ΟΔΗΓΟΙ ΔΙΚΥΚΛΩΝ, ΠΡΟΣΟΧΗ: ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΑ «ΣΗΚΩΝΟΥΝ» ΠΡΙΝ ΠΕΙΤΕ… «ΚΥΜΙΝΟ»
«25η Μαρτίου, 09:30 το πρωϊ, και εγώ πηγαίνω να δουλέψω στο εστιατόριο «Χοντρό Αλάτι», στην οδό Ερμού. Η δουλειά μου είναι μάγειρας. Παρκάρω την μηχανή μπροστά στο μαγαζί. Ηοnda Hornet, 600 κυβικά. Πινακίδα: ΝΚΙ42. Οι δρόμοι είναι άδειοι. Εντελώς όμως. Απομακρύνομαι, αλλά μετά από λίγο επιστρέφω, και βάζω τον συναγερμό για καλό και για κακό. Μπαίνω μέσα και αρχίζω να δουλεύω. Κατά τις 17:00 το απόγευμα, βγαίνω με έναν ακόμη μάγειρα για να πετάξουμε τα σκουπίδια, γυρνάω το βλέμμα μου στο μέρος που είχα παρκαρισμένη την μηχανή και αντικρίζω…ένα κενό. Τρώω το πρώτο σοκ. Κάποια στιγμή, ακούω κάτι συναγερμούς να βαράνε, τρέχω εκεί με την ελπίδα ότι είναι ο δικός μου αυτός που χτυπάει, αλλά δυστυχώς δεν ήταν. Κοίταξα παντού, μήπως την είχα παρκάρει κάπου αλλού και δεν θυμόμουν. Τζίφος. Πήγα στην αστυνομία για τα περαιτέρω. Και του κολλητού μου, του είχαν κλέψει το μηχανάκι, δύο φορές μάλιστα, και τις δύο, το βρήκε η αστυνομία. Επομένως, είχα ελπίδες ότι θα έβρισκα και το δικό μου. Έδωσα τα στοιχεία μου, συμπλήρωσα και την δήλωση κλοπής. Οι αστυνομικοί μου είπαν, ότι έπαιζαν δύο σενάρια: Είτε την μηχανή μου την έκλεψαν μικροί αθίγγανοι για να κάνουν βόλτες και μετά από λίγο θα την παρατούσαν κάπου, και έτσι θα την βρίσκαμε, είτε την έκλεψαν, και αυτό είναι το χειρότερο, για να την κάνουν κομμάτια και να πουλήσουν τα ανταλλακτικά. Αυτό που μένει είναι να κοιτάξουμε τις κάμερες από τα ΙΕΚ «ΔΕΛΤΑ» που βρίσκονται απέναντι, μπας και καταφέρουμε να εντοπίσουμε τίποτα. Μπας και γίνει το θαύμα. Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που περιμένω να μου τηλεφωνήσει η αστυνομία. Τι με πονάει περισσότερο; Ότι ήθελα ακόμη ένα χρόνο για να το ξοφλήσω« εξομολογείται με πίκρα στο bangladeshnews.gr o Παναγιώτης Καμπούρης.
ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ…
«Φίλε, γίνεται χαμός τελευταία. Δεν παίρνουμε άνασα. Χτυπούν παντού. Δεν τους ενδιαφέρει αν είναι πρωϊ, μεσημέρι, βράδυ, αν στο μέρος υπάρχει κόσμος ή όχι, αυτοί θα κοιτάξουν να αρπάξουν ότι μπορούν. Τις μηχάνες τις έχουν σαρώσει. Κυριολεκτικά. Χτυπούν ιδιαίτερα V STROM, T MAX, αυτόματα μεγάλου κυβισμού, μηχανές πίστας. Αυτά μπορούν να εξαφανιστούν στο άψε σβήσε. Είναι η αγαπημένη τους λεία. Αρκεί να σας πω, ότι πολλές από αυτές τις μηχανές τις εντοπίζουμε αργότερα εκτός συνόρων. Φίλος συναδέλφου «έχασε» την μηχανή του, την οποία βρήκε αργότερα στην…Αλβανία. Είχε χρησιμοποιηθεί για ληστεία. Εδώ στην Θεσσαλονίκη πάντως, κλέβουν αδιακρίτως. Τις κλέβουν για αρπαγή τσαντών και τις παρατούν μερικές ημέρες αργότερα. Τις κλέβουν για να πάνε βόλτα. Αρκετοί αθίγγανοι και ναρκομανείς το κάνουν αυτό. Τις κλέβουν, τις κομματιάζουν, και πουλάνε τα ανταλλακτικά. Σκαρφίζονται οτιδήποτε. Παραποιούν τον αριθμό πλαισίου, αλλάζουν πινακίδες, τις πουλούν στο εξωτερικό, ότι μπορείς να φανταστείς. Το πρόβλημα είναι σίγουρο μεγάλο. Για την κατάσταση αυτή, φταίει βέβαια και το γεγονός ότι η αστυνομία είναι υποστελεχωμένη, ασχολείται με χίλια δυο πάρεργα, που καμία σχέση δεν έχουν με το αντικείμενο της, επίσης πολλά οχήματα είναι χαλασμένα. Πρέπει να αυξηθούν οι περιπολίες αν θέλουμε να δούμε αποτελέσματα. Οι πολίτες από την πλευρά τους πρέπει να είναι διαρκώς προσεκτικοί. Να κλειδώνουν την μηχανή τους και να βάζουν συναγερμό. Να την παρκάρουν πάντα σε μέρη με έντονο φωτισμό και κατά προτίμηση εκεί που περνά πολύς κόσμος. Αν έχουν ιδιωτικό πάρκινγκ να το χρησιμοποιούν. Αν δεν τα τηρήσουν αυτά, είναι σαν να λένε στον επίδοξο κλέφτη: «Παρακαλώ, περάστε και πάρτε ότι θέλετε με την ησυχία σας» συμβουλεύει μέσω του bangladeshnews.gr, έμπειρος αστυνομικός που χειρίζεται παρόμοιες υποθέσεις.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ