ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑΣ «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ»: ΕΧΟΥΜΕ ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙ, ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΖΩΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΚΟΥΕΙ…

«Οι παρανομίες, πολλές. Από που να αρχίσω; Κανονικά, απαγορεύεται για ένα νοσηλευτή να έχει πρωϊνή βάρδια και στο «καπάκι», νυχτερινή βάρδια. Δηλαδή, να δουλέψει 07:00 με 15:00, και μετά πάλι, 23:00 με ο7:00. Είναι παράνομο. Συμβαίνει όμως συνέχεια. Τελευταία, ήρθε στην μονάδα μου, μια πολύ θαρραλέα και αποφασιστική προϊσταμένη, η οποία, εν αντιθέσει με τις άλλες, καταλαβαίνει και αποδέχεται τις αντιρρήσεις μας για το θέμα αυτό. Εγώ την χαρακτηρίζω ως…αντιεξουσιάστρια. Είναι σφόδρα αντίθετη με τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στο «Παπανικολάου». Οι υπόλοιπες προϊσταμένες/προϊστάμενοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και διαιωνίζουν με την στάση τους, τις απαράδεκτες αυτές συνθήκες. Είμαι διαρκώς κουρασμένη. Το σώμα μου είναι κομμάτια. Υποφέρω από διάσπαση προσοχής, εξαιτίας της κούρασης. Ο κίνδυνος να κάνω λάθος είναι πολύ μεγάλος, και στην μονάδα που εργάζομαι, το λάθος ισοδυναμεί με θάνατο. Με απώλεια ζωής. Και αυτό έχει συμβεί στο νοσοκομείο. Χάθηκαν ζωές, από λάθη που προκάλεσε η εξάντληση στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Και ενώ το γνωρίζουν αυτό οι προϊστάμενοι, όταν τους το επισημαίνουμε, μας λένε: «Οι συνθήκες είναι αυτές που είναι. Αν δεν μπορείτε παραιτηθείτε» τονίζει στο bangladeshnews.gr με πίκρα και οργή, η Ι.Α, νοσηλεύτρια του νοσοκομείου «Παπανικολάου».

Όπως οι ελληνικές κυβερνήσεις παραβίασαν επανειλημμένα, τις δικές τους «κόκκινες γραμμές», τα χρόνια των μνημονίων, έτσι και οι εργαζόμενοι, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και σε καίρια πόστα του δημόσιου τομέα, εξαναγκάστηκαν να παραβιάσουν και τις δικές τους. Οι συνθήκες εργασίας τους έχουν καταστεί τόσο ρευστές, που πλέον είναι άνευ νοήματος, να επικαλείται κανείς την «βανδαλισμένη» εργατική νομοθεσία, προκειμένου να μπει μια τάξη στο άναρχο τοπίο των εργασιακών σχέσεων. Οι πρωτοφανείς όσο και παραλυτικές ελλείψεις προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, που οφείλονται κατά κύριο λόγο στο «πάγωμα» των προσλήψεων και στην μη-αντικατάσταση του προσωπικού που συνταξιοδοτείται από νέο, όσο και η δραστική υποχρηματοδότηση, έχουν διαβρώσει τις λειτουργίες των δημόσιων δομών υγείας. Τρανταχτό παράδειγμα, οι νοσηλευτές των ελληνικών νοσοκομείων. Τα ωράρια εργασίας τους είναι κάτι παραπάνω από εξαντλητικά, ουκ ολίγες φορές πρέπει να επιτελέσουν αλλότρια όσο και επικίνδυνα καθήκοντα, με τον αριθμό τους να παραμένει απελπιστικά μικρός. Την ώρα μάλιστα, που οι εισροές ασθενών, καταγράφουν τρομακτική αύξηση, καθιστώντας την διαχείριση τους, ουσιαστικά αδύνατη. Επομένως, παρά τα λάθη και τις ολιγωρίες που εντοπίζονται στην επαγγελματική τάξη των κακοπληρωμένων όσο και υποστελεχωμένων νoσηλευτών, είναι τουλάχιστον παράλογο, να περιμένεις από ένα και δύο άτομα να νοσηλέψουν 40 και 50 ασθενείς σε κάθε βάρδια. Η μαρτυρία της νοσηλεύτριας που παραθέτουμε είναι ενδεικτική, της τραγικής κατάστασης που επικρατεί. Πολλές ερωτήσεις μπορούν να ανακύψουν από το ρεπορτάζ μας, εμείς όμως επικεντρωνόμαστε σε μία: Τι θα συμβεί αν ένα ιατρικό/νοσηλευτικό λάθος κοστίσει την ζωή ενός ασθενή; Ποιος θα αναλάβει τότε την ευθύνη;

ΕΙΜΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ. ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ…

«Βρίσκομαι στο νοσοκομείο από το 2009, ήδη όμως από τότε, το προσωπικό ήταν ελλιπές. Από τότε που πάγωσαν οι προσλήψεις, το πρόβλημα μας χειροτέρεψε. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε είναι η εξής: Δεν έρχονται νέοι νοσηλευτές, με το υφιστάμενο προσωπικό από την άλλη, καταπονημένο και γερασμένο ηλικιακά, να επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο. Πολλοί έχουν συνταξιοδοτηθεί, καθώς η παραμονή στην δουλειά δεν τους συνέφερε. Την ίδια ώρα, επειδή ο κόσμος επειδή δεν έχει λεφτά για τις ιδιωτικές κλινικές, έχει πλημμυρίσει τα δημόσια νοσοκομεία, με συνέπεια,  να αυξηθεί υπέρμετρα ο όγκος εργασίας μας. Χρέη νοσηλεύτριας εκτελώ περιστασιακά. Είμαι επίσης βοηθός θαλάμου, καθαρίστρια, τραυματιοφορέας, και όποτε το επιτρέπουν οι περιστάσεις…και νοσηλεύτρια. Κάθε μέρα στην δουλειά, υποβαθμίζεται το πτυχίο μου».

ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΝ…

«Κανονικά, η δουλειά μας είναι 5νθήμερη με 2 ρεπό την εβδομάδα. Αυτά δικαιούμαστε. Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Δουλεύουμε 7, και 8, και 10 συνεχόμενες ημέρες χωρίς ρεπό. Ασταμάτητα. Χωρίς καμιά ημέρα ξεκούρασης.  Τους λέμε τους «αποπάνω»: «Δεν αντέχω άλλο, θα πεθάνω, θα πεθάνει ο ασθενής, θα με χωρίσει ο/η σύζυγος μου, τα παιδιά μου δεν με βλέπουν», και εκείνους δεν τους καίγεται καρφί. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι περισσότεροι νοσηλευτές, είναι αλκοολικοί, παχύσαρκοι, καταθλιπτικοί, χωρισμένοι. Τους λες: «Είμαι άρρωστος, έχω 40 βαθμούς πυρετό, το παιδί μου είναι άρρωστο, δεν μπορώ» και ξέρεις τι απαντάνε; «Δεν με νοιάζει, δεν έχω κανέναν να σε αντικαταστήσει, μάζεψε τις δυνάμεις σου, και έλα να κάνεις το νυχτερινό». Για τέτοιες συνθήκες μιλάμε. Ποιος μπορεί να αντέξει;».

ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΡΕΠΟ ΚΑΙ ΑΔΕΙΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ…

«Οι συνθήκες εργασίας είναι εξουθενωτικές. Απαράδεκτες. Μόνο στο «Παπανικολάου», χρωστούν στο νοσηλευτικό προσωπικό, 3.500 ρεπό και άδειες. Μπορεί μια νοσηλεύτρια να δουλεύει μέχρι και 20 ημέρες σερί χωρίς να λάβει τα ρεπό που δικαιούται. Αν συνεχιστεί για λίγο καιρό ακόμη, η κατάσταση αυτή, να μην κάνουν δηλαδή προσλήψεις νέου προσωπικού, οι νοσηλευτές θα πέσουν στα πατώματα. Δεν αντέχουν άλλο. Όταν υπάρχει μία και μόνο νοσηλεύτρια, στην νυχτερινή βάρδια, για να προσέχει από 20 έως 40 κρεβάτια, τι περιμένουμε; Μπορεί να συμβούν τα χειρότερα. Τα είπα σήμερα και στον Υπουργό Υγείας, που επισκέφθηκε το «Παπανικολάου» και μίλησε στο αμφιθέατρο. Οι απαντήσεις του ήταν γενικόλογες. Μας είπε μόνο ότι προγραμματίζονται προσλήψεις προσωπικού» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, ο Τηλέμαχος Πατηνέας, νοσηλευτής στο νοσοκομείο «Παπανικολάου» και Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νοσηλευτικού Προσωπικού Δημόσιων Νοσοκομείων.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ