NOΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΑΧΕΠΑ: «ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ BULLYING ΑΠΟ ΓΙΑΤΡΟΥΣ, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΟΡΘΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ»

«Χθες σχόλασα στις 23:00 το βράδυ. Ήρθα σήμερα στις 07:00 και θα σχολάσω στις 15:00. Δεν σταματώ όμως εδώ. Θα έρθω ξανά στις 23:00, για την νυχτερινή βάρδια, και θα σχολάσω στις 07:00 το πρωϊ. Αντί να ξεκουραστώ όμως και να με δει και λίγο το σπίτι μου, την ίδια μέρα, πρέπει να επιστρέψω στις 23:00 για να εργαστώ ξανά…μέχρι το πρωϊ. Μέσα στις μονάδες «πεθαίνουμε». Μας έχουν ξεγραμμένους. Η κατάσταση μας είναι απελπιστική. Η υποστελέχωση τρομακτική. Στην μονάδα μου έπρεπε κανονικά να δουλεύουν 30 άτομα…και είμαστε μόλις 18. Είμαστε πτώματα από την κούραση. Φτάνουμε σπίτια μας…και «κλαίμε». Μην σας φαίνεται παράξενο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ως νοσηλευτές έχουμε δώσει τα πάντα και συνεχίζουμε να τα δίνουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πρέπει να παρέχουμε και…ψυχολογική στήριξη σε ασθενείς, συγγενείς, ακόμη και γιατρούς. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν προσφέρει την…παραμικρή στήριξη σε εμάς. Τα σώματα μας είναι καταπονημένα στο έπακρον. Δεν προλαβαίνουμε να ξεκουραστούμε ανάμεσα στις βάρδιες. Γυρνάω σπίτι και δεν έχω το κουράγιο να παίξω…ακόμη και με τα παιδιά μου. Και πως θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά, όταν δουλεύουμε διαρκώς με προσωπικό ασφαλείας; Είμαστε τόσοι λίγοι, που ουσιαστικά μας έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα να απεργήσουμε, ακόμη και να αρρωστησούμε. Αν αρρωστήσει κάποιος συνάδελφος και δεν μπορεί να έρθει στην δουλειά, γίνεται χαμός, το «σώσε». Τι άλλο να σας πω; Ότι κανονικά έπρεπε να ισχύει ένα rotation, μια εναλλαγή μονάδων για τους συναδέλφους και ούτε αυτό συμβαίνει; Δηλαδή, το προσωπικό που επιβαρύνεται ιδιαίτερα στις απαιτητικές μονάδες, μετά από μερικά χρόνια, θα έπρεπε να μεταφέρεται σε πιο «ελαφριές» μονάδες, με λιγότερο όγκο εργασίας, προκειμένου να ξεκουραστεί κάπως. Ούτε αυτό ισχύει. Στην μονάδα μου, εργάζεται…επί 26 συναπτά έτη συνάδελφος. Και πιστέψτε με όταν σας λέω, ότι η μονάδα μου είναι πολύ απαιτητική όσον αφορά τις επιδόσεις μας και την περίθαλψη των ασθενών» τονίζει στο bangladeshnews.gr, απογοητευμένη και κυρίως…κουρασμένη νοσηλεύτρια του νοσοκομείου «AXEΠΑ».

ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΡΠΑΞΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ…ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΤΑΞΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!

«Τα προβλήματα που προκαλούνται από τον φόρτο εργασίας δεν είναι μόνο μυοσκελετικά αλλά και ψυχολογικά. Ευτυχώς οι νοσηλευτές, έχουμε πολύ καλή συνεργασία μεταξύ μας. Μας έχουν ενώσει τα προβλήματα που μας «ταλαιπωρούν» και οι… «κακουχίες». Η συμπεριφορά των γιατρών απέναντι μας; Έχουμε πέσει θύματα bullying από ορισμένους γιατρούς, θύματα της κακής και προσβλητικής συμπεριφοράς τους. Δεν αναφέρομαι σε όλους. Σε κάποιους που επιδίδονται συστηματικά στην…τακτική αυτή. Ξέρουμε ότι και αυτοί είναι υποστελεχωμένοι, πως και αυτοί δουλεύουν πάρα πολύ, αλλά η αντιεπαγγελματική και η αντιδεοντολογική τους στάση, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με κανέναν τρόπο. Στο εξωτερικό τέτοιες συμπεριφορές είναι ανεπίτρεπτες και τιμωρούνται, στην Ελλάδα όμως όλα δικαιολογούνται και όλα επιτρέπονται. Ακόμη και τα λάθη ή τις παραλείψεις στα οποία μπορεί να υποπέσει ένας ειδικευόμενος, όχι από κακή πρόθεση, αλλά από κούραση, τα φορτώνουν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό σε εμάς. Είχαμε συναδέλφισσες οι οποίες έβαλαν τα κλάματα, λόγω της συμπεριφοράς των γιατρών. Και εγώ έχω πέσει θύμα bullying από γιατρό, ευτυχώς όχι σε μεγάλο βαθμό, γιατί έχω στόμα και ξέρω να απαντάω. Σε γενικές γραμμές πάντως η στάση τους απέναντι στο νοσηλευτικό προσωπικό…είναι κάκιστη. Θυμάμαι γιατρό που έπιασε συνάδελφο από την στολή…και την σήκωσε στον αέρα. Τι να λέμε τώρα; Αισθάνομαι απογοητευμένη. Με άλλα όνειρα μπήκα στην δουλειά αυτή και με άλλες προσδοκίες. Η κατάσταση είναι τραγική. Δεν μπήκα τυχαία στον χώρο. Την αγαπούσα, την αγαπώ και θα την αγαπώ την δουλειά μου. Δυστυχώς, οι συνθήκες εργασίας έχουν χειροτερέψει υπέρμετρα. Μπορώ να σας πω ότι πλέον…η δουλειά αυτή δεν είναι για γυναίκα. Δεχόμαστε ένα τεράστιο όγκο ασθενών, η δουλειά είναι υπερβολική, οι συνθήκες τραγικές. Και εμείς κυριολεκτικά νοκ άουτ από την κούραση«.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ…ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ.

«Να σας πω και κάτι τελευταίο; Η διοίκηση του νοσοκομείου, η εκάστοτε διοίκηση, δεν βλέπει…κανένα πρόβλημα. Για αυτήν όλα είναι καλώς καμωμένα. Δεν αναγνωρίζει καμιά προσπάθεια μας. Το μόνο που ενδιαφέρει την διοίκηση, την διευθύνουσα και τις υπεύθυνες τομέων είναι να βγαίνει η δουλειά. Τίποτα άλλο. Την δουλειά όμως την βγάζουμε εμείς. Εμείς».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ