ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ «ΣΩΤΗΡΙΑ» : Ή ΚΑΝΤΕ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ…Ή ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΜΕ
«Το νοσοκομείο αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα λόγω έλλειψης προσωπικού. Υπάρχουν μόλις…9 άτομα για κάθε κλινική που κάνουν βάρδιες. Αυτό σε απλά μαθηματικά σημαίνει, ότι για 40 περίπου ασθενείς αντιστοιχεί ένας με δύο νοσηλευτές. Οι εργασιακές συνθήκες που βιώνουμε έχουν ως συνέπεια την εξάντληση μας. Είμαστε διαρκώς κουρασμένοι. Δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις άλλες μας υποχρεώσεις, π.χ. στις δουλειές του σπιτιού ή στα γενικά μας οικογενειακά καθήκοντα. Αυτή βέβαια είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος, καθώς, ακριβώς λόγω της κούρασης, ελλοχεύει πάντα η πιθανότητα ενός ιατρικού λάθους με θύμα…τον ασθενή. Αν και κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να ελαχιστοποιήσουμε αυτόν τον κίνδυνο, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, ότι ο ασθενής θα είναι 100% ασφαλής, όταν απέναντι του έχει έναν…εξαντλημένο νοσηλευτή. Δείτε τις βάρδιες. Απανωτές και παράνομες. Μπορεί κάποιος νοσηλευτής να έρθει να δουλέψει το απόγευμα 15:00 με 23:00, να έρθει ξανά το πρωϊ 07:00 με 15:00, και μετά ξανά το βράδυ…23:00 με 07:00. Φωνάζουμε εδώ και καιρό για προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού. Το κράτος υποχρεούται να παρέχει υπηρεσίες υγείας προς τους πολίτες του, από την στιγμή που έχουν πληρώσει, μέσω των φόρων τους, για τις υπηρεσίες αυτές. Εμένα προσωπικά, μου χρωστούν…130 με 140 ρεπό. Το νούμερο είναι πολύ μεγάλο και καταδεικνύει ανάγλυφα το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι από την έλλειψη προσωπικού. Δεν… «δικαιούμαστε» να λείπουμε. Αν κάποιος συνάδελφος αρρωστήσει και δεν μπορεί να έρθει στην δουλειά, πρέπει να βρεθεί άμεσα αντικαταστάτης του, ακόμη και αν πρέπει να έρθει…από το σπίτι του. Η κούραση που υφιστάμεθα είναι τρομακτική. Δεν περιγράφεται. Ειδικά τον χειμώνα με την γρίπη, γίνεται χαμός. Τα τμήματα «αιμορραγούσαν» λόγω της έλλειψης εργαζομένων. Τεράστιο θέμα και η απουσία νοσηλευτών στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Αν δεν υπάρχουν νοσηλευτές, τα κρεβάτια μένουν κλειστά με ότι αυτό συνεπάγεται για τις ανθρώπινες ζωές. Δυστυχώς, η πολιτική ηγεσία δεν έχει καταλάβει ότι τα νοσοκομεία τα κρατούν όρθια οι νοσηλευτές. Αυτοί είναι οι στυλοβάτες. Αν δεν δώσει πάντως το «πράσινο φως» το κράτος για προσλήψεις, η διοίκηση του νοσοκομείου δεν μπορεί να κάνει τίποτα» δηλώνει στο bangladeshnnews.gr, η Αμαλία Θερμογιάννη, νοσηλεύτρια πνευμονολογικής κλινικής στο νοσοκομείο «Σωτηρία» και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΠΑΣΟΝΟΠ.
Ολοένα και φουντώνει η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια του νοσηλευτικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας. Όπως καταγγέλουν, οι εργασιακές συνθήκες που υφίστανται έχουν μετατραπεί σε… «κολαστήριο» με συνέπεια, όχι μόνο την μαζική εμφάνιση του συνδρόμου «burnout» στους χώρους εργασίας, αλλά και την διαρκώς παρούσα απειλή ενός ιατρικού/νοσηλευτικού λάθους που θα μπορούσε να στοιχίσει την ζωή σε έναν ασθενή. Ο μόνος λόγος, που μέχρι στιγμής δεν έχουν παρουσιαστεί τέτοια φαινόμενα, οφείλεται, όπως λένε χαρακτηριστικά, στην αυξημένη αίσθηση καθήκοντος και φιλότιμου που τους διακρίνει. Τα οφειλόμενα ρεπό ανέρχονται σε χιλιάδες, οι βάρδιες, σε αντίθεση με ότι αυστηρώς ορίζει η νομοθεσία, είναι συνεχόμενες χωρίς να μεσολαβούν οι απαραίτητες ώρες ξεκούρασης. Ένας νοσηλευτής έχει υπό την επίβλεψη του (κυρίως στις απογευματινές/νυχτερινές βάρδιες) από 30 έως 40 ασθενείς. Κανείς δεν έχει το… «δικαίωμα» να λείψει, κανείς δεν μπορεί να…αρρωστήσει. Η παρουσία του/της είναι επιβεβλημένη, αλλιώς καραδοκεί ο κίνδυνος κατάρρευσης του τμήματος. Οι νοσηλευτές φωνάζουν για προσλήψεις εδώ και τώρα, αφού σε αντίθεση, με ουκ ολίγες δημόσιες υπηρεσίες, αχρείαστες και χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο εργασίας που συνεχίζουν να «φυτοζωούν» στην χώρα μας, ο κλάδος των νοσηλευτών είναι επιφορτισμένος με την προστασία και διαφύλαξη του πολυτιμότερου αγαθού: Της ανθρώπινης ζωής. Αξίζει να μείνουμε λίγο παραπάνω στο θέμα του burnout. Σε σειρά ρεπορτάζ που έχουμε πραγματοποιήσει για τις συνθήκες εργασίας του νοσηλευτικού προσωπικού, συναντάμε πάντα μπροστά μας τις επιπτώσεις της εργασιακής υπερκόπωσης/εξάντλησης. Πολλοί νοσηλευτές, για να μην αναφερθούμε στην συντριπτική πλειοψηφία, υποστηρίζουν ότι οι εργασιακές συνθήκες, επιβαρυμένες με έντονες συνθήκες στρες και καταπόνησης, τους έχουν προκαλέσει σοβαρά σωματικά/ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία μεταφέρουν και στο σπίτι. Σύμφωνα με ειδικούς, οι επιπτώσεις από την εργασιακή υπερκόπωση δεν είναι προφανώς, μόνο αναπόφευκτες αλλά και ιδιαιτέρως σοβαρές, καθώς τα προβλήματα που συσσωρεύονται χάρη στην εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας θα «εκραγούν» κάποια στιγμή με άγνωστες…πλην σοβαρότατες συνέπειες; Ποιος θα νοσηλέψει τότε…τους νοσηλευτές;
ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΛΑΒΟΥΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΑΜΕΣΑ, ΟΙ ΩΡΕΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ «ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ»…
«Από το 2011 και μέτα, λόγω κρίσης και μνημονίων, πολλοί συνάδελφοι μας συνταξιοδοτήθηκαν χωρίς όμως να αντικατασταθούν. Προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία έχουν να πραγματοποιηθούν εδώ και χρόνια. Το προσωπικό που έχει απομείνει είναι ελάχιστο. Μας χρωστούν πολλά ρεπό. Δουλεύουμε 6 και 7 ημέρες την εβδομάδα. Οι συνθήκες εργασίας είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένες και από το γεγονός, ότι ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας, επιλέγουν τα δημόσια νοσοκομεία για την νοσηλεία τους. Δεν υπάρχουν πια τα κονδύλια για επισκέψεις σε ιδιωτικές κλινικές και γιατρούς. H προσέλευση ασθενών έχει αυξηθεί περίπου στο 40%. Πολλοί εξ’αυτών χρήζουν άμεσης νοσηλείας. Μας επισκέπτονται γεροντάκια που δεν έχουν πάρει τα υπερτασικά τους φάρμακα εδώ και ένα μήνα, καθώς τα χρήματα που προορίζονταν για την φαρμακευτική τους αγωγή, τα δίνουν σε άνεργα παιδιά και εγγόνια. Αυτές είναι ιστορίες ανθρώπων που τις ακούμε καθημερινά. Δεν μπορούν να διαθέσουν ούτε 10 ευρώ για τα φάρμακα τους. Το νοσηλευτικό προσωπικό είναι ελάχιστο. Υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν 4 νυχτερινές βάρδιες την εβδομάδα. Αυτοί έχουν ξεχάσει…πως είναι το φως της ημέρας. Ακόμη και εμείς στα επείγοντα, που είμαστε περισσότεροι, δεν επαρκούμε. Όλοι ανεξαιρέτως εμφανίζουμε συμπτώματα εργασιακής κόπωσης: Εκνευρισμό, κούραση, σωματοποίηση του στρες, ταχυκαρδίες. Το ότι δεν έχουν γίνει λάθη ακόμη, οφείλεται στο φιλότιμο των ελλήνων νοσηλευτών. Οφείλεται στο ότι είμαστε διπλά και τριπλά προσεκτικοί έτσι ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν συνάδελφο που να μην νοιάζεται και να μην πονά για τα προβλήματα των ασθενών, που να μην ήθελε να προσφέρει το κάτι παραπάνω. Δεν προλαβαίνει όμως, δεν έχει τον χρόνο να βρίσκεται παντού και να προσφέρει λύσεις. Όλοι μας έχουμε εξαντληθεί, έχουμε φτάσει στα όρια μας. Ο ψυχολογικός φόρτος είναι ίδιος με τον σωματικό. Και ο κόσμος όμως, έχει χάσει την ανεκτικότητα του. Βρίζει, φωνάζει, είχαμε μάλιστα και περιστατικά όπου εκσφενδόνισαν αντικείμενα σε συναδέλφους. Και οι δύο πλευρές έχασαν την υπομονή τους. Οι προσλήψεις προσωπικού πρέπει να προχωρήσουν άμεσα. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος» τονίζει στο bangladeshnews.gr, o Αντώνης Αρμενόπουλος, νοσηλευτής του νοσοκομείου «Σωτηρία» στο τμήμα Επειγόντων Περιστατικών.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ