ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ
Μουσείο αφιερωμένο στον ποιητή Νίκο Γκάτσο ετοιμάζεται να δημιουργήσει ο δήμος Τρίπολης στην γενέτειρά του, Ασέα, αξιοποιώντας το πατρικό σπίτι του ποιητή, που είναι σε κακή κατάσταση.
Την απόφαση αυτή έλαβε ο δήμος Τρίπολης, ύστερα από τη δωρεά του πατρικού σπιτιού του ποιητή, από την κληρονόμο του Αγαθή Δημητρούκα, μαζί και με όμορο οίκημα που ουσιαστικά αποτελεί νεότερη επέκταση του πατρικού σπιτιού του Νίκου Γκάτσου στην Άνω Ασέα, από τους κληρονόμους τού ακινήτου Βασιλική Γκάτσου, Χρυσάνθη Πλατανίτη και Κανέλλα Γιαννακούλη.
Η διαδικασία της δωρεάς του ακινήτου βρίσκεται στο τελικό στάδιο, αφού έγινε η αποδοχή από την Οικονομική Επιτροπή του δήμου Τρίπολης και σύντομα θα υπογραφούν τα συμβόλαια.
Ο αντιδήμαρχος Τρίπολης, Δημήτρης Βόσνος, ενημερώνοντας το δημοτικό συμβούλιο, επεσήμανε ότι ο δήμος δεν έχει χρήματα να αξιοποιήσει άμεσα τον χώρο, αλλά με τη συνδρομή και της δωρήτριας Αγαθής Δημητρούκα θα ενεργοποιηθεί, ώστε να ετοιμαστεί η μελέτη από το Πολυτεχνείο.
Ο κ. Βόσνος επεσήμανε ότι, αρχικά, ο δήμος θα γκρεμίσει τη μεταγενέστερη επέκταση του ακινήτου που είναι κατεδαφιστέα, ελευθερώνοντας το πατρικό σπίτι του ποιητή, το οποίο θα συντηρήσει πρόχειρα ώστε να μην επεκταθούν οι ζημιές που έχει. Παράλληλα, θα ζητήσει από το δημοτικό συμβούλιο Τρίπολης, με απόφασή του, να κινήσει τις διαδικασίες για να κηρυχτεί το ακίνητο ιστορικός τόπος από την αρχαιολογική υπηρεσία νεοτέρων μνημείων.
Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στην Ασέα της Αρκαδίας. Τις γυμνασιακές του σπουδές έκανε στην Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών. Στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα όπου φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήξερε ήδη αρκετά καλά αγγλικά και γαλλικά και είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό, το δημοτικό τραγούδι, όπως και τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης.
Στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του, άρχισε να έρχεται σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά Νέα Εστία το 1931 και Ρυθμός το 1933. Συνδέθηκε με το ρεύμα του ελληνικού υπερρεαλισμού.
Μοναδικό του βιβλίο υπήρξε η ποιητική συλλογή «Αμοργός» του 1943, που επηρέασε βαθιά την ελληνική ποίηση. Ωστόσο, το έργο του αυτό θεωρείται κορυφαίο ποιητικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού. Από τότε δημοσίευσε τρία ακόμη ποιήματα: το «Ελεγείο» (1946, Φιλολογικά Χρονικά), το «Ο Ιππότης και ο Θάνατος» (1947, Μικρό Τετράδιο) και το «Τραγούδι του παλιού καιρού» (1936, Ο Ταχυδρόμος), αφιερωμένο στον Σεφέρη. Έγραψε, επίσης, μελέτες και σχόλια πάνω στην ποίηση.
Ο Γκάτσος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μετάφραση έργων, κυρίως για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Ήταν για μεγάλο διάστημα, και μέχρι τον θάνατό του, μέλος της ομάδας Xατζιδάκι, Eλύτη, Tσαρούχη, Mποσταντζόγλου και Αργυράκη.