας δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές. Ζήτησαμε παράταση όσον αφορά τον χρόνο προμήθειας των νέων μηχανών. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι πολλοί συνάδελφοι θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να προμηθευτούν τις ταμειακές καθώς το κόστος δεν είναι ευκαταφρόνητο. Μιλάμε για ένα ποσό της τάξης των 700-800 ευρώ. Κάποιοι θα δανειστούν, άλλοι θα το αποπληρώσουν με δόσεις. Σε κάθε περίπτωση, στην σημερινή κατάσταση, μια τέτοια «κεραμίδα στο κεφάλι» δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη» υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ταξί Θεσσαλονίκης «Ο ΕΡΜΗΣ» Κλήμης Λεοντιάδης.

ΤΟ ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΠΟΥ… «ΞΑΦΡΙΖΕΙ» ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!

Κατά την διάρκεια του ρεπορτάζ εντοπίσαμε οδηγό ο οποίος μας παρουσίασε ένα…ιδιαίτερο μηχανηματάκι, το οποίο «κλειδώνει» στην υφιστάμενη ταμειακή μηχανή του ταξί και με μια απλή κίνηση του χεριού, «μπλοκάρει» την μηχανή από το να εκδώσει απόδειξη, παρά το γεγονός ότι το αντίτιμο της κούρσας αναγράφεται κανονικά στο ταξίμετρο. Σε περίπτωση, μας πληροφόρησε ο οδηγός ταξί, που ο πελάτης επιθυμεί απόδειξη το gudget που μοιάζει πολύ με…USB, παραμένει ανενεργό και η απόδειξη εκδίδεται κανονικά. Σε διαφορετική περίπτωση η κούρσα…είναι σαν να μην έγινε ποτέ. Όταν τον ρωτήσαμε για ποιο λόγο χρησιμοποιεί την πατέντα αυτή, μας απάντησε πως…όλοι οι συνάδελφοι του διαθέτουν ένα παρόμοιο εξάρτημα και ο λόγος είναι απλός: «Αν «χτυπήσουμε» όλες τις αποδείξεις…δεν «βγαίνουμε» με τίποτα». Μας διηγήθηκε μάλιστα και περίπτωση στην οποία η επιβάτης…αν και εφοριακός…τον δικαιολόγησε όταν της περιέγραψε τον όγκο των υποχρεώσεων που «κουβαλά» στις πλάτες του ένας ταξιτζής. Αν και η κούρσα στοίχισε 12 ευρώ, η εφοριακός ζήτησε να μην της δοθεί απόδειξη. Ο κ. Λεοντιάδης, παρά τις επίμονες ερωτήσεις μας, θέλησε να μην σχολιάσει την τακτική του συναδέλφου του, παρά το φωτογραφικό υλικό που καθιστά αδιάψευστη την μαρτυρία του.

ΑΠΟΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ…

«Με μια λέξη…χάλια. Δουλεύουμε 12 ώρες για 20, 25…άντε στην καλύτερη περίπτωση 30 ευρώ. Ο τζίρος σου είναι περίπου 80 με 100 ευρώ, αλλά δεν σου ανήκει. Σαν οδηγός πρέπει να πληρώσεις την αποκοπή σου, το ένσημο σου, το πετρέλαιο σου…Και ότι «ψίχουλα» περισσέψουν τα βάζεις στην τσέπη σου. Η αλήθεια είναι πως το επάγγελμα έχει παρακμάσει. Όλα είναι μια αλυσίδα. Δεν «κινείται» η αγορά, δεν «κινούμαστε» ούτε και εμείς. Κάποτε ο κόσμος σήκωνε το χέρι του για να σταματήσει το ταξί χωρίς δεύτερη σκέψη. Σήμερα, προσπαθούν να το αποφύγουν όπως όπως. Μόνο αν στην περιοχή που θέλουν να πάνε δεν πηγαίνει λεωφορείο, μόνο αν οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες, μόνο αν είναι ηλικιωμένοι ή άτομα με κινητικά προβλήματα. «Βγαίνω» οριακά. Υπάρχουν δάνεια, εφορία. Κάνουμε αλχημείες για να επιβιώσουμε…» υποστηρίζει ο οδηγός ταξί Ιορδάνης Κασάπης.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ