ΟΙ ΤΡΕΙΣ…ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ: ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

«Το μαγαζί αυτό ξεκίνησε έπειτα από δική μου πρωτοβουλία, και αργότερα, προέκυψε η συνεργασία με τον Κυριάκο και τον Θάνο. Ο καθένας έχει αναλάβει τον ρόλο στον οποίο μπορεί να αποδώσει καλύτερα. Μεγάλο μας σχολείο η θεραπευτική κοινότητα «Ιθάκη». Από εκεί λάβαμε όλα τα εφόδια, επαγγελματικά και ηθικά, αλλά και κοινωνικές δεξιότητες. Υπήρξε μεγάλη αισιοδοξία για το εγχείρημα αυτό, και  λόγος είναι απλός: Βλέποντας από που κατορθώσαμε και «βγήκαμε», το τι περάσαμε αλλά επιβιώσαμε, το να ανοίξουμε ένα μαγαζί μας φάνηκε παιχνιδάκι. Και έτσι το προχωρήσαμε, με πρωταρχικό σκοπό να βοηθήσουμε, ώστε να βρουν δουλειά όλοι αυτοί, που εισέπρατταν κοινωνικό ρατσισμό, που «έτρωγαν πόρτα» επειδή ήταν πρώην χρήστες. Η μεθοδολογία μας είναι απλή και αποτελεσματική: Βάζουμε μικρούς στόχους, που μπορούν να επιτευχθούν, προκειμένου εμείς και η επιχείρηση να καταστούμε βιώσιμοι. Και μέχρι στιγμής τα καταφέρνουμε. Ο κόσμος μας υποδέχθηκε θερμά, γίναμε όμως και αποδέκτες κοινωνικού ρατσισμού, λόγω του παρελθόντος μας, κλασσική περίπτωση…βλάβης όπως συνηθίζω τουλάχιστον να λέω εγώ. Ορισμένα από τα προβλήματα αυτά, προήλθαν και από τους γείτονες μας, οι οποίοι δεν μπορούσαν προφανώς να πιστέψουν ότι ένας άνθρωπος μπλεγμένος με ναρκωτικά, μπορεί να ξεφύγει, να σταθεί στα πόδια του και να ανοίξει την δική του επιχείρηση. Το θεωρούσαν αδιανόητο. Ευτυχώς, μετά από μερικά σκαμπανεβάσματα, οι σχέσεις μας αποκαταστάθηκαν» δηλώνει στο bangladeshnews. gr o Δημήτρης, ένας εκ των συνεταίρων. Στο μαγαζί απασχολούνται συνολικά 6 άτομα.

Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ…

«Η συμπεριφορά αυτή οφείλεται δυστυχώς στην άγνοια των συμπολιτών μας σχετικά με το τι σημαίνει απεξαρτημένος. Αστυνομικοί, δικηγόροι, γιατροί, ευρύτατα τμήματα του κοινωνικού συνόλου δεν γνωρίζουν ή δεν επιθυμούν να μάθουν τους τρόπους επανένταξης ενός απεξαρτημένου στους κόλπους της κοινωνίας, με συνέπεια εμείς να υφιστάμεθα τον κοινωνικό αποκλεισμό. Αρκεί να αναφέρεις ότι είσαι πρώην χρήστης και μάνι μάνι έχεις βρεθείς στο περιθώριο, στην γωνία, αφού στο μυαλό των περισσοτέρων ο απεξαρτημένος δεν υπάρχει ως έννοια και ως πρόσωπο. Εξακολουθούν να τον αντιμετωπίζουν ως εθισμένο, σαν να είναι ακόμη μπλεγμένος με τα ναρκωτικά. Αυτό το εισπράξαμε σε μεγάλο βαθμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Όταν αποφοίτησα από το πρόγραμμα απεξάρτησης, προσπάθησα να ενταχθώ στην αγορά εργασίας. Το παρελθόν μου όμως με εμπόδιζε. Θυμάμαι κάποιον, ο οποίος μόλις του φανέρωσα ότι ήμουν πρώην χρήστης, με ρώτησε επιδεικτικά: «Δηλαδή τι; Ήσουν ναρκομανής». Περιττεύει να πω ότι ο συγκεκριμένος δεν μου τηλεφώνησε ποτέ».

ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΚΑΡΙΑ ΝΕΟ ΜΑΓΑΖΙ. ΣΤΟΧΟΣ; Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ…

«Και τώρα ετοιμαζόμαστε να προσφέρουμε και νέες θέσεις εργασίας, σε απεξαρτημένους και αποφυλακισμένους συνανθρώπους μας. Ανοίγουμε καινούργιο κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, και αυτό σας διαβεβαιώνω όχι για να βγάλουμε περισσότερα λεφτά, αλλά για να αποδείξουμε ότι και αυτοί οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στο επιχειρείν και στη ζωή. Οφείλω πάντως και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιάννη Μπουτάρη και στον Νίκο Παρασκευόπουλο, τον Υπουργό Δικαιοσύνης, για την ηθική τους στήριξη, όπως και στους εργοδότες μου στην μουσική σκηνή «ΠΛΑΤΩ» καθώς ήταν οι μόνοι που με δέχθηκαν όπως ήμουν, με αγκάλιασαν χωρίς να φοβηθούν».

Μόνο φοβισμένοι δεν μου φάνηκαν. Πόσο φοβισμένος άλλωστε να νιώθει κάποιος που «φλέρταρε» με τον θάνατο, παραδομένος στον εθισμό του, «χαμένος» σε μαγικά πλην αδιέξοδα ταξίδια, που βρήκε όμως το θάρρος και την ψυχή να αναγνωρίσει τα λάθη του, να συνέλθει, και έτοιμος πια, να ριχθεί ξανά στην «αρένα» της ζωής; Μόνο που αυτή μπορούσε να είναι η ιστορία οποιουδήποτε απεξαρτημένου. Οι κύριοι του ρεπορτάζ ήταν διαφορετικοί. Συνειδητοποιημένοι. Έμπειροι. Μαχητικοί. Αποφασισμένοι να κερδίσουν κάθε λεπτό που σπατάλησαν ικανοποιώντας την ανάγκη των ναρκωτικών που κάποτε κυρίευε τις υπάρξεις τους. Το καφενείο-ουζερί που άνοιξαν στο Καπάνι τα πηγαίνει περίφημα. Το πνεύμα της επιχειρηματικότητας δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε απεξαρτημένους και…φυσιολογικούς. Χρειάζεται εργατικότητα, θάρρος, μεράκι. Στοιχεία που και οι τρεις διαθέτουν, για αυτό τον λόγο και είναι δύσκολο να βρεις άδειο τραπεζάκι στο μαγαζί τους. Δεν είναι μόνο οι νόστιμοι μεζέδες και οι προσωπικές σχέσεις που διατηρούν με πολλούς πελάτες. Αυτά μπορείς να τα βρεις σχεδόν παντού. Είναι ο αέρας που αποπνέει αυτό το μικρό ουζερί, με τα δύο γκαζάκια στα οποία ετοιμάζουν τις παραγγελίες και τα πολύχρωμα λαμπάκια περιμετρικά του χώρου. Ο Δημήτρης, ο Κυριάκος και ο Θάνος. Από αουτσαϊντερ, έγιναν φαβορί. Και από φαβορί…νικητές. Ο Δημήτρης αποφοίτησε από την θεραπευτική κοινότητα «ΙΘΑΚΗ» του ΚΕΘΕΑ, οι άλλοι δύο βρίσκονται ένα βήμα πριν, αποχαιρετίσουν και επίσημα, τον κακό τους εαυτό αποφοιτώντας επίσης από το πρόγραμμα. Μπορούσαν να ξοδέψουν την ζωή τους… «κλαίγοντας» για τα βάσανα που πέρασαν, διαμαρτυρόμενοι για τους «κακούς» συμπολίτες τους και την «απούσα» πολιτεία. Δεν το έκαναν, και για αυτό τα κατάφεραν. Πλέον, αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Όταν τους ρώτησα για την ιεραρχία του καταστήματος, η απάντηση του Δημήτρη ήταν αφοπλιστική: «Δεν υπάρχουν αφεντικά. Εγώ κάνω την βάρδια 09:00 με 18:00, και οι υπόλοιποι δύο, 18:00 με κλείσιμο». Μπράβο…

ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΞΑΝΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ, Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΘΕΤΩ ΔΙΑΡΚΩΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ

«Με χαροποιεί το γεγονός ότι δεν με αντιμετωπίζουν σαν απεξαρτημένo, και αυτό οφείλεται όχι μόνο στην προσωπική μου στάση αλλά στην ενασχόληση μου με το μαγαζί. Με βοηθά πολύ η αποδοχή του κόσμου στην κοινωνική επανένταξη. Την περίοδο αυτή είμαι στο στάδιο follow up, είναι το τελευταίο επίπεδο πριν την αποφοίτηση από το πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ. Ακολούθησα και πρόγραμμα εργασιοθεραπείας όσο ήμουν στο κοινόβιο του ΚΕΘΕΑ. Προκειμένου να ξεφύγω από το βρώμικο πεζοδρόμιο στο οποίο είχα καταλήξει, χρειάστηκε να ξαναβρώ αξίες και αρχές που είχα χάσει. Πλέον, νιώθω ενταγμένος. Και εργασιακά. Μεγάλωσα σε οικογένεια δασκάλων, σε μια μικρή κοινωνία στο Κιλκίς. Οι γονείς μου, και αυτό είναι προς τιμήν τους, βίωσαν το πρόβλημα μου ανοιχτά, δεν κρύφτηκαν. Βοηθούν και άλλα παιδιά. Όχι μόνο την επικροτώ, αλλά και την υιοθετώ την στάση τους. Στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, βοηθάω και εγώ. Αν είμαι χαρούμενος εδώ; Ναι» υποστηρίζει ο Κυριάκος.

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΜΠΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ…

«Οχτώ μήνες έψαχνα για δουλειά χωρίς αποτέλεσμα. Δεν μπορούσα να βρω τίποτα. Κατά την διάρκεια της αναζήτησης μου, έμενα σε ξενώνα απεξαρτημένων. Αδυνατούσα να πω την αλήθεια, γιατί ήξερα πως κανείς δεν πρόκειται να με προσλάβει. Ήμουν αναγκασμένος να λέω ψέματα. Κάποια στιγμή όμως τα βάσανα μου τελείωσαν. Μου έγινε μια πρόταση συνεργασίας από τα παιδιά, την οποία και δέχθηκα με χαρά. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να δουλεύω με ανθρώπους που με ξέρουν, που με δέχονται όπως είμαι, και τα όποια προβλήματα έχω, μπορώ να τα συζητήσω μαζί τους και να βρούμε λύση. Αντλώ μεγάλη χαρά από την εργασία μου γιατί γνωρίζω καινούργιο κόσμο, κόσμο… «εκτός πλαισίου» όπως συνηθίζουμε να λέμε εμείς οι απεξαρτημένοι. Αυτή η αλληλεπίδραση με βοηθά πολύ στην επανένταξη μου στην κοινωνία» μας εξομολογείται ο Θάνος.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ