ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΡΙΟΥ ΞΕΣΠΑ: «ΤΟ ΚΥΚΛΙΚΟ ΩΡΑΡΙΟ ΕΧΕΙ «ΔΙΑΛΥΣΕΙ» ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, ΜΕ ΕΦΕΡΑΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ…ΜΕ 40 ΠΥΡΕΤΟ!»
«Πολύ δύσκολες οι συνθήκες εργασίας, πολλές και οι νυχτερινές βάρδιες που σε «γονατίζουν». Το κυκλικό ωράριο είναι εξαντλητικό. Ποιος εργαζόμενος μπορεί να το αντέξει αυτό; Με οικογένεια, με παιδιά και 25 χρόνια προϋπηρεσίας «φορτωμένα» στην πλάτη του; Δεν υπάρχουν πλέον οι αντοχές. Ο όγκος της δουλειάς που έχουμε επιφορτιστεί είναι πολύ μεγάλος και σαν να μην έφτανε αυτό, μας έρχονται και περιστατικά τα οποία…και αυτό είναι αλήθεια…δεν γνωρίζουμε πως να τα διαχειριστούμε. Πολλές φορές ξεμένουμε από υλικά, δεν υπάρχει προσωπικό, γινόμαστε αποδέκτες παραπόνων από τους συνοδούς…Μπορεί να δουλέψουμε και 12 μέρες σερί και μετά να πάρουμε…αν το πάρουμε…ένα ρεπό για να ξεκουραστούμε. Υπάρχουν συνάδελφοι στους οποίους οφείλονται 40, 70, 90 αργίες. Τα νούμερα είναι πολύ μεγάλα και φανερώνουν την τραγική αλήθεια για το προσωπικό του νοσοκομείου. Βurn out; Όλοι πάσχουμε από αυτό! Μηδενός εξαιρουμένου. Δεν μπορείς να δουλεύεις απόγευμα και το επόμενο πρωϊ να ξυπνάς στις 05:30 για να είσαι στις 07:00 στην δουλειά προκειμένου να φροντίσεις και να θεραπεύσεις ασθενείς. Δεν γίνεται! Με τι νοητική διαύγεια θα προσφέρεις ολοκληρωμένα τις υπηρεσίες σου; Θα ακολουθήσει το σώμα σου ή θα καταρρεύσει; Εξαιτίας όλων αυτών των παραγόντων, είναι διαρκώς παρούσα η πιθανότητα του λάθους. Δυστυχώς το κυκλικό ωράριο «ρυθμίζει» και «χαλάει» τις ζωές μας. Με έχουν φέρει να δουλέψω με…40 πυρετό γιατί δεν υπήρχε άλλος συνάδελφος να με καλύψει. Πολλές φορές έχουμε αναγκαστεί να αφήσουμε τα μικρά μας παιδιά άρρωστα στο σπίτι για να έρθουμε στην δουλειά ή να τα αφήσουμε στην…γειτόνισσα να τα προσέχει γιατί και ο σύζυγος εργάζεται. Προσωπικά, έχω φτάσει στο σημείο να τα φέρω μαζί μου στην δουλειά γιατί δεν μπορούσα να τα αφήσω πουθενά. Δύο παιδιά 11,5 και 7 ετών αντίστοιχα. Σε όλα αυτά προσθέστε και τις κρίσεις πανικού που μας πιάνουν. Όταν δεν ξεκουράζεσαι το νευρικό σου σύστημα σε εκδικείται…» υποστηρίζει στο bangladeshnews.gr, νοσηλεύτρια από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΟΥΝ «ΠΝΙΞΕΙ» ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ…
«Mιλάμε για 487 ελλείψεις, οι οποίες αφορούν 270 άτομα από το νοσηλευτικό προσωπικό, 110 άτομα από το διοικητικό προσωπικό, 90 συνάδελφους από το παραϊατρικό και οι υπόλοιποι προέρχονται την τεχνική υπηρεσία. Λόγω της υπολειτουργίας του νομαρχιακού νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας» που δεν έχει μεταφερθεί ακόμη στο καινούργιο κτίριο που προορίζεται, έχουμε επωμιστεί παραπάνω εφημερίες. Πάμε όμως στα προβλήματα που μας «καίνε»…Τραυματιοφορείς επειγόντων: 13 μόνιμοι και 4 επικουρικοί, η σύμβαση των οποίων λήγει τον Σεπτέμβριο. Στους συναδέλφους αυτούς οφείλονται…2.678 ημέρες κανονικής άδειας και ρεπό. Την προηγούμενη Τετάρτη, 30 ασθενείς στον χώρο των επειγόντων περιστατικών, περίμεναν να βρουν νοσηλευτική κλίνη. Τελικά κάποιοι τα «κατάφεραν» και βρήκαν κρεβάτι στις…22:00 το βράδυ. Μακάρι αυτό όμως να ήταν… και το μόνο μας πρόβλημα: Ο αξονικός τομογράφος των Επειγόντων δεν λειτουργεί, όπως δεν λειτουργεί και το ψηφιακό ακτινολογικό. Το νοσοκομείο μας είναι κατ’εξοχήν καρδιολογικό κέντρο το οποίο ανταποκρίνεται στις ανάγκες…1,5 εκ. πληθυσμού με τις εξειδικευμένες μονάδες και τα τμήματα του. Υπάρχουν επίσης συνάδελφοι σε τμήματα όπως αυτό της ΄Β Παθολογίας – Καρδιολογικής, ΜΜΟ, αλλά και των επειγόντων, στους οποίους οφείλονται άδειες…από το 2013. Σύμφωνα με το έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet, στις χώρες που εφαρμόζονται μνημόνια και πολιτικές λιτότητες οι καρδιολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις παίρνουν την άγουσα. Επομένως, εμείς λέμε: Καλωσορίσατε στα ράντζα της ψυχιατρικής! Οφείλει η πολιτεία να πάρει τα μέτρα της προκειμένου να διασφαλίσει την αξιοπρεπή νοσηλεία του πολίτη. Το κυκλικό ωράριο «ρυθμίζει» τις ζωές μας. Απόγευμα-πρωϊ-νύχτα προκειμένου να βγει το εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Από εδώ προέρχεται και η επαγγελματική μας εξουθένωση, το burn out. Υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν και 10 νυχτερινά τον μήνα. Σημειώνεται καταπάτηση της εργασιακής νομοθεσίας καθώς δεν υφίσταται ξεκούραση ανάμεσα στις βάρδιες» δηλώνει απογοητευμένος στο bangladeshnews.gr, o Aθανασόπουλος Αποστόλης, πρόεδρος των εργαζομένων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ «ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΕΙ» ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΩΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ «ΤΡΕΞΕΙ»…
«Τα τμήματα του νοσοκομείου «παραπαίουν». Στην ακτινοθεραπεία υπάρχει μόνο 1 μηχάνημα για την καταπολέμηση του καρκίνου. Την στιγμή αυτή «στοιβάζονται» πάνω από 30 φάκελοι ασθενών που έχουν «εγκλωβιστεί» στην αναμονή. Και αυτό, παρά το γεγονός, πως το ίδρυμα Λάτση έχει προσφέρει στο νοσοκομείο μας ένα υπερσύγχρονο μηχάνημα προκειμένου να βρουν την υγειά τους οι άνθρωποι αυτοί. Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει η δυνατότητα πρόσληψης 3 συναδέλφων μας που απαιτούνται για να λειτουργήσουν το μηχάνημα, έτσι ώστε να βοηθηθούν οι συνάνθρωποι μας. Και έτσι έχουμε μείνει με…ένα μηχάνημα και δύο συναδέλφους. Ογκολογικό: 6 συναδέλφισσες και μία προϊσταμένη για την καθημερινή νοσηλεία 60 ασθενών και επιπλέον, υπάρχουν και άλλοι περίπου 70 ασθενείς που επισκέπτονται το τμήμα για φάρμακα κτλ. Από τις 5 οργανικές θέσεις γιατρών έχουν καλυφθεί μόλις οι δύο. Εμείς ζητάμε: Προσλήψεις, χρηματοδότηση και πληρωμή των υπερωριών μας. Υπάρχουν οφειλόμενες υπερωρίες…από το 2014. Να ξέρετε πάντως ένα πράγμα: Πάνω από όλα βάζουμε τον ασθενή και τις ανάγκες του…».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ