ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ: ΜΟΝΟ ΑΥΤΕΣ ΞΕΡΟΥΝ…ΠΩΣ ΤΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΠΕΡΑ

«Έχω ένα παιδί 6 χρονών. Η κατάσταση είναι δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά. Είμαι εργαζόμενη μητέρα σε φούρνο, δουλεύω 5 ημέρες και παίρνω 365 ευρώ «καθαρά». Η Πρόνοια μου έκοψε το επίδομα απροστάτευτων τέκνων, γιατί τα… «έσοδα» μου δεν ανέρχονται στα 265 ευρώ, αλλά στα 365 ευρώ. Και μιλάμε για ένα μηνιαίο βοήθημα της τάξης των 44 ευρώ και 2 λεπτών. Ο ΟΓΑ από την πλευρά του, δεν μου δίνει το οικογενειακό επίδομα, γιατί το παιδί μου φέρει το επίθετο μου, με συνέπεια να έχουμε κολλήσει στην γραφειοκρατία και στους άμυαλους προϊσταμένους του οργανισμού. Προκειμένου να δώσει το επίδομα, μου ζητά χαρτί επιμέλειας και διατροφής ενώ δεν υπάρχει μπαμπάς. Το παιδί μου είναι αγνώστου πατρός και αναγκαστικά φέρει το επίθετο μου. Τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση; Υπομονή. Οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας βγαίνουν με το ζόρι, με πολύ σφίξιμο της ζώνης. Με 365 ευρώ μισθό και ενοίκιο μαζί, τι καλύτερο μπορούμε να περιμένουμε; Σύνταξη παίρνει μόνο ο μπαμπάς μου, αλλά ποιον να πρωτοβοηθήσει, όταν, ούτε τα δικά του έξοδα καταφέρνει να καλύπτει και έχει 3 κόρες άνεργες. Την ίδια ώρα, η αντιμετώπιση των μονογονεϊκών οικογενειών είναι γεμάτη από ρατσισμό και αδιαφορία. Αποτελούμε εύκολο «στόχο» κριτικής για τους πάντες. Προσπαθώ, όλα αυτά, να μην έχουν αντίκτυπο στο παιδί μου. Είναι μόλις 6 χρονών. Τα ζόρια τα τραβάνε οι μεγάλοι, όχι οι μικροί. Θα ακουστεί παράξενο αυτό που θα πω, αλλά ισχύει. Είμαστε καλύτερα, ως μονογονεϊκή οικογένεια. Φανταστείτε να ήταν και οι δύο γονείς άνεργοι. Τα προβλήματα θα ήταν περισσότερα. Ή ο πατέρας, να ήταν αδιάφορος. Ζούμε σε ένα σκέτο… «παράδεισο». Αστειεύομαι βεβαίως. Πως βλέπω το μέλλον; Χλωμό, δυσβάσταχτο, μαύρο και άραχνο» δηλώνει προβληματισμένη στο bangladeshnews.gr, η Γκόλφω Σταθοπούλου.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΟΔΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ…

«H συμβουλή μου απέναντι στις μονογονεϊκές οικογένειες; Να κάνουν υπομονή και να έχουν ψηλά το κεφάλι. Κανείς δεν δικαιούται να κρίνει μια μητέρα ή έναν πατέρα που μεγαλώνει μόνος του ένα παιδί».

Οι αριθμοί σίγουρα…δεν τις ευνοούν. Όταν τα οικογενειακά προβλήματα φορτώνονται στις πλάτες ενός και μόνο ατόμου, το βάρος γίνεται δυσβάσταχτο. Οι αντοχές της μαμάς ή του μπαμπά, πολλές φορές δεν επαρκούν για να διαχειριστούν τις σύνθετες όσο και εξαντλητικές απαιτήσεις μιας καθημερινότητας, που στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, μετατράπηκαν σε πραγματική θηλειά για τις μονογονεϊκές οικογένειες. Προσπαθήστε να φανταστείτε μόνο, γιατί αν δεν βρίσκεστε στην θέση τους, δεν μπορείτε να το καταλάβετε, πόσο δύσκολη πρέπει να είναι η ανατροφή, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, ενός παιδιού, που δεν έχει στο πλάι του, και τον άλλο γονιό, να τον καθοδηγεί και να τον στηρίζει πνευματικά και υλικά. Στις περιπτώσεις, όπου υπάρχουν 2, 3 ή και περισσότερα παιδιά, τότε μιλάμε για γονέα… «πρωταθλητή», που μεγαλώνει τα τέκνα του, «ξοδεύοντας» τον εαυτό του, προκειμένου να τα προσφέρει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες διαβίωσης. Στην συντριπτική πλειοψηφία των μονογονεϊκών οικογενειών, ο εναπομείναντας γονιός είναι συνήθως εργαζόμενος χαμηλών αποδοχών ή άνεργος. Ζει ακόμη στο σπίτι των δικών του…γονιών, μαζί με το παιδί, τις βιοποριστικές ανάγκες του οποίου, καλύπτει κυρίως με τις συντάξεις του παππού και της γιαγιάς. Οι εργοδότες είναι αδίστακτοι, αφού εργαζόμενες γυναίκες με τέκνο/α, δεν προτιμούνται, αφού η διαθεσιμότητα τους, ανά πάσα ώρα και στιγμή, είναι βασικό προαπαιτούμενο. Ουκ ολίγες οι περιπτώσεις εκείνες, που γυναίκες, ακόμη και με καλά βιογραφικά, προσπεράστηκαν… «ελαφρά τη καρδία», και τις θέσεις τους κατέλαβαν, υποψήφιες χωρίς οικογένεια και παιδιά, άρα διαθέσιμες και προσαρμόσιμες στις ελαστικές συνθήκες εργασίας. Η βοήθεια που λαμβάνουν από το κράτος, είναι πρακτικά αμελητέα, άρα ανάξια, έστω…και σχολιασμού. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός, πως πολλοί συνάνθρωποι μας, αντιμετωπίζουν με απαξία τις μονογονεϊκές οικογένειες, καθώς θεωρούν εκ των προτέρων, «ένοχο» για κάποιο ιδιαίτερα ειδεχθές παράπτωμα, το οποίο, ούτε οι ίδιοι μπορούν να προσδιορίσουν επακριβώς, τον γονιό που έχει απομείνει. Μία…επιβεβλημένη μοναξιά, κοντολογίς. Θα περίμενε κανείς πάντως, πως σε μια χώρα, με ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα οικογένειας, μία μαμα και ένας μπαμπάς, θα αντιμετωπίζονταν πιο ανθρώπινα…

ΑΚΟΥΝ ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΟΥΝ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΕΓΚΛΗΜΑ…

«Παντρεύτηκα μικρή, έμεινα έγκυος και μετά από 6 μήνες χώρισα. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις δουλειά, από την στιγμή που υπάρχει ένα μωρό στην ζωή σου. Οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν τις μονογονεϊκές οικογένειες με ρατσιστική διάθεση. «Εξορίζονται» από την αγορά εργασίας. Οι εργοδότες, από την στιγμή που λες ότι έχεις μωρό, επικαλούνται χίλιες δυο δικαιολογίες για να μην σε πάρουν στην δουλειά τους. Ισχυρίζονται, ότι δεν θα καταφέρνεις να είσαι διαρκώς παρούσα στην δουλειά, σε περίπτωση που το παιδί σου αρρωστήσει ή προκύψει το οτιδήποτε που θα απαιτεί την παρουσία σου. Το παιδί μου είναι 18 ετών, τελειώνει το λύκειο. Εργάζομαι 2 φορές την εβδομάδα, κάνω promotion σε σούπερ μάρκετ. Το μηνιάτικο μου; 150 με 200 ευρώ τον μήνα. Εννοείται ότι μένω με τους γονείς μου και ουσιαστικά μας συντηρούν εκείνοι. Αυτοί επωμίζονται κατά κύριο λόγο τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας. Δεν βγαίνουμε αλλιώς. Η κρατική βοήθεια είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Προσωπικά δεν αισθάνομαι άσχημα, με κάνουν όμως να αισθάνομαι έτσι. Ακούν ότι είσαι μονογονεϊκή οικογένεια και σε αντιμετωπίζουν, λες και είσαι η τελευταία του δρόμου. Σε αντικρίζουν με περιέργεια και καχυποψία. Δεν υπάρχει καμία βοήθεια απο πουθενά. Ούτε υλική, ούτε ηθική. Λαμβάνω από τον ΟΓΑ, το οικογενειακό επίδομα. 400 ευρώ τον χρόνο. Σου τα «σπάνε» σε δόσεις των 120 ευρώ. Χθες όμως, που πήγα στην τράπεζα για να πάρω την δόση μου, διαπίστωσα ότι είχαν καταθέσει μόνο…τα μισά. Δηλαδή, 60 ευρώ. Αυτά είναι αστεία πράγματα, τα οποία όμως, μας δυσκολεύουν υπέρμετρα την ζωή. Θα μεγαλώσω το παιδί μου με 60 ευρώ; Αντί να υπάρχει μια ουσιαστική βοήθεια προς τις μονογονεϊκές οικογένειες, να βρουν δουλειά και να συντηρηθούν, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα» εξομολογείται απογοητευμένη στο bangladeshnews.gr, η Ρένα Ιωαννίδου.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ