ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΒΑΤΑ ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΣΥΡΙΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ…

«Από 21 ετών είμαι στο Πυροσβεστικό Σώμα και τώρα που συνταξιοδοτήθηκα, το σύνθημα με το οποίο μεγάλωσα και ανδρώθηκα, παραμένει το ίδιο: Βοηθάω τον άνθρωπο. Δεν ξεχωρίζω κανέναν. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι χριστιανός, μουσουλμάνος, εβραίος. Εγώ βλέπω ένα πλάσμα που κινδυνεύει και το μόνο που έχει σημασία είναι να το βοηθήσω. Τίποτα άλλο. Δεν πιστεύω πως ένας άνθρωπος μπορεί να υποβαθμίσει τον τόπο στον οποίο κατοικεί. Δεν το πίστεψα ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για τους σύριους πρόσφυγες. Τι κακό μπορεί να μας κάνουν; Είναι άνθρωποι οικογενειάρχες. Αν τους δεχτούμε, θα ενσωματωθούν στην κοινωνία μας. Αν όχι…θα γκετοποιηθούν. Αισθάνομαι πως έχω ένα χρέος απέναντι τους. Να τους στηρίξω. Τον Σεπτέμβιο έχασα την μάνα μου, έτσι το σπίτι υπήρχε. Ήταν 100% κατοικήσιμο και έτοιμο. Τους το παραχωρήσαμε. Πολλοί λέγανε, όταν ξεκινήσαμε να βοηθάμε τους ανθρώπους αυτούς, πως αφού τους αγαπάμε τόσο και μας αρέσουν…να τους πάρουμε σπίτι μας. Το κάναμε λοιπόν για να κλείσουν ορισμένα στόματα! Τι με συγκινεί; Η χαρά που βλέπω στα μάτια των παιδιών, το βλέμμα ευγνωμοσύνης της οικογένειας αυτής με καλύπτει και με το παραπάνω. Δεν θέλω ούτε πράξεις, ούτε λόγια. Θα τους φιλοξενήσουμε για όσο καιρό χρειαστεί. Έχουν δώσει ήδη συνεντεύξεις για άσυλο και πλέον περιμένουν να τους γνωστοποιήσουν σε ποια χώρα θα μετεγκατασταθούν. Από καρδιάς εύχομαι πάντως να βρεθούν και άλλοι συμπολίτες μου, πρόθυμοι να φιλοξενήσουν ανθρώπους που κυριολεκτικά «ξεριζώθηκαν» από τις πατρίδες τους και αντιμετωπίζουν τόσα προβλήματα. Είναι φοβερό να είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Να μην ξέρεις την γλώσσα, τον τόπο, τους κατοίκους. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο θα τους το επιτρέψουν οι οικονομικές τους δυνατότητες. Εμείς ευνοηθήκαμε από την συγκυρία. Είχαμε ένα σπίτι έτοιμο και το δώσαμε. Όσον αφορά την συμπεριφορά τους εντός του διαμερίσματος; Απίστευτη! Δεν μπαίνουν καν στον χώρο…με παπούτσια. Όλες τις εικόνες που είχε η μάνα μου τις διατήρησαν στην θέση τους. Δεν πείραξαν τίποτα. Προσέχουν και σέβονται το σπίτι περισσότερο και από εμάς. Να σας πω και κάτι τελευταίο; Λέγανε κάποιοι πως οι πρόσφυγες θα μας κάνουν…μουσουλμάνους. Εγώ κατάλαβα πως με έκαναν καλύτερο χριστιανό. Παρά τα απίστευτα «ζόρια» που πέρασαν κατάφεραν να διατηρήσουν την πίστη τους. Είναι παραδείγματα προς μίμηση…» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, o Γιάννης Σωτηριάδης, κάτοικος Διαβατών.

O Σάμι Μπρίμο μαζί με την γυναίκα του Φατέν Χασάν Μπεκ και τις δύο κόρες τους, Σάμα και Σάνα, όλοι σύριοι πρόσφυγες, φιλοξενούνται σε διαμέρισμα που τους παραχώρησε το ζεύγος του Γιάννη Αναστασιάδη και της Χριστίνας Σαραμούρτση στα Διαβατά. Το άνετο σπίτι στο οποίο ζουν, έχει έκταση 110 τ.μ, 2 μπάνια, 2 υπνοδωμάτια και 1 αποθήκη. Στο σπίτι ζούσε η μητέρα του κ. Γιάννη η οποία απεβίωσε πρόσφατα και έτσι το διαμέρισμα ήταν ελεύθερο για να κατοικηθεί. Η οικογένεια βρίσκεται στην Ελλάδα από τον Φεβρουάριο. Η μητέρα του Σάμι, η αδελφή του και τα δύο ανήψια σκοτώθηκαν στον πόλεμο από έκρηξη νάρκης. Το ζεύγος Μπρίμο-Μπεκ είναι καθηγητές γαλλικών. Σύμφωνα με την Χριστίνα Σαραμούρτση, ο Μπρίμο βοήθησε πολύ το έργο των εθελοντών στο στρατόπεδο «Αναγνωστοπούλου», εκτελώντας χρέη διερμηνέα, χωρίς ποτέ να εκμεταλλευτεί τις προνομιακές σχέσεις που ανέπτυξε με τους ντόπιους, προκειμένου να αποκομίσει υλικά οφέλη για αυτόν και την οικογένεια του.

ΖΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…

«Η ζωή στο στρατόπεδο είναι πολύ δύσκολη για τους πρόσφυγες. Οι εγκαταστάσεις υγιεινής δεν ήταν…και οι καλύτερες. Δεν χρειάζεται να πω πολλά για τις ντουζιέρες και τις τουαλέτες, αρκεί να σας πω ότι οι κόρες μου έρχονταν στο σπίτι του Γιάννη και της Χριστίνας για να κάνουν μπάνιο. Η ζωή μου πλέον είναι διαφορετική. Μπορώ να κοιμηθώ καλύτερα, η γυναίκα μου να μαγειρέψει τα φαγητά της, οι κόρες μου να ζουν άνετα. Οι θερμοκρασίες στο στρατόπεδο είναι υψηλές το πρωϊ, το βράδυ όμως πέφτουν κατακόρυφα. Στο σπίτι του Γιάννη απολαμβάνω…την ισορροπία! Στο σπίτι αυτό ζω εδώ και 12 μέρες. Θυμάμαι όλες τις ημερομηνίες. Αισθάνομαι ευτυχισμένος, αν και το ευτυχισμένος είναι μια πολύ μικρή λέξη για να περιγράψει τα συναισθήματα μου. Όταν βλέπω τις κόρες μου να ζουν ως φυσιολογικοί άνθρωποι, να παίζουν, να κάνουν μπάνιο, να τρώνε, να βλέπουν τηλεόραση, αισθάνομαι πολύ όμορφα. Αυτό που μου συνέβη, που συνέβη στην οικογένεια μου, είναι ανέλπιστο. Είναι υπέροχο. Είναι ωραίο να τρως σπιτικό φαγητό! Δεν έχω πρόβλημα σε όποια χώρα και να πάω. Θα ήθελα πολύ να μείνω στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν δουλειές. Μπορώ να πάω οπουδήποτε, αρκεί να έχω μια δουλειά και η οικογένεια μου μια ικανοποιητική ζωή. Σε ένα μέρος όπου θα μπορούμε να ζούμε σαν άνθρωποι. Αν λήξει ο πόλεμος θα επιστρέψω ξανά στην πατρίδα μου. Για εμένα το πρόβλημα της Συρίας δεν είναι ο Άσαντ, αλλά το γεγονός ότι άλλες χώρες αποφασίζουν για το μέλλον της Συρίας! Οι μεγάλες δυνάμεις που εμπλέκονται στο συριακό πρόβλημα είναι οι πραγματικοί επικεφαλής της χώρας μου. Αυτές κινούν τα νήματα» τονίζει στο bangladeshnews.gr, o σύριος πρόσφυγας Σάμι Μπρίμο.

ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟ «ΠΑΝΩ ΧΕΡΙ» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΚΑΡΔΙΑ…

«Tην συγκεκριμένη οικογένεια την γνωρίζαμε εδώ και καιρό. Ανά διαστήματα την φιλοξενούσαμε για κάποια Σαββατοκύριακα, μέχρι που αποφασίσαμε να τους πάρουμε κοντά μας…για όσο καιρό χρειαστεί. Βλέποντας και τις συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο «Αναγνωστοπούλου», δηλαδή την ασφυκτική ζέστη που επικρατεί μέσα στα σπιτάκια που φιλοξενούνται, τις δυσκολίες που υφίστανται για να κάνουν ένα μπάνιο ή να πάνε τουαλέτα, ακόμη και τα διατροφικά προβλήματα που τους «ταλαιπωρούν» την περίοδο αυτή, λόγω Ραμαζανιού, είμαι σίγουρη πως πήραμε την σωστή απόφαση. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί, οι συνθήκες εντός του στρατοπέδου είναι καλύτερες συγκριτικά με τις συνθήκες που επικρατούν σε άλλες δομές φιλοξενίας. Από την πλευρά μου, το μόνο που ήθελα ήταν να τους προσφέρω μια καλύτερη ζωή από αυτή που βιώνουν μέσα στο στρατόπεδο. Αρωγοί μου στην προσπάθεια αυτή, πέρα από τον σύζυγο μου, είναι και τα παιδιά μου, που με βοήθησαν από την πρώτη κιόλας στιγμή. Οι περισσότεροι φίλοι και γείτονες υποδέχθηκαν θετικά την πρωτοβουλία μας αυτή. Αυτοί που ήταν αρνητικοί…απλά σιώπησαν. Αισθάνομαι ότι κάνω κάτι καλό. Βάζω και εγώ ένα μικρό λιθαράκι στην αποκατάσταση της ευτυχίας των ανθρώπων αυτών. Θέλω να εισπράξουν από εμάς φιλία και αγάπη, κάτι που νομίζω ότι τους το προσφέρουμε. Να φανταστείτε πως κάθε φορά που μαγειρεύουν, φέρνουν και σε εμάς ένα πιάτο φαγητό. Αυτό που με συγκινεί ιδιαίτερα είναι ότι όταν η μικρή τους κόρη, 2,5 ετών παιδάκι, έφευγε από εμάς…έκλαιγε. Πλέον ο μπαμπάς της, όταν κάνει φασαρία, καθότι πολύ ζωηρούλα, την…προειδοποιεί πως αν δεν κάτσει φρόνιμα, θα επιστρέψουν στο στρατόπεδο. Αμέσως ησυχάζει και αρχίζει να ψιθυρίζει! Όσον αφορά την φασαρία που προκλήθηκε λόγω του ερχομού των προσφύγων, πρέπει να ομολογήσω ότι η περιοχή μας είναι ιδιαιτέρως επιβαρυμένη. Φυλακές, διυλιστήρια, περιβαλλοντική υποβάθμιση, αθίγγανοι με άκρως παραβατική συμπεριφορά, υψηλά ποσοστά ανεργίας. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης για το αρνητικό κλίμα που δημιουργήθηκε φέρει και η τηλεόραση. Ο ρόλος της ήταν ζημιογόνος. Και όλα αυτά πριν δούμε, πριν καν γνωρίσουμε τους πρόσφυγες. Πολλοί κάτοικοι τρόμαξαν και κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν. Πλέον, το «νταβαντούρι» έχει κοπάσει. Χαίρομαι για την εξέλιξη αυτή. Είναι και αυτοί άνθρωποι όπως εμείς, οικογενειάρχες» υποστηρίζει η σύζυγος του κ. Σωτηριάδη, Χριστίνα Σαραμούρτση.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ