ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ: «ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΥΝ» ΞΥΛΟ, ΒΡΙΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ…

«Είσαι πουτάνα. Είσαι καριόλα. Και άλλα τέτοια…κοσμητικά επίθετα άκουσαν και ακούνε οι νοσηλεύτριες μας. Στο δικό μας νοσοκομείο, η ημέρα της εφημερίας αντιστοιχεί με… «Νταχάου». Η λεκτική βία που εισπράττουμε είναι τρομερή. Σκέτο «δηλητήριο»: «Εμείς σας πληρώνουμε ρε», «Βάζετε τους δικούς σας ανθρώπους», » Θα σας περιμένω έξω να σας γαμήσω» κτλ. Νοσηλεύτρια έφαγε χαστούκι και νοσηλευτής…κλωτσιά κανονική. Ο κόσμος δεν γνωρίζει το έργο και τον ρόλο του νοσηλευτή. Ούτε οι ασθενείς, ούτε οι συνοδοί τους, που δυστυχώς, και αυτό είναι ελληνική πατέντα, είναι πάντα πολύ περισσότεροι…από τους ίδιους τους ασθενείς. Υπενθυμίζω, ότι είμαστε το μοναδικό νοσοκομείο στην Ελλάδα, όπου ο νοσηλευτής κάνει μόνος του την διαλογή των περιστατικών. Αυτή είναι η σωστή διαδικασία και έτσι συμβαίνει σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Βέβαια, εκεί ο νοσηλευτής απολαμβάνει τον σεβασμό και την αναγνώριση του έργου του, και σε οικονομικό και σε ηθικό επίπεδο. Τι συμβαίνει στην Ελλάδα; Τρώμε σφαλιάρες και βρισιές. Όλα αυτά όμως είναι αναμενόμενα, λίγο πολύ, όταν καλείσαι να δουλέψεις σε δομές υποχρηματοδοτούμενες και υποστελεχωμένες» παραδέχεται πικραμένος στο bangladeshnews. gr, νοσηλευτής στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου».

Πως θα περιγράφατε την εργασιακή σας ημέρα, αν πέφτατε θύματα λεκτικής, ή ακόμη και σωματικής βίας, περιφρονητικών σχολίων και αγενούς συμπεριφοράς, η οποία θα υποβάθμιζε όχι μόνο την προσωπικότητα σας, αλλά και τα πτυχία που πιστοποιούν τις γνώσεις σας; Και αν, ένα τέτοιο περιστατικό έμενε χαραγμένο στην μνήμη σας για πολύ καιρό, τι πρέπει άραγε να πουν αυτοί, που αποτελεί αναπόσπαστο συνοδευτικό της εργασιακής τους καθημερινότητας; Αναφερόμαστε βεβαίως στους νοσηλευτές των δημόσιων νοσοκομείων, οι οποίοι «πληρώνουν την νύφη» για όλες τις εξοργιστικές ελλείψεις, τις ανυπόφορες αναμονές, την κακή διαχείρηση χώρου και χρόνου που παρατηρούνται στα νοσοκομεία. Στα χρόνια των μνημονίων, οι παθογένειες αυτές διογκώθηκαν ακόμη περισσότερο, οδηγώντας το διοικητικό/ιατρικό/νοσηλευτικό/προσωπικό, αλλά και τους ασθενείς, στα όρια των αντοχών τους, ενδεχομένως…και περαιτέρω. Πρόσφατη έρευνα, αποτύπωσε, πως το 47% με 60% των νοσηλευτών πέφτουν θύματα λεκτικής βίας, από γιατρούς και συναδέλφους τους, ενώ υπήρξαν και προτάσεις, για άσκηση πίεσης, προκειμένου να υπάρξει ποινικοποίηση του φαινομένου. Η ακραία συμπεριφορά γιατρών και ασθενών, προς νοσηλευτές, πέρα από τις περιπτώσεις εκείνες (που δεν είναι λίγες), όπου η αγένεια και η επιθετικότητα, αποτελούν δομικά στοιχεία των… «συναδέλφων», προέρχονται κατά κύριο λόγο, από τις κάκιστες συνθήκες λειτουργίας των δημόσιων ιδρυμάτων τα οποία καλούνται να λειτουργήσουν υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα. Δεχόμενα την ίδια ώρα, πρωτόγνωρα «κύματα» ασθενών, που επιστρέφουν στις κρατικές δομές υγείας, καθώς οι ιδιωτικές, αποκλείονται λόγω εξωπραγματικού κόστους. Όποια και να είναι πάντως, η αιτία της λεκτικής/σωματικής βίας που υφίστανται οι νοσηλευτές, δεν παύει να αποτελεί μια απαράδεκτη συνθήκη εργασίας, που καθιστά ακόμη δυσκολότερο τον χειρισμό και την παροχή υπηρεσιών, από ιδρύματα που παραπαίουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας…

MOY EIΠΕ ΝΑ…ΣΚΑΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ, ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

«Θα σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο διευθυντής της μονάδας που εργάζομαι…κυριολεκτικά «τα ξύνει». Την ώρα που οι άλλοι διευθυντές, των υπόλοιπων τμημάτων, κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να έρθει προσωπικό, είτε με παράπονα στην διευθύντρια της νοσηλευτικής υπηρεσίας ή στην διοίκηση του νοσοκομείου, είτε στην αρμόδια ΔΥΠΕ ή ακόμη και στον εκάστοτε…υπουργό, ο δικός μας διευθυντής δεν κάνει απολύτως τίποτα. Ξέρετε τι μας απάντησε, και σε εμένα προσωπικά,  όταν του είπαμε πως η υπομονή μας, όπως άλλωστε και η αντοχή μας, έχει εξαντληθεί από την πολύ δουλειά; Σκάστε και δουλέψτε. Όταν του έκανα παράπονα, επειδή με υποχρεώσε με το ζόρι, να εκτελέσω μια παράνομη, νοσηλευτικά εργασία, σχετικά με το τεχνητό νεφρό, γύρισε και μου είπε: «Είσαι ανεπιθύμητη στο τμήμα. Να σηκωθείς και να φύγεις, γιατί το έχετε κάνει…καφενείο». Τα άκουσε τα λόγια του και η προϊσταμένη, η οποία μου είπε πως έχω δίκιο, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό. Είναι δυνατόν ένας γιατρός να ξεστομίζει τα λόγια αυτά; Είμαι εργαζόμενη σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, όπως και αυτός άλλωστε, δεν δουλεύω στην ιδιωτική του κλινική για να μπορεί να με απολύσει. Έχουμε δεχθεί, ως νοσηλευτές, τρομερό bullying, και την περίοδο της…βαθμολόγησης, η οποία καταργήθηκε αργότερα. Όταν μας γνωστοποίησαν, πως ορισμένες βαθμολογίες, πρέπει να είναι υποχρεωτικά χαμηλές, οι προϊστάμενοι γυρνούσαν με τα…τεφτέρια και εκτόξευαν απειλές πως αν δεν κάνουμε σωστά την δουλειά μας, θα απολυθούμε. Πως μπορείς να αποφύγεις τα λάθη όμως, όταν το προσωπικό είναι τόσο λίγο και μέσα στα καθήκοντα σου περιλαμβάνονται, αλλότριες εργασίες; Οι γιατροί είναι εριστικοί, ειρωνικοί. Όταν διαμαρτυρόμαστε, μας λένε: «Αν δεν σου αρέσει εδώ, άλλαξε τμήμα ή παραιτήσου». Και σας τα λέω εγώ αυτά, που πηγαίνω για δουλειά ακόμη και όταν είμαι άρρωστη, για να μην «πουλήσω» συναδέλφους και ασθενείς» εξομολογείται απογοητευμένη στο bangladeshnews. gr, έμπειρη νοσηλεύτρια που εργάζεται σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ