«Ο ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»: ΟΤΑΝ ΑΝΕΡΓΟΙ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΑΣΤΕΓΟΥΣ…

Το ραντεβού δίνεται κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι στα πιο πολυσύχναστα μέρη της πόλης. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν ψάχνουν αυτούς που έχουν, αλλά αυτούς που δεν έχουν… Η Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» ξεκίνησε πριν ένα μήνα περίπου τις δράσεις της στην Θεσσαλονίκη. Θα τους συναντήσει κανείς στην Καμάρα, την πλατεία Αριστοτέλους, την Τσιμισκή και όπου ξέρουν πως υπάρχουν άνθρωποι, που για σκεπή έχουν…τον ουρανό. Φορτωμένοι με τα κατσαρολικά τους, υλικά από το σπίτι και μπόλικη διάθεση μαγειρεύουν στις πλατείες και προσφέρουν σε όλους, ανεξάρτητα από την καταγωγή ή τη γλώσσα που μιλούν.

«Προσφέρουμε σε όλους τους ανθρώπους που έρχονται. Δεν μας ενδιαφέρει ούτε το χρώμα τους, ούτε η θρησκεία τους, ούτε η γλώσσα που μιλάνε. Δεν κάνουμε διακρίσεις πουθενά. Όσοι έχουν ανάγκη από ένα πιάτο φαγητό είναι ευπρόσδεκτοι.» είναι τα πρώτα λόγια που άκουσα να μου λέει η Μαρία Φουσταλιεράκη, ένα από τα πιο ενεργά μέλη της Κοινωνικής Κουζίνας. «Έμαθα για την δράση που έκανε ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος στην Αθήνα πριν από ένα χρόνο περίπου. Ξεκίνησα να μιλάω μαζί του για να μπορέσω κι εγώ να συνδράμω σε αυτό. Έτσι ήρθε η ιδέα να ξεκινήσουμε κάτι αντίστοιχο και εδώ. Μέσω της σελίδας στο Facebook μαζευτήκαμε άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ μας με μόνο κοινό σκοπό αυτή τη δράση. Ξεκινήσαμε λίγοι, αλλά όσο πάμε και αυξανόμαστε. Κι έχουμε από όλες τις ηλικίες. Ακόμα και παιδιά Γυμνασίου. Αισθανόμαστε πολύ όμορφα που έχουμε και νέους δίπλα μας. Είναι θαυμάσιο να μαθαίνει να προσφέρει κάποιος από τόσο μικρή ηλικία και ειδικά στις μέρες που ζούμε». Όταν της ζήτησα να μου περιγράψει το προφίλ των ανθρώπων που έρχονται για βοήθεια, μου απάντησε πως οι περισσότεροι είναι άνεργοι… «Και πως τα καταφέρνετε;», ήταν η ερώτησή μου. «Όταν θέλεις να βοηθήσεις πάντα βρίσκεις τρόπο. Ο καθένας φέρνει ότι αντέχει να φέρει. Ένα πακέτο μακαρόνια, ένα πακέτο φακές, ένα καρβέλι ψωμί. Όλα είναι καλοδεχούμενα για εμάς. Τις προάλλες μετά από μια συνάντηση πήγαμε για έναν καφέ. Πιάσαμε κουβέντα με τον ιδιοκτήτη, έμαθε για την δράση και από τότε, κάθε Κυριακή μας στέλνει τρόφιμα. Δεν θα ακούσεις από κανέναν όμως, ότι το τάδε μαγαζί έδωσε τόσα πράγματα. Δεν κάνουμε διαφήμιση, ούτε δουλεύουμε με χορηγίες. Ο καθένας που προσφέρει, προσφέρει ως άνθρωπος για τον συνάνθρωπό του, όχι σαν εταιρεία. Το κουτί για τις προσφορές που θα δεις στο τραπέζι είναι για να μπορούμε να αγοράζουμε τρόφιμα και να κανονίζουμε μαγειρέματα. Ακόμα είναι νωρίς και το ταμείο μας, δεν αντέχει παραπάνω από ένα την εβδομάδα, αλλά ελπίζουμε ότι σιγά σιγά θα φτιάξει και θα είμαστε ικανοί για παραπάνω γεύματα».

ΟΤΑΝ ΑΣΤΕΓΟΙ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ…

Εκείνη την ώρα μας πλησίασε ένας άντρας. Τα απεριποίητα γένια, τα βρώμικα ρούχα και η ταλαιπωρημένη όψη του μαρτυρούσαν ότι κάποιο παγκάκι είναι το σπίτι του. Όλο περιέργεια ήρθε να δει τι συμβαίνει και είχε μαζευτεί τόσος κόσμος. Η Μαρία του πρόσφερε δυο λουκουμάδες και του εξήγησε. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έβγαλε δυο κέρματα από την τσέπη του και τα έριξε μέσα στο κουτί. Ο κ. Γιάννης όπως μας συστήθηκε μετά, εδώ και τρία χρόνια ζει έξω στον δρόμο. Το κρεβάτι του είναι η είσοδο μια πολυκατοικίας κοντά σε ένα στενό της Καμάρας. «Την δουλειά μου δεν θα μπορούσαν να την κάνουν πολλοί. Ποιος άλλωστε θέλει να γίνει νεκροθάφτης… Μου εξασφάλιζε τα προς το ζην όμως, ζούσα καλά. Μετά με απόλυσαν και έκτοτε δεν έχω βρει τίποτα. Αναγκαστικά πλέον κοιμάμαι έξω… Οι γείτονες όμως με προσέχουν. Έρχονται συνέχεια και μ’ αφήνουν φαγητό. Κάποιες φορές μου δίνουν και χρήματα. Αν όμως σε πιάσει η αστυνομία να ζητιανεύεις σε πάει μέσα. Τους φοβάμαι πλέον. Δεν κάνω κάτι κακό, ούτε ενοχλώ. Κανένας δεν έχει κάνει παράπονο για μένα». Έμεινε στην παρέα μας για λίγο, αλλά έδωσε αρκετές πληροφορίες στη Μαρία ώστε να ξέρει που να οργανώσει το επόμενο μαγείρεμα….

ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ ΔΕΞΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Δειλά δειλά μας προσεγγίζει και ο κ. Κολυβάς Εμμανουήλ. Βλέποντας ότι και άλλοι έχουν δοκιμάσει το φαγητό, παίρνει κι εκείνος ένα πιάτο. Με ακούει να μιλάω με ένα ηλικιωμένο ζευγάρι και με ρωτάει αν γνωρίζω για τις αιτήσεις στον ΟΓΑ. «Έχω κάνει την αίτηση για να πάρω σύνταξη πρόνοιας και μου λένε ότι την έχουν χάσει και δεν μπορώ να κάνω άλλη τώρα. Εμένα με ρωτούν όμως πως θα ζήσω; Μετά αναρωτιούνται γιατί γίνονται κλέφτες οι έλληνες… Τουλάχιστον αυτοί στην φυλακή έχουν ένα κρεβάτι κι ένα πιάτο φαγητό. Από το 2010 κοιμάμαι στον δρόμο. Το σπίτι μου είναι το τέταρτο παγκάκι δεξιά στην Αριστοτέλους. Έχω σοβαρά προβλήματα υγείας, μπαλονάκι στην καρδιά και φοβάμαι ότι αν πάθω κάτι, θα πεθάνω στον δρόμο. Πάλι καλά που υπάρχουν οι οργανώσεις και μας βοηθούν λίγο…»

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ Η …ΤΙΤΙΚΑ

Ο κ. Ροντογιάννης Βασίλης είναι από τους αγαπημένους επισκέπτες της ομάδας. Εύθυμος και ομιλητικός με όσους τον συναντήσουν. Η ζωή που έκανε πριν, σε καμία περίπτωση δεν προμήνυε ,ότι θα έφτανε στα 67 του, και θα έτρωγε σε συσσίτια… Ο ίδιος συστήνεται ως «δημιουργός». Η μουσική, η φωτογραφία και η συγγραφή μυθιστορημάτων ήταν από τις μόνιμες ασχολίες του. Όπως και τα φωτορεπορτάζ για λογαριασμό της «Μακεδονίας» και του «Βορρά». Άνθρωπος μορφωμένος, καλλιεργημένος, το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή που θα μιλήσεις μαζί του. Και φυσικά έχει άποψη για όλα. «Δεν μετανιώνω για την ζωή που έκανα. Την χάρηκα παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω τώρα». Μου εξομολογείται ότι οι τέχνες και οι μηχανές είναι οι μεγάλες του αγάπες, αν και διαπιστώνει ότι είναι πλέον μεγάλος γι’ αυτά. «Σκόρπισα όλα τα χρήματα μου σε δύο ρόδες και χαρτιά. Αυτά ήταν το πάθος μου. Τώρα μένω σε ένα σπίτι, χωρίς ρεύμα και ευτυχώς έχω καλούς φίλους που με βοηθούν. Η Κοινωνική κουζίνα βοηθάει πολύ κόσμο και μ’ αρέσει να έρχομαι στις συναντήσεις γιατί γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους. Όποτε έρχομαι, γελάμε με τα παιδιά κι αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά».

«Ο άλλος άνθρωπος» είναι μια δράση αλληλεγγύης που ξεκίνησε το 2011 στην Αθήνα από τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο. Ο ίδιος άνεργος για αρκετό διάστημα, ξεκίνησε να μοιράζει σάντουιτς και έχει φτάσει να μαγειρεύει για 3.000 ανθρώπους τον μήνα. Στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι που συμμετέχουν είναι άνεργοι και τα τρόφιμα συλλέγονται από δωρεές που κάνουν οι πολίτες. Με τις τρέχουσες εξελίξεις δραστηριοποιούνται και όπου υπάρχουν πρόσφυγες και μετανάστες. Οι δράσεις τους στο Ελληνικό και το λιμάνι του Πειραιά είναι καθημερινές, ενώ συχνά «ανηφορίζουν» και προς την Ειδομένη. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επισκεφτείτε το blog: oallosanthropos.blogspot.gr ή την σελίδα στο Facebook: Κοινωνική κουζίνα “Ο Άλλος Άνθρωπος” Θεσσαλονίκη

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΤΡΟΚΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΑ