Η ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΟ «ΕΜΠΟΔΙΟ» ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Μπαίνοντας κανείς μέσα στο πολυιατρείο των Γιατρών του Κόσμου θα συναντήσει ανθρώπους έτοιμους να βοηθήσουν. Υποδέχονται τους ασθενείς με ένα ζεστό χαμόγελο. Πάντα ευγενικοί και εξυπηρετικοί. Πόση αγάπη και ανθρωπιά να κρύβονται σε ένα ιατρείο;

Άνθρωποι όλων των ηλικιών, άγνωστοι μεταξύ τους, με διαφορετικά επαγγέλματα ο καθένας, αγωνίζονται για ένα κοινό σκοπό: Να κάνουν την υγεία βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.

Ο εθελοντισμός για αυτούς είναι στάση ζωής. Είναι η δύναμη και το καμάρι της οργάνωσης. Δεν είναι φιλανθρωπία αλλά ανθρωπισμός.

«Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ»

Το πρώτο πρόσωπο που αντίκρισα ήταν η κ. Βασιλική Βασιλείου. Είναι πρώην υπάλληλος νοσοκομείου. Πριν από 2 χρόνια βγήκε στη σύνταξη και εδώ και ένα μήνα προσφέρει τις υπηρεσίες της εθελοντικά στο πολυιατρείο. Θα την βρείτε στην υποδοχή μία φορά την εβδομάδα για 4 ώρες. Το πόστο, της είναι απόλυτα ταιριαστό, καθώς πρόκειται για έναν άνθρωπο «έξω καρδιά», έτοιμο να εξυπηρετήσει και να καθοδηγήσει τον επισκέπτη-ασθενή ανάλογα με το πρόβλημα του. «Είχα πάντα εθελοντική δράση. Μετά τη σύνταξη μου, έχω χρόνο για τα πάντα. Προλαβαίνω να δω τους φίλους μου, την οικογένεια μου, να ασχοληθώ με τον εαυτό μου αλλά και να προσφέρω όποτε μπορώ. Το βρίσκω εγωιστικό να κάθομαι. Δεν είμαι μόνο εργαζόμενη, υπάρχουν και άλλοι ρόλοι. Το ότι τελείωσα με τη δουλειά, είναι μία ευκαιρία να κάνω αυτό που δεν μπορούσα πριν. Προτρέπω κόσμο να συμμετάσχει. Πολλοί, ενώ θέλουν, δεν ξέρουν πώς να βοηθήσουν, πώς να προσεγγίσουν μία μη κυβερνητική οργάνωση. Πρέπει η ενημέρωση να γίνει πιο στοχευμένη». Στην ερώτηση, για το τι αποκομίζει κανείς από τον εθελοντισμό απαντάει: «Και μόνο το χαμόγελο που θα σου προσφέρουν σου αρκεί! Η αίσθηση ότι προσφέρεις είναι απερίγραπτη! Μόνο αν το βιώσεις θα καταλάβεις!».

«ΤΟ ΚΑΘΙΣΙΟ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ»

«Έμαθα 37 χρόνια να δουλεύω. Μετά την εντατική δουλειά ετών, υπάρχει πρόβλημα. Το καθισιό δεν κάνει καλό. Δεν θέλω να χαραμίζω τις ώρες μου. Αν δεν είχα την αίσθηση ότι κάτι προσφέρω, δεν θα το έκανα». Παρά τα 69 του χρόνια, ο κ. Στυλιανίδης Κωνσταντίνος, νιώθει πως ακόμα έχει να προσφέρει πολλά. Συνταξιούχος για 8 χρόνια, έχει συμμετάσχει σε άλλες δύο οργανώσεις. «Έψαχνα να βρω μία θέση σε γραμματεία. Αν έχεις μάθει να δουλεύεις δεν μπορείς μετά να κάθεσαι. Αυτό είναι και το πρόβλημα των συνταξιούχων. Μετά τη σύνταξη χρειάζεσαι κάτι να σε κρατάει ενεργό. Και τι καλύτερο από τον εθελοντισμό; Προτρέπω πολλούς να έρθουν να βοηθήσουν, είτε εδώ είτε σε κάποια άλλη οργάνωση. Αρκεί να έχουν τον χρόνο και την αίσθηση πως πρέπει να το κάνουν. Όταν έχεις θέληση εθελοντισμού, έχεις θέληση και να νιώσεις τα προβλήματα του άλλου».

«Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ»

Η κ. Μαρία Στεργιούδη προσφέρει τις υπηρεσίες της στην οργάνωση εδώ και 14 μήνες, σε διοικητικό πόστο. Δύο φορές την εβδομάδα σηκώνει το τηλέφωνο και θα βοηθάει στο κλείσιμο ραντεβού. «Η αφορμή για να έρθω να δουλέψω εδώ, ήταν η απάντηση ενός μικρού κοριτσιού που ζήτησε ένα ποτήρι ζεστό γάλα, όταν την ρώτησαν τι θα ήθελε από τον Αϊ Βασίλη! Έχω μία φίλη που δούλευε στην οργάνωση και επικοινώνησα μαζί της. Μου είπε ότι νιώθει υπέροχα που προσφέρει και χωρίς δεύτερη σκέψη έγινα και εγώ μέλος». Η κ. Μαρία, 59 ετών, είναι πρώην δημόσιος υπάλληλος νοσοκομείου. «Σαν συνταξιούχος, είμαι μαθημένη να δουλεύω. Η πρώην εργασία μου ήταν καθαρά ένα επάγγελμα. Ο εθελοντισμός είναι κάτι διαφορετικό. Το κάνεις συνειδητά. Όταν βγήκα στη σύνταξη ένιωσα ότι έχω πολύ χρόνο για τον εαυτό μου. Μου έφυγε το άγχος της ώρας, δεν ήμουν με το ρολόι στο χέρι. Το πρωινό όμως ξύπνημα δεν το ξεπέρασα. Κάθε μέρα ξυπνούσα το πρωί και έβγαινα και περπατούσα. Σηκωνόμουν, ντυνόμουν, έπαιρνα την τσάντα και πήγαινα στο φούρνο σαν να πήγαινα στη δουλειά». Προτεραιότητα της, να κάνει τη δουλειά της όσο το δυνατόν καλύτερα. «Στην πλειοψηφία είναι ευχαριστημένοι οι ασθενείς. Πολλές φορές θα στεναχωρηθώ αν δεν μπορέσω να τους εξυπηρετήσω όπως θα ήθελαν, αλλά τους δίνω ελαφρυντικά γιατί δεν ξέρω τι κρύβει ο καθένας μέσα του. Θα δεθώ με το πρόβλημα τους. Έχω προτείνει να έρθουν να δουλέψουν εδώ. Νιώθεις την προσφορά. Λες μέσα σου: σήμερα πρόσφερα. Είναι κάτι που σου φτιάχνει τη διάθεση».

«ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ»

Σύμφωνα με την κ. Σοφία Γκαρανέ, διευθύντρια του πολυιατρείου ΓτΚ Θεσσαλονίκης, τα τελευταία 5 χρόνια, παρά την κρίση που περνάμε σαν χώρα, παρατηρείται αύξηση της προσφοράς. «Νέοι και ηλικιωμένοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, φοιτητές και συνταξιούχοι. Δεν έχει να κάνει με την ηλικία αλλά με τη θέληση της συνεισφοράς. Οι ΓτΚ αποτελούν μία σοβαρή ιατρική οργάνωση. Υπευθυνότητα επιδεικνύουν και οι εθελοντές. Όποια και αν είναι τα κίνητρα τους, τους παρασύρει το «καλό κύμα». Αποτελούν μία συλλογικότητα. Ο ρυθμός της δουλειάς είναι γρήγορος, γι’ αυτό και απαιτούνται άμεσα αντανακλαστικά. Θεωρείται σαν «αυτόματος πιλότος», που λειτουργεί αυτόνομα και ανεξάρτητα. Υπάρχει θέληση γι’ αυτό και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει δικαίωμα στην ανθρωπιστική βοήθεια, ανεξάρτητα από το φύλο, την καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, τη θρησκεία, την ιδεολογία ή πολιτική πεποίθηση. Κατά συνέπεια, οι Γιατροί του Κόσμου δρουν με βάση τις αρχές της ουδετερότητας και της αμεροληψίας. Το γεγονός όμως ότι διατηρούν την ουδετερότητά τους, δεν τους εμποδίζει από το να μιλούν ανοιχτά για την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων όταν οι ίδιοι γίνονται αυτόπτες μάρτυρες».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗ