ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ Γ.Ν ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ: ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΕΣ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ…ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΝΑ «ΠΑΛΕΨΟΥΝ» ΤΟ ΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ!

«Έχω δει συναδέλφους, αρκετές φορές μάλιστα, να καταρρέουν και να βάζουν τα κλάματα. Ποτέ σε δημόσια θέα. Να κάθονται σε μια καρέκλα αποχαυνωμένοι από την κούραση και να μην μιλάνε σε κανέναν.Tα ψυχολογικά προβλήματα προκαλούνται από τα σωματικά και το αντίστροφο. Η πλειοψηφία των εργαζομένων νοσηλευτών είναι γυναίκες. Όλη αυτή την πίεση και το άγχος τα μεταφέρουν αναπόφευκτα στις οικογένειες τους. Το κυκλικό ωράριο είναι απάνθρωπο. Ειδικότερα αν δουλεύεις απόγευμα-πρωϊ-βράδυ. Δηλαδή, πας για δουλειά 15:00 με 23:00, 07:00 με 15:00 και μετά ξανά 23:00 με 07:00. Μιλάμε για φοβερή εξάντληση. Αντικειμενικά δεν υπάρχει χρόνος για ξεκούραση. Για να ασχοληθείς έστω με τα θέματα του σπιτιού σου…Η ψυχολογική ένταση που προκαλείται από την σωματική κούραση μεταφέρεται όχι μόνο στα σπίτια μας και στο εργασιακό μας περιβάλλον, με συνέπεια η πιθανότητα του λάθους όταν επιβλέπουμε τους ασθενείς να είναι διαρκώς παρούσα. Πως να δουλέψεις με «καθαρό» μυαλό όταν δεν παίρνεις ανάσα; Με δεδομένο πάντως ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε ιατρικό προσωπικό όπως βοηθοί, ειδικοί γιατροί, η νοσηλεύτρια είναι υποχρεωμένη να επιτελεί χρέη βοηθού, ειδικού γιατρού, γραμματειακής υποστήριξης και παράλληλα να είναι…και νοσηλεύτρια. Είναι λυπηρό που το λέω και με στεναχωρεί πολύ, αλλά συναδέλφισσες μου λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή για να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντα τους. Υπάρχουν εργαζόμενες που έρχονται να δουλέψουν έχοντας λάβει πριν φάρμακα για να… «κουμαντάρουν» την ψυχολογική πίεση που υφίστανται. Προσέξτε: Δεν αναφέρομαι σε φάρμακα για σωματικούς πόνους αλλά για αγωγή που καταπολεμά το στρες και το άγχος που αντιμετωπίζουν στην δουλειά. Είναι γνωστό σε όλους πως έχουν δοθεί αναρρωτικές άδειες για τον λόγο αυτό. Και πέρα από τις ψυχές, υπάρχουν και τα σώματα. Καταρχήν, όλοι παίρνουμε φάρμακα. Πονεμένες αρθώσεις κυρίως. Δεν υπάρχει νοσηλευτής που να μην του πονά η μέση, που να μην υποφέρει από έντονους πονοκέφαλους. Αν αυτή είναι η εικόνα ενός ευρωπαίου εργαζόμενου στο ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας, τότε μας αξίζει η ονομασία του site σας…Μπανγκλαντές!» υποστηρίζει νοσηλεύτρια του Γενικού Νοσοκομείου Διδυμοτείχου.

ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ…»ΤΡΕΛΑΜΕΝΟΥΣ». ΕΧΟΥΝ ΞΕΧΑΣΕΙ…ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ. ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΒΡΙΣΚΟΝΓΑΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ!

«Η υποστελέχωση είναι πραγματικά…τρομακτική. Οφείλεται αποκλειστικά στις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων ετών. «Κυνηγούσαν» αριθμούς και στόχους των μνημονίων και άφησαν δυστυχώς την δημόσια υγεία να καταρρεύσει. Οφείλονται…6.000 ρεπό σε ένα προσωπικό, κυρίως το νοσηλευτικό, που δεν είναι απλά κουρασμένο αλλά κατάκοπο, ο αριθμός του είναι κάτω από το όριο ασφαλείας και πλέον είναι πολύ επικίνδυνο για να προσφέρει τις υπηρεσίες του λόγω εργασιακής εξουθένωσης. Δουλεύει κυκλικό ωράριο με ένα ή…κανένα ρεπό την εβδομάδα και αυτό την ώρα που η επισκεψιμότητα έχει «αγγίξει» επίπεδα ρεκόρ. Όλος ο κόσμος επιλέγει τα δημόσια νοσοκομεία και όχι τις ιδιωτικές δομές υγείας. Μόνο η Παθολογική Κλινική λειτουργεί στο…140% της πληρότητας της με συνέπεια τα ράντζα να πηγαίνουν… «σύννεφο». Το νοσηλευτικό προσωπικό έχει βάλει «μεγάλες πλάτες» προκειμένου να διασφαλίσει την λειτουργία του νοσοκομείου, ενός νοσοκομείου που αν και έχει συγχωνευτεί με αυτό της Αλεξανδρούπολης, παραμένει χωρίς διοικητή. Ο διοικητής εμφανίζεται…μια φορά την εβδομάδα για να υπογράψει εντάλματα και εμείς τις επόμενες ημέρες λειτουργούμε αναγκαστικά…στον αυτόματο πιλότο. Εξυπηρετούμε 80.000 κατοίκους, είμαστε κέντρο αναφοράς και πύλη εισόδου στο ανατολικότερο σημείο της χώρας. Όλα αυτά έχουν επιπτώσεις στα σώματα και στην ψυχική υγεία των νοσηλευτών. Τα αυτοάνοσα «καλπάζουν». Από υπερκόπωση μέχρι…ψυχικές διαταραχές. Όταν η νοσηλεύτρια έχει αποποιηθεί τον ρόλο της συζύγου, τον ρόλο της μητέρας, δεν βλέπει την οικογένεια της γιατί είναι νυχθημερόν στο νοσοκομείο, είναι αναπόφευκτο να συμβούν όλα αυτά…Όταν δεν βλέπεις τους δικούς σου και δουλεύεις σαν τον σκλάβο «τρελαίνεσαι»…Τα σώματα των νοσηλευτών είναι «διαλυμένα». Υπάρχει μόνο μια νοσηλεύτρια για 40 και 50 ασθενείς το απόγευμα-βράδυ. Εδώ και 2 χρόνια δεν έχω δει μία συνάδελφο να χαμογελάει, να έρχεται στην δουλειά με χαμόγελο ή να εργάζεται χαμογελώντας. Και αυτό ξέρετε, έχει επίπτωση και στην ψυχολογία του ασθενή. Την ίδια ώρα, ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου έχει ήδη «στερέψει». Μην ξεχνάτε ότι η χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων για φέτος ήταν μειωμένη κατά μισό δισ. περίπου. Ίσως για αυτόν τον λόγο ένα μέρος του εξοπλισμού μας παραμένει απαρχαιωμένο. Ενώ έχουμε εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και έχουμε προμηθευτεί καινούργιο εξοπλισμό, τα κρεβάτια και τα φορεία μας χρονολογούνται…από το 1987. Και μπορεί να λάβαμε τον σύγχρονο εξοπλισμό, δεν έχουμε όμως γιατρούς…» δηλώνει απογοητευμένος στο bangladeshnews.gr, o πρόεδρος των Εργαζομένων στο Γενικό Νοσοκομείο Διδυμοτείχου, Στάμου Ευστάθιος.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ