ΗΛΕΙΑ: ΚΡΕΜΟΥΝ ΣΚΥΛΙΑ ΕΝΩ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΝ, ΤΑ ΣΕΡΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΛΙΩΣΟΥΝ, ΤΑ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ…

«To ζώο που κρέμασαν ήταν δεσποζόμενο. Ενημερωθήκαμε από φιλόζωο για το περιστατικό, σπεύσαμε στο σημείο, και στην συνέχεια ειδοποιήσαμε την αστυνομία. Ο σκύλος εξετάστηκε και αποδείχθηκε ότι ήταν…σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Κρέμασαν δηλαδή εν ψυχρώ, μια σκυλίτσα που θα έφερνε στον κόσμο τα κουτάβια της. Επαναλαμβάνω: Το θύμα δεν ήταν αδέσποτο ζώο, ήταν δεσποζόμενο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η αδιαφορία των κατοίκων για τα ζώα. Ο κόσμος ούτε μιλά, ούτε καταγγέλει τους δράστες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για «δήθεν» φιλόζωους. Δεν είναι καθόλου συνεργάσιμοι. Οι ενεργοί φιλόζωοι είναι λίγοι. Και τα αποτελέσματα τα βλέπετε. Όσον αφορά τα αδέσποτα, αυτά προκύπτουν από ανεύθυνους ιδιοκτήτες, οι οποίοι δεν τα στειρώνουν και όταν αυτά γεννάνε, τα εγκαταλείπουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Καθημερινό φαινόμενο επομένως οι εγκαταλείψεις, ειδικότερα των κυνηγόσκυλων, που όταν τα αφεντικά τους κρίνουν, ότι δεν μπορούν να επιτελέσουν πλέον τον ρόλο τους…τα παρατούν όπου βρουν. Την τελευταία εβδομάδα, βρήκαμε 16 κουταβάκια παρατημένα. Δεν έχουν καν δόντια. Τα ταϊζουμε με το μπιμπερό. Το ίδιο συμβαίνει και με τις δηλητηριάσεις. Οι φόλες είναι ποτισμένες με φυτοφάρμακο και ποντικοφάρμακο. Πρόσφατα, στον Μπισκινόκαμπο Ηλείας, σημειώθηκαν μαζικές δηλητηριάσεις. Σκοτώθηκαν 6 σκυλιά. Μην νομίζετε πάντως πως τα ιδιόκτητα σκυλιά, έχουν καλύτερη μοίρα. Τα αφήνουν δεμένα 24 ώρες το 24ώρο. Συναντούμε πολλές φορές σκύλους σκελετωμένους, βάναυσα ξυλοδαρμένους, τους οποίους κλωτσούν και χτυπούν με αιχμηρά αντικείμενα. Ευτυχώς για εμάς και τα ζώα, η συνεργασία μας με τον Δήμο Ζαχάρως είναι αποτελεσματική. Αντιλαμβάνεται τα προβλήματα μας, και έχει τοποθετήσει ταϊστρες και ποτίστρες για τα αδέσποτα, ενώ μας βοηθά και με το καταφύγιο. Ικανοποιητική όμως και η σχέση μας με την αστυνομία. Ανταποκρίνεται πάντα στις κλήσεις μας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι κάτοικοι. Δεν ενδιαφέρονται, με συνέπεια να έχουμε απομείνει μόνοι μας στο έργο αυτό…» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, η Σπηλιοπούλου Ρένα, πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοζωϊκής Ένωσης Ζαχάρως

Την ώρα που στην…προηγμένη Νορβηγία ιδρύεται «Αστυνομία ζώων» η οποία θα ειδικεύεται στην καταπολέμηση της βίας εις βάρος ζώων, μια «στρατιά» συμπολιτών μας φαίνεται πως δεν πτοείται ούτε από την αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου για όσους κακοποιούν ζώα, ούτε από την μαχητικότερη στάση ενεργών φιλόζωων και φιλοζωϊκών σωματείων. Συνεχίζουν ανενόχλητοι να εγκαταλείπουν, να δηλητηριάζουν, να πυροβολούν, να καίνε, να απαγχονίζουν, να επιδίδονται σε ξυλοδαρμούς ανυπεράσπιστων υπάρξεων μέχρι θανάτου, ακόμη και να τα κακοποιούν σεξουαλικά. Όσα περισσότερα και απεχθέστερα τα κρούσματα, τόσο μεγαλύτερη και η σιωπή που προκλητικά τα συγκαλύπτει. Ακόμη και στις ελάχιστες εκείνες περιπτώσεις, όπου οι δημοτικές αρχές και η αστυνομία συνδράμουν ουσιαστικά το έργο των φιλοζωϊκών σωματείων και οργανώσεων, οι κάτοικοι, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε λόγω φόβου, δεν επιτελούν ούτε στο κατ’ελάχιστον το καθήκον τους, αφού δεν προχωρούν σχεδόν ποτέ σε επώνυμη καταγγελία εις βάρος του δράστη που κακοποίησε ενεργητικά/παθητικά ένα άτυχο ζώο. Ανησυχούν, μήπως η οργή του καταγγελόμενου βασανιστή, στραφεί εναντίον τους. Το ένστικτο τους έχει δίκιο, καθώς το σύνολο σχεδόν των ερευνών πιστοποιεί την στενότατη σχέση μεταξύ κακοποίησης ζώων και ανθρώπων. Με απλά λόγια, αυτός που κακοποιεί ένα ζώο, είναι πολύ πιθανό να κακοποιήσει και έναν άνθρωπο, αν δεν το έχει πράξει ήδη. Έτσι, προκειμένου να διαφυλάξουν την σωματική/περιουσιακή τους «ακεραιότητα» ή για να μην διακόψουν τις καλές σχέσεις γειτονίας με έναν κατ’εξακολούθησιν δολοφόνο, προτιμούν να αποστρέφουν το βλέμμα από το ειδεχθές έγκλημα, ακόμη και όταν η βαρβαρότητα του…τους συγκλονίζει. Αυτή είναι η πραγματικότητα που επικρατεί στα ελληνικά χωριά και στις μικρές κοινότητες. Ζώα που αντιμετωπίζονται ως εργαλεία, και τίποτα παραπάνω. Με το που λήγει η χρησιμότητα τους, οι ιδιοκτήτες τους τα εγκαταλείπουν ή τα σκοτώνουν. Και όλα αυτά, εντός τοπικών κοινωνιών που δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα άλλο, παρά ένα υποεπίπεδο παιδείας και πολιτισμού. Οι φιλόζωοι είναι μόνοι τους σε αυτόν τον άνισο αγώνα…

ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΑ. ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ…

«Γίνονται διάφορα κατά καιρούς. Πολλές οι εγκαταλείψεις, πολλές και οι δηλητηριάσεις. Φόλες παντού. Άλλοι τα κρεμάνε και άλλοι τα δέρνουν. Ειδικότερα στα χωριά, ο σκύλος αντιμετωπίζεται σαν εργαλείο. Από την στιγμή που δεν τον χρειάζονται, τον αμολάνε για να φύγει. Όταν οι κάτοικοι δεν είναι πρόθυμοι να μιλήσουν, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Κάνουν τις καταγγελίες σε εμάς, αλλά οι ίδιοι δεν επιθυμούν να εμφανιστούν ως μάρτυρες, δεν θέλουν να αναφερθεί πουθενά το όνομα τους γιατί φοβούνται όσους κακοποιουν ζώα. Γνωρίζετε φαντάζομαι, πως όσοι κακοποιούν ζώα είναι πολύ πιθανό να κακοποιήσουν…και άνθρωπο, αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Ο γείτονας φοβάται να μπλεχθεί. Επομένως, όταν πάμε εμείς στο δικαστήριο δεν έχουμε τίποτα στα χέρια μας. Στο δικαστήριο ζητούν μάρτυρες, προκειμένου να στοιχειοθετήσουν την κατηγορία. Κανείς όμως δεν μιλά. Με την αστυνομία σε γενικές γραμμές τα πάμε καλά, από τον Δήμο Πύργου πάντως, περιμένουμε να υλοποιήσει μια σύμβαση που θα αφορά την περίθαλψη των ζώων, την στείρωση και το καταφύγιο τους» τονίζει στο bangladeshnews.gr, η Γεωργία Μαστρογιαννοπούλου, πρόεδρος του Φιλοζωϊκού Σωματείου Πύργου

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ