ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ: ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ «ΠΟΥΛΟΥΝ» ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ «ΑΡΠΑΞΟΥΝ» ΟΣΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ…

«Η φιλοσοφία του διαγνωστικού & θεραπευτικού κέντρου στο οποίο εργάζομαι είναι πάρα πολύ απλή: Nα αποσπάσει όσα το δυνατόν περισσότερα λεφτά μπορεί από τους καρκινοπαθείς. Να είμαστε ειλικρινείς. Οι καρκινοπαθείς αποτελούν ένα πολύ μεγάλο έσοδο. Η μέθοδος είναι η εξής: Οι γιατροί τους πουλούν «ψεύτικη» ελπίδα ότι θα επιβιώσουν, ότι θα τα καταφέρουν, ότι θα νικήσουν την επάρατη νόσο, αρκεί να ακολουθήσουν πιστά τις οδηγίες τους. Να κάνουν δηλαδή, όσες το δυνατόν περισσότερες χημειοθεραπείες και διαγνωστικές εξετάσεις, ακόμη και όταν το τέλος είναι σίγουρο. Οι γιατροί «κρύβονται» πίσω από την…αδιαπέραστη δικαιολογία ότι πρέπει να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να γλιτώσουν τους ασθενείς τους. Γνωρίζουν όμως, όπως και εμείς, ως νοσηλευτές, πως στα τελικά στάδια του καρκίνου, οι χημειοθεραπείες όχι μόνο δεν προσφέρουν κάποιο αποτέλεσμα, αντιθέτως μπορεί να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τον ασθενή. Πέρα όμως από τις αχρείαστες χημειοθεραπείες, υπάρχουν και οι εξίσου αχρείαστες μεταγγίσεις αίματος, την ώρα που τα δημόσια νοσοκομεία «ταλαιπωρούνται» για να εξασφαλίσουν μια φιάλη αίματος, πόσο μάλλον, όταν ο τύπος αίματος είναι σπάνιος και δυσεύρετος. Η ουσία; Μπορεί ένας καρκινοπαθής για τον οποίο δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να υποβληθεί σε χημειοθεραπείες με κόστος…5.000 ευρώ ή να υποβληθεί σε σειρά διαγνωστικών εξετάσεων οι οποίες αν και άχρηστες…κοστολογούνται πανάκριβα. Ειδικότερα αν τα μηχανήματα αυτά, εδρεύουν στο εν λόγω κέντρο υγείας. Μηχανήματα δηλαδή, τα οποία κατέχει μόνο αυτό στην Ελλάδα. Επομένως, απαιτείται η…απόσβεση για τον εξοπλισμό αυτόν. Έχω ακούσει πολλές φορές γιατρούς να τα συζητάνε αυτά τα πράγματα μεταξύ τους, ακόμη και μπροστά μας, και αποτελεί έναν από τους κυριότερους λόγους διαμάχης μεταξύ νοσηλευτών και γιατρών. Ως νοσηλευτές, την πρακτική αυτή την θεωρούμε απάνθρωπη, απαράδεκτη. Είναι ανήθικο να «κλέβεις» τα λεφτά των οικογενειών των ασθενών πουλώντας «ψεύτικες» ελπίδες στους μελλοθάνατους» δηλώνει απογοητευμένη στο bangladeshnews.gr, η Κ.Β, νοσηλεύτρια ενός εκ των μεγαλυτέρων Διαγνωστικών & Θεραπευτικών Κέντρων στην χώρα.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΠΟΝΟΣ, ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ…ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΟΣ.

«Πραγματοποιείται επίσης αλόγιστη χρήση φαρμάκων και μάλιστα πρωτοτύπων, την ώρα που οι… «απλοί» ασθενείς, αυτοί που δεν έχουν «χοντρά» πορτοφόλια, «παλεύουν» με τα γενόσημα. Χορηγούμε τα πρωτότυπα φάρμακα στους πλούσιους ασθενείς μας. Μην ξεχνάτε ότι τα ιδιωτικά κέντρα υγείας διατηρούν πολύ στενούς δεσμούς με τις φαρμακοβιομηχανίες. Εκεί γίνεται το μεγάλο αλισβερίσι. Θα έρθει κάποιος ιατρικός επισκέπτης προκειμένου να προωθήσει το φάρμακο της εταιρείας που προωθεί και από εκεί και μετά, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Θα γίνει η συννενόηση μεταξύ των δύο εταιρειών, φαρμακοβιομηχανίας και κέντρου υγείας, και η κατανάλωση του εν λόγω φαρμάκου/ων, θα ξεκινήσει από τους ασθενείς. Βέβαια, αυτές οι συναλλαγές δεν γίνονται…αφιλοκερδώς και για το καλό των ασθενών. Είναι γνωστό ότι ο/οι γιατρός/οί, που θα επιλέξουν το προτεινόμενο φάρμακο της εταιρείας θα ανταμειφθούν. Ταξιδάκια, συνέδρια και άλλα πολλά, που πριν την κρίση, ήταν περισσότερα και πιο ακριβά ως παροχές προς τους… «συνεργάσιμους» γιατρούς. Ο κόσμος δεν εκφράζει αντιρρήσεις στα «σχέδια» των γιατρών. Όταν ο δικός σου άνθρωπος υποφέρει, όταν είναι στο κρεβάτι του πόνου, δεν ακούς και πολύ την λογική σου. Αντιδράς με το συναίσθημα. Επομένως, όταν έρχεται ο γιατρός και σου λέει ότι πρέπει να υποβληθεί σε μια ακόμη χημειοθεραπεία, να κάνει και αυτήν την εξέταση, να πάρει και αυτά τα φάρμακα, εσύ απαντάς «ναι», αδιαφορώντας για το κόστος. Γιατί συνεχίζεις να ελπίζεις, γιατί είναι ο άνθρωπος που αγαπάς. Ελάχιστες είναι εκείνες οι περιπτώσεις, όπου οι συγγενείς των ασθενών είπαν στους γιατρούς, «αφήστε τον άνθρωπο μας να ησυχάσει, ας μην τον ταλαιπωρούμε άλλο». Όταν όμως δεν έχεις γνώσεις, όταν τελείς υπό καθεστώς πανικού, δεν μπορείς να σκεφτείς ψύχραιμα και συγκροτημένα. Και αυτό κάποιοι το εκμεταλλεύονται όσο καλύτερα μπορούν. Π.χ, εγώ όταν κοιτάζω την διάγνωση μπορώ να καταλάβω αμέσως, όπως και κάθε έμπειρος συνάδελφος, αν ο ασθενής έχει ελπίδες να επιζήσει. Όταν βλέπω ότι ένας ασθενής που δεν θα επιβιώσει να υπόκειται σε σειρά εξετάσεων…κάτι δεν πάει καθόλου καλά».

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ…ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια κοπελίτσα, 33 χρονών, που έπασχε από καρκίνο στομάχου, και ενώ όλοι γνωρίζαμε ότι θα πέθαινε, την υπέβαλαν σε μια σειρά γελοίων εξετάσεων, οι οποίες μπορεί να ήταν αχρείαστες…είχαν όμως το κόστος τους. Και ήταν μεγάλο. Ο άνδρας της ήταν τόσο «χαμένος», τόσο συντετριμμένος, που έλεγε «ναι», σε ότι του πρότειναν οι γιατροί. Είχαν πέσει σαν κοράκια πάνω του, λέγοντας ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι. Τέτοια περιστατικά έχω δει πολλά. Κάτι τελευταίο: Τα ιδιωτικά μεγάλα νοσοκομεία βγάζουν πολλά λεφτά. Και όπου κάνουν «κουμάντο» οι γιατροί, οι έξτρα χημειοθεραπείες, εξετάσεις, φάρμακα, σημαίνει παραπάνω λεφτά για τις τσέπες τους».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ