ΜΑΓΕΙΡΕΣ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ: ΤΟΥΣ… «ΨΗΝΕΙ ΤΟ ΨΑΡΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ» Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ

«Το ξενοδοχείο στο οποίο δούλεψα ονομαζόταν «Aegean View». Τοποθεσία, Κως. Είμαι σίγουρος ότι σε όσους δούλεψαν εκεί, η συγκεκριμένη επωνυμία προκαλεί ακόμη…ανατριχίλα. Αρκεί να σου πω ότι τον ιδιοκτήτη τον μάζευε κάθε τόσο η ασφάλεια. Αυτός, ήταν ένας βοσκός που έχτισε την μονάδα του, επί ΠΑΣΟΚ, με μίζες. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο. Χρέη διευθύντριας και υποδιευθύντριας εκτελούσαν οι δύο κόρες του. Τα…σκατά τους τα αντιμετώπιζαν με περισσότερη αξία από ότι εμάς. Η φράση δεν είναι υπερβολική. Είναι η αλήθεια. Είμαι πεπεισμένος ότι αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα. Όταν έφτασα εκεί, περίμενα μαζί με άλλους, ώρες ατέλειωτες μέσα στον ήλιο, με τις αποσκευές μου, έως ότου δεήσουν να μας δεχτούν στο ξενοδοχείο τους. Αργότερα αντιληφθήκαμε ότι δεν ήθελαν να μας μεταφέρουν με τα αμαξίδια της επιχείρησης στα καταλύματα μας. Ήθελα 20 λεπτά ποδαρόδρομο για να πάω στο πόστο μου και 20 λεπτά για να γυρίσω. Και να φανταστείς, ήμουν όλη την ημέρα στην δουλειά. Τελικά βρέθηκαμε να…συγκατοικούμε όλοι μαζί σε ένα σπίτι, παρέα με σκορπιούς, σαύρες και φίδια. Ένας σκορπιός μάλιστα δάγκωσε και έναν εργαζόμενο. Ο εν λόγω επιχειρηματίας έβγαζε τον κύριο όγκο της δουλειάς, χρησιμοποιώντας αλλοδαπούς, τους οποίους πλήρωνε 300 και 400 ευρώ τον μήνα. Κυκλοφορούσαν επίσης πολλά ναρκωτικά μεταξύ των υπαλλήλων. Η κατάσταση είχε ξεφύγει. Στην μέση της σεζόν, μαζί με μερικούς ακόμη, πήραμε την απόφαση να φύγουμε γιατί μάλλον θα αφήναμε τα κόκκαλα μας εκεί» υποστηρίζει μιλώντας στο bangladeshnews.gr, ο Γιώργος Λειβαδίτης, μάγειρας που δούλεψε για 2,5 μήνες στο ξενοδοχείο…πριν το εγκαταλείψει κακήν κακώς. Δοκίμασε να εργαστεί στο εξωτερικό, στην Γερμανία, μόνο που και εκεί, αντιμετώπισε τα ίδια και χειρότερα. Σήμερα εργάζεται σε…ψησταριά στην Καλαμάτα και όπως μας διαβεβαιώνει, έχει βρει την ηρεμία του…

ΕΧΑΣΑ ΤΖΑΜΠΑ ΜΙΑ ΣΕΖΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΧΟΣ…

«Δεν μας πλήρωνε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, έναν εργαζόμενο ο οποίος «κατασκήνωσε» έξω από το γραφείο των παιδιών του, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα του. Κάθε φορά που οι κόρες του έβγαιναν έξω, τις έβριζε και τις φώναζε «καριόλες». Εγώ επέδειξα μεγάλη ανοχή και υπομονή προκειμένου να πάρω τα λεφτά μου. Δεν ήθελα να τις εκνευρίσω και να τα χάσω. Τελικά τα πήρα, και μαζί μου τα πήραν και κάποιοι άλλοι. Κάτι που δεν ισχύει για τα ένσημα. Δεν έχω ούτε ένα ένσημο κολλημένο από το ξενοδοχείο αυτό. Ο επιχειρηματίας από την πλευρά του μπορεί να ισχυριστεί ότι ποτέ δεν εργάστηκα σε αυτόν. Από την στιγμή που δεν ήμουν δηλωμένος, φαίνεται σαν να λέει την αλήθεια. Αλλά εγώ εργάστηκα εκεί, με συνέπεια να χάσω την σεζόν εκείνη την χρονιά. Απλήρωτες εννοείται και οι υπερωρίες. Στο τέλος, πήρα 800 ευρώ, χωρίς ένσημα και χωρίς να πληρωθώ τις έξτρα ώρες που δούλεψα. Ευτυχώς, μεσολάβησε ο σεφ του ξενοδοχείου και πληρώθηκα. Άκουσα επίσης για μια εργαζόμενη, η οποία απευθύνθηκε στην αστυνομία για να πάρει τα χρήματα που της χρωστούσε. Ο ιδιοκτήτης τελικά της τα έδωσε, αλλά μετά της έστησε καρτέρι λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο, και τα πήρε πίσω».

Για το συγκεκριμένο ξενοδοχείο πάντως τα… «καλά λόγια» αφθονούν. Παραθέτουμε αυτολεξεί την μαρτυρία ενός άλλου εργαζόμενου όπως μας την παρουσίασε μέσω facebook: «Τι να πρωτοπώ….Οι προσλήψεις έγιναν μετά από ένα μήνα με υπογραφή του λογιστή του021 κι οχι των υπαλλήλων!!! Δεν μας πλήρωσε ποτέ, τα ένσημα φυσικά λιγότερα, απαράδεκτη συμπεριφορά…θεωρούσε υποχρέωση μας να ταϊζουμε την γάτα και το άλογο της οικογένειας. Χαμός και στο εστιατοριο!!! Εκκρεμούν εις βάρος του ένα σωρό δίκες και κάπως καταφέρνει να την γλιτώνει!!!

Με όση υπερηφάνεια και καμάρι φορούν τις στολές τους, έτοιμοι να  «δαμάσουν» το… «θηρίο» της κουζίνας, με τόση αγανάκτηση και οργή τις πετούν αργότερα από πάνω τους, όταν διαπιστώσουν ότι οι εργασιακές συνθήκες που υποσχέθηκε ο εργοδότης, μάλλον αφορούν κάποιο… ιδεατό ξενοδοχείο της φαντασίας του, και όχι αυτό στο οποίο είναι ιδιοκτήτης. Αφιερωμένο το σημερινό ρεπορτάζ στους μάγειρες των ξενοδοχείων. Στους αφανείς ήρωες που ετοιμάζουν νυχθημερόν το φαγητό εκατομμυρίων τουριστών που «πλημμυρίζουν» τα ελληνικά ξενοδοχεία τους καλοκαιρινούς μήνες, αγνοώντας προφανώς ότι το gourmet πιάτο που απολαμβάνουν με θέα την θάλασσα του Αιγαίου ή του Ιονίου, δεν παρασκευάστηκε μόνο του, αντιθέτως χρειάστηκε ο κόπος, το μεράκι και η δημιουργικότητα μιας ομάδας εργαζομένων. Τα…οφέλη ενός ακριβού πιάτου τα καρπώνεται πρακτικά ο επιχειρηματίας με τους μάγειρες ( ή chef αν προτιμάτε) να…εισπράττουν τα εύσημα αλλά όχι τα ευρώ. Αμέτρητες οι καταγγελίες εκ μέρους των εργαζομένων για συμφωνίες που δεν τηρήθηκαν εκ μέρους των ξενοδόχων, ακόμη και στις περιπτώσεις όπου συνάπτονται συμβόλαια με όρους εργασίας και αμοιβών «κρυστάλλινους». Για μη-εφαρμογή της κλαδικής σύμβασης με παράλληλη προώθηση ατομικών συμβάσεων. Και δεν είναι μόνο αυτά: Μισθοί που δεν καταβλήθηκαν ποτέ ή δόθηκαν καθυστερημένα, έπειτα από παρέμβαση δικηγόρων, ένσημα που ο επιχειρηματίας… «ξέχασε» να κολλήσει, απλήρωτες υπερωρίες, αναγκαστική εργασία ακόμη και τις ημέρες των ρεπό, απαξιωτική συμπεριφορά εκ μέρους των προϊσταμένων. Και όλα αυτά, στο εξοντωτικό περιβάλλον της κουζίνας, όπου και το δευτερόλεπτο μετρά προκειμένου να μην…»λασπώσει» το μακαρόνι ή «παραψηθεί» το κρέας. Δεν υποστηρίζουμε ότι όλοι οι μάγειρες/chef είναι προορισμένοι να δουλέψουν σε μικρά… «Νταχάου», αλλά από την άλλη θα ήταν πραγματική ιεροσυλία και προσβολή προς τις μαρτυρίες που συγκεντρώσαμε, αν αμφισβητούσαμε την συνολικότερη εικόνα που σχηματίζουν τα μαθηματικά της…εμπειρίας. Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ συνομιλήσαμε συνολικά με 11 άτομα. Οι μισοί και παραπάνω δεν ήταν συνδικαλισμένοι, ορισμένοι μάλιστα εξέφρασαν ανοιχτά την αποστροφή τους προς οτιδήποτε θυμίζει…συνδικαλιστική πρακτική. Υπερβάλουμε αλήθεια στα γραπτά μας όταν, οι 10 από τους 11, δήλωσαν ότι αντιμετώπισαν εργασιακό «μεσαίωνα» εκεί που δούλεψαν;. Η τελευταία μας είπε πως ξεκίνησε να εργάζεται πρόσφατα. Της ευχόμαστε…καλή τύχη.

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΟΥΝ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ…

«Αυτή την στιγμή δεν γίνονται επαναπροσλήψεις προσωπικού από τους ξενοδόχους. Αντί να σεβαστούν την κλαδική σύμβαση εργασίας που έχουν υπογράψει, σπεύδουν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με τους εργαζόμενους, ανάμεσα σε αυτούς, συγκαταλέγονται και οι μάγειρες. Και όταν λέμε ατομική σύμβαση, εννοούμε 586 ευρώ, άντε και με ένα 10% παραπάνω, αν συνυπολογίσεις την κυριακάτικη εργασία. Την στιγμή αυτή, η συντριπτική πλειοψηφία των ξενοδοχοϋπαλλήλων, το 80%, αμείβεται μεταξύ 450 και 650 ευρώ. Σοβαρότατο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι μάγειρες, γιατί αποτέλουν ένα από τα πιο αξιόλογα κομμάτια του προσωπικού των ξενοδοχείων. Ξέρετε πόσοι μάγειρες/chef αναγκάστηκαν να φύγουν για το εξωτερικό, προκειμένου να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά. Τι να λέμε τώρα; Οι έλληνες ξενοδόχοι δεν τους προσλαμβάνουν, τους έχουν κλωτσοσκούφι. Ουσιαστικά τους εκβιάζουν, λέγοντας τους «πως αν θέλετε δουλειά, υπογράψτε ατομική σύμβαση, αλλιώς δεν θα σας πάρω». Ελάχιστοι είναι οι ξενοδόχοι που σέβονται την κλαδική μας σύμβαση και τηρούν τις διατάξεις της. Πως όμως να πράξει κάτι παρόμοιο η πλειοψηφία των επιχειρηματιών όταν υπάρχουν τα voucher, προγράμματα που επιδοτούν την ανεργία; Δεν υπάρχει καμία επιβάρυνση για τους ξενοδόχους, όλα είναι πληρωμένα από τα αντίστοιχα προγράμματα, με συνέπεια οι παλιοί εργαζόμενοι, το έμπειρο προσωπικό να «βουλιάζει» στην ανεργία. Λέμε ναι στην πρόσληψη νέου προσωπικού, αλλά τουλάχιστον να ισχύει η κλαδική σύμβαση. Πάντως είναι ειρωνικό το γεγονός, οι ξενοδόχοι να απαιτούν αψεγάδιαστη ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών, χωρίς να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν για αυτήν» τονίζει ο αντιπρόεδρος της Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης-Χαλκιδικής, Μιχάλης Λαζαρίδης.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ