ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ» : ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΟΙ «ΔΟΥΛΟΙ» ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η «ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ» ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΛΥΓΙΣΕΙ…
«Άθλιες. Μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν οι συνθήκες εργασίας για το νοσηλευτικό προσωπικό στο «Αλεξάνδρα». Δουλεύουμε βάσει φιλότιμου και αυταπάρνησης και όχι ως επαγγελματίες υγείας. Όσοι μας βλέπουν, μας λένε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό ότι επιτελούμε λειτούργημα. Υπερβάλλουμε εαυτόν για να ανταπεξέλθουμε στην δουλειά μας και να κρατήσουμε το νοσοκομείο ανοιχτό. Η έλλειψη προσωπικού είναι τόσο έντονη, που προκαλούνται τεράστια προβλήματα. Στον τρίτο όροφο του νοσοκομείου υπάρχει η Παθολογική Πτέρυγα, στην οποία φιλοξενούνται και ογκολογικά περιστατικά. Η ιδιαιτερότητα της; Δεν έχει…προσωπικό. Η προϊσταμένη, πολλές φορές έχει πει ότι δεν αντέχει και θα αναγκαστεί να κλείσει την πτέρυγα. Τελικά πάρθηκε απόφαση η πτέρυγα να παραμείνει ανοιχτή, αφού θα… «μεταφέρεται» νοσηλευτικό προσωπικό από άλλα τμήματα, προκειμένου να αντικαταστήσει τις δύο συναδέλφισσες που απουσιάζουν λόγω προβλημάτων υγείας. Έχουν υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις. Στον ίδιο όροφο όπου εδρεύουν η ΜΑΦ (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας) αλλά και η ΜΕΘ (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας) παραβιάζονται σειρά κανονισμών, που σε τελική ανάλυση, βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές των ασθενών. Μία από τις παραβάσεις αυτές, αφορά την τοποθέτηση φορείων μέσα στις μονάδες. Αν και απαγορεύεται ρητά, συμβαίνει κατά κόρον. Μαζί με τα κρεβάτια έχουμε και φορεία. Οι συνέπειες; Μια φορά μου έπεσε…ασθενής. Εξέταζα έναν άλλο ασθενή στο φορείο και ώσπου να ολοκληρώσω την αιμοληψία, ο παππούς…έπεσε. Ευτυχώς, χτύπησε λίγο στο κεφάλι και δεν είχαμε σοβαρότερες επιπλοκές. Το περιστατικό αυτό το κοινοποίησα κιόλας στους ανώτερους μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω να περάσει έτσι. Δεν μπορούν να βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές των ασθενών και εμείς να… «σφυρίζουμε» αδιάφορα. Τι άλλο να σας πω; Υπάρχει μόνο…1 άτομο βάρδια στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας την νύχτα. Μπορεί να βγει δουλειά έτσι; Στην πρωϊνή και στην απογευματινή βάρδια, δουλεύουν 2 άτομα. Πάλι δεν φτάνουν. Αυτό δυστυχώς είναι το προσωπικό μας. Εργαζόμαστε κάτω…και από τα όρια ασφαλείας. Το κυκλικό ωράριο είναι εξαντλητικό: Οι συνάδελφοι δουλεύουν απόγευμα, 15:00 με 23:00, επιστρέφουν το πρωϊ, 07:00 με 15:00 και μετά ξανά το βράδυ….23:00 με 07:00. Οι νόμοι που ορίζουν επαρκή χρόνο ανάπαυλας για το νοσηλευτικό προσωπικό «ποδοπατιούνται» παραδέχεται εξοργισμένη στο bangladeshnews. gr, νοσηλεύτρια του νοσοκομείου «Αλεξάνδρα».
TO ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ…
«Τα σώματα μας έχουν διαλυθεί. Οι καρποί μας, οι πλάτες, οι σπονδυλικές μας στήλες είναι «διαλυμένες». Έχουμε «φάει» τέτοιο σοκ από την εξάντληση που φοβόμαστε μην κάνουμε λάθος ακόμη…και στην χορήγηση φαρμάκων. Παρά το γεγονός ότι τα φάρμακα αυτά, τα έχουμε για την πλάκα μας, τα ξέρουμε απ΄έξω και ανακατωτά. Ρωτάμε και ξαναρωτάμε, όχι μόνο για την χορήγηση, αλλά ακόμη και ποιους ασθενείς αφορούν. Kαι όλα αυτά…για να αποφύγουμε τα λάθη, πάνω στον πανικό της δουλειάς. Λάθη που μπορεί να έχουν πολύ δυσάρεστες συνέπειες. Συνάδελφος μου είχε 9 μέρες…συνεχόμενης εργασίας, 9 βάρδιες σερί, πριν πάρει ένα ρεπό για να ξεκουραστεί. Πως μπορείς να αποδώσεις με τέτοιες συνθήκες; Την επόμενη ημέρα που ερχόμαστε στην δουλειά μοιάζουμε…με φυτά. Λες και πάσχουμε από jet-lag. Ο οργανισμός μας δεν μπορεί να ξεκουραστεί και να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Έχει αποσυντονιστεί το βιολογικό μας «ρολοϊ». Δουλεύουμε ασταμάτητα εδώ και χρόνια. Τα χρόνια της κρίσης όμως «κομματιαστήκαμε» σωματικά και ψυχολογικά. Τα παράπονα πολλά. Οι προϊστάμενοι των τμημάτων δεν δουλεύουν όπως εμείς, ασχολούνται αποκλειστικά με γραφειοκρατικές εργασίες και όχι με τους ασθενείς. Κάνουν το 5νθήμερο τους κανονικά, για αυτούς ισχύει…η 16ώρη ανάπαυλα μεταξύ βαρδιών. Εμείς ως απλό νοσηλευτικό προσωπικό…είμαστε δούλοι».
ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΙΣΤΕΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΠΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥΣ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ…
«Οι νοσηλευτές δυστυχώς, και λυπάμαι πολύ που το λέω αυτό, καταναλώνουν μέρος της ημέρας και των δυνάμεων τους για να εξυπηρετούν τους μεγαλογιατρούς και το πελατειακό τους κράτος. Εφημερεύουμε; Φέρνουν τα «πελατάκια» τους. Δεν εφημερεύουμε; Πάλι φέρνουν τα «πελατάκια» τους. Γίνεται κανονική εισαγωγή. Οι… «ασθενείς» αυτοί δεν περνάνε από το ΤΕΠ (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) όπως οι υπόλοιποι. Τον εξέτασε μια φορά ιδιωτικά ο γιατρός και τον έστειλε…στο νοσοκομείο. Το μεταμφιέζει ως δήθεν…επείγον περιστατικό. Με το…αζημίωτο φυσικά. Έχω έρθει σε σύγκρουση με ασθενή, ο οποίος ήταν πάνω σε φορείο και ζητούσε επιτακτικά να τον μεταφέρουμε σε κρεβάτι. Δυσανασχετούσε και επαναλάμβανε διαρκώς: «Έχω πληρώσει, για ποιο λόγο να παραμείνω στο φορείο;». Του απάντησα ότι σε εμένα…δεν έχει δώσει ούτε ευρώ, ούτε και επιθυμώ τα λεφτά του. Εκείνος με την σειρά του, είπε πως δεν εννοεί εμένα. Όταν φώναξα τον γιατρό και τον ενημέρωσα ότι ένας ασθενής του παραπονιέται, ο ασθενής…τα πήρε όλα πίσω. Με το που είδε τον γιατρό, έκανε τον «κινέζο». «Και να, ένα κρεβατάκι θέλω, δεν υπάρχει πρόβλημα…». Καταλάβατε νομίζω. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους μεγαλογιατρούς και την απαξιωτική τους συμπεριφορά απέναντι μας. Μας υποτιμούν. Μας απαξιώνουν. Δεν μπαίνουν καν σε διαδικασία διαλόγου μαζί μας. Μας βλέπουν σαν στρατιωτάκια που είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν τις εντολές τους, πάση θυσία. Για αυτούς έχουμε υποχρεώσεις, ποτέ δικαιώματα. Κάνουν κατάχρηση εξουσίας. Τους λες ότι ο θάλαμος δεν αντέχει άλλους ασθενείς, πως δεν υπάρχει προσωπικό για να φροντίσει ούτε καν τους υπάρχοντες, και εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Ένας κάποτε μου είπε: «Εδώ σώζουμε ζωές». «Με τις συνθήκες; Ουγκάντας;» του απάντησα. Δεν άκουσα τίποτα από την πλευρά του. Εμένα δεν με νοιάζει, ας με βγάλουν σε διαθεσιμότητα. 900 ευρώ θα χάσω. Αυτοί πρέπει να φοβούνται μην χάσουν τα «πελατάκια» τους και το… «κράτος» που έχουν δημιουργήσει μέσα στο νοσοκομείο».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ