ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ: ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΣΚΥΛΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΤΑ ΠΝΙΓΟΥΝ ΣΕ ΤΣΟΥΒΑΛΙΑ, ΤΑ ΚΡΕΜΑΝΕ ΣΕ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ…

«Η κατάσταση είναι τραγική. Ο κόσμος δεν μιλά, δεν καταγγέλει τους δράστες κακοποιήσεων και δολοφονιών, η αστυνομία δεν κάνει τίποτα αν δεν την ταρακουνήσουμε εμείς. Δεν ερευνά εις βάθος τις καταγγελίες, ακόμη και όταν κινούμαστε αυτεπάγγελτα. Δεν θα έλεγα ότι είμαστε ευχαριστημένοι με την συνεργασία μας. Ο δήμος από την πλευρά του, μας βοηθά με το θέμα των στειρώσεων, αν χρειαστούμε κάποια μικρή βοήθεια μας την προσφέρει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επιτελεί στο ακέραιο τις υποχρεώσεις του. Η ρίζα του προβλήματος έγκειται στην μεγάλη έλλειψη κουλτούρας και παιδείας σχετικά με την φιλοζωϊα. Στην περιοχή της Ναυπάκτου τα ζώα είναι μόνο…για να τρώγονται. Τα αντιμετωπίζουν ως εργαλεία. Τα κρούσματα ενεργητικής/παθητικής κακοποίησης δεν εντοπίζονται μόνο στην πόλη της Ναυπάκτου, αλλά και στα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας. Δέχομαι πολλά μηνύματα, απο ανθρώπους που πηγαίνουν εκεί για τουρισμό, και όλα έχουν να κάνουν με την άθλια κατάσταση των ζώων που αντικρίζουν: Σκυλιά άρρωστα, σκελετωμένα από την πείνα και την αδυναμία, παρατημένα στην τύχη τους. Οι κάτοικοι δεν ενδιαφέρονται να τα φροντίσουν, να τα περιθάλψουν. Η εύκολη λύση για αυτούς…είναι η φόλα. Τα δηλητηριάζουν και τελειώνουν. Οι πολίτες της Ναυπάκτου δεν είναι καθόλου συνεργάσιμοι. Να φανταστείτε, πως ακόμη και οι ιδιοκτήτες σκύλων, μας τηλεφωνούν για να μαζέψουμε τα κουτάβια που γέννησε…η σκύλα τους. Για τέτοιο βαθμό ανευθυνότητας και αδιαφορίας μιλάμε. Με εξαίρεση μια μικρή ομάδα ανθρώπων που ενδιαφέρεται και μάχεται για την προστασία των ζώων, από τους συμπολίτες μας δεν λαμβάνουμε την παραμικρή συνδρομή. Μας βοηθούν άνθρωποι από όλα τα μέρη της Ελλάδας…αλλά όχι αυτοί. Όσον αφορά τα κρούσματα κακοποίησης/δολοφονιών είναι συχνότατα: Μαζικές δηλητηριάσεις, εγκαταλείψεις, βαρελόσκυλα, πυροβολισμοί, απαγχονισμοί. Οι δράστες αυτών των εγκλημάτων δεν βρέθηκαν ποτέ. Όλοι ξέρουν βέβαια τους υπεύθυνους, αλλά κανείς δεν ανοίγει το στόμα του, όλοι παριστάνουν τους ανήξερους. Μέχρι να πυροβολήσουν κάποιο παιδί. Σαν φιλόζωοι είμαστε διαρκώς στην πίεση και στο άγχος. Με δυσκολία περισσεύει χρόνος για προσωπική ζωή» τονίζει στο bangladeshnews.gr, η Γιώτα Παγκράτη, εθελόντρια φιλόζωος, με μεγάλη δράση, στην περιοχή της Ναυπάκτου.

Δεν σταματά να μας εκπλήσσει, κάθε φορά και πιο αρνητικά, η αδιαφορία των κατοίκων της ελληνικής περιφέρειας. Κάτα κάποιον τρόπο και εμείς, ως δημοσιογραφική ομάδα του bangladeshnews.gr, αλλά και οι εθελοντές φιλόζωοι που προσφέρουν ανεκτίμητο έργο στον τομέα της προστασίας των ζώων, έχουμε… «συμφιλιωθεί» με την αδράνεια/ανεπάρκεια των δημοτικών αρχών αλλά και της αστυνομίας. Σε ελάχιστες μόνο περιοχές & περιπτώσεις, υφίσταται αποτελεσματική συνεργασία με τα φιλοζωϊκά σωματεία που αποδίδει καρπούς. Οι θεσμοί του κράτους «κρύβονται» βολικά πίσω από την έλλειψη προσωπικού και πόρων για να επιτελέσουν όσο το δυνατόν λιγότερα. Η συνέπεια της… «μεθοδολογίας» τους, συνίσταται στο να τριγυρνούν ελεύθεροι και ανενόχλητοι όσοι κακοποιούν/δολοφονούν εν ψυχρώ ανυπεράσπιστα ζωάκια, γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι οι πιθανότητες να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης, κυμαίνονται από αμελητέες…έως μηδενικές. Οι κάτοικοι γνωρίζουν σχεδόν πάντα τον δράστη των ειδεχθών δολοφονιών, αλλά είτε από φόβο, είτε από αδιαφορία ή…ανησυχούντες για την διατάραξη των φιλικών τους σχέσεων που θα επέφερε μια επώνυμη καταγγελία και η συνεπακόλουθη κατάθεση στο δικαστήριο, γυρνούν αλλού το κεφάλι. Εγκαταλείψεις, ξυλοδαρμοί, δηλητηριάσεις, πυροβολισμοί, απαγχονισμοί, και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Η γκάμα των βασανιστηρίων που υφίστανται τα άτυχα ζωάκια, όχι μόνο δεν έχει τελειωμό, αλλά φαίνεται πως εμπλουτίζεται διαρκώς από τις διαστροφικές εμπνεύσεις, σαδιστών… «συνανθρώπων» μας, που ανακαλύπτουν διαρκώς καινούργιους τρόπους μαρτυρίου για τις τετράποδες υπάρξεις. Αυτό που μας προκάλεσεπάντως ιδιαίτερη εντύπωση στην περίπτωση της Ναυπάκτου, είναι το γεγονός, πως ουκ ολίγοι ιδιοκτήτες καλούν τους εθελοντές των φιλοζωϊκών σωματείων για να…περιθάλψουν τα κουτάβια που γέννησε η σκύλα τους. Η προοπτική να στειρώσουν το ζώο για να αποφευχθούν εκατέρωθεν μπελάδες, μάλλον δεν τους πέρασε από το μυαλό. Κάτι τελευταίο: Το γράψαμε και στο προηγούμενο ρεπορτάζ, το επαναλαμβάνουμε και τώρα: Πληθώρα εμπεριστατωμένων ερευνών έχουν καταδείξει την στενή σχέση μεταξύ κακοποίησης ζώων και ανθρώπων. Επομένως, αν οι αδιάφοροι για τα βάσανα των ζώων, κάτοικοι της περιφέρειας, αντιληφθούν ότι ένα συγγενικό τους πρόσωπο(κάτι που βεβαίως απευχόμαστεκακοποιήθηκε από κάποιον…συγχωριανό τους, μην ξαφνιαστούν αν προηγουμένως αυτός, είχε ξεσπάσει την αρρωστημένη οργή του σε σκύλους, γάτες ή άλλες αθώωες υπάρξεις…

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ. Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ…

«Οι κακοποιήσεις είναι καθημερινές. Οι κάτοικοι εδώ, έχουν άγνοια των δικαιωμάτων που προστατεύουν τα ζώα. Οι νόμοι ουσιαστικά, εξυπηρετούν όχι τους φιλόζωους και τα ζώα, αλλά όσους κακοποιούν/δολοφονούν ανυπεράσπιστες υπάρξεις. Αρκεί να σας πω, ότι μια φιλόζωη που περιθάλπτει 12 ζωάκια, όλα τους με βιβλιάρια και τσιπ, καταδικάστηκε από το δικαστήριο, έπειτα από μήνυση του γείτονα της, επειδή όπως κατέθεσε…τον ενοχλούσαν. Και όλα αυτά, από έναν άνθρωπο που έχει…μαντρί με πρόβατα και κυνηγόσκυλα. Η αστυνομία δυστυχώς, δεν γνωρίζει την νομοθεσία. Εμφορείται…από άγνοια των νόμων. Οι κάτοικοι της Ναυπάκτου, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν είναι φιλόζωοι. Όσον αφορά τα κρούσματα κακοποίησης, μια βόλτα αρκεί για να πείσει και τον πιο δύσπιστο. Έχουν δεμένα στα κοτέτσια τους σκυλιά με καλαζάρ, στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας τους, δήθεν για να προστατέψουν τις κότες. Δεν γνωρίζουν όμως, ότι η θανατηφόρα αυτή ασθένεια, μεταδίδεται και στον άνθρωπο. Και κάνουν σε εμένα παρατήρηση και με κοροϊδεύουν, όταν πηγαίνω τον σκύλο μου βόλτα για να κάνει την ανάγκη του. Υπάρχει τεράστια άγνοια. Σφάζουν επίσης κότες, κατσίκια και γουρούνια, στην μέση του δρόμου. Εμείς που ζούμε σε χωριά τρώμε μεγάλη φρίκη με όλα αυτά. Σε γειτονικά χωριά έξω από την Ναύπακτο, χρησιμοποιούν παγίδες με σύρμα, οι οποίες κόβουν τα πόδια των σκύλων και άλλων τετράποδων. Τα ζώα αυτά χρειάζονται αργότερα ακρωτηριασμό, τον οποίο πληρώνουμε από την τσέπη μας. Κανείς δεν νοιάζεται. Αυτό είναι δυστυχώς το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλούμαστε να ζήσουμε και να προσπαθούμε να σώζουμε ζωές, για τις οποίες ουδείς άλλος, φαίνεται να ενδιαφέρεται» δηλώνει απογοητευμένη στο bangladeshnews.gr, η Παναγιώτα Μποκούλα, πρόεδρος του σωματείου «Φιλοζωϊκή Δράση Ναυπάκτου».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ