ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ «ΚΑΡΥΠΙΔΗ»: ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΤΙΟΣ…ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΔΟΥΝ ΛΕΦΤΑ
«Τι αισθάνομαι; Απογοήτευση. Εκνευρισμό. Μπορούμε να πούμε πλέον ξεκάθαρα, ότι παίζουν με την αντοχή μας. Είμαστε εγκλωβισμένοι και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, γεγονός που το ξέρει η εργοδοσία και το εκμεταλλεύεται όσο καλύτερα μπορεί. Ας είναι καλά ο άνδρας ή η γυναίκα που διατηρεί ακόμη την δουλειά του σε μια άλλη επιχείρηση και καταφέρνει, έστω και δύσκολα, να συντηρεί την οικογένεια, γιατί αν περίμενε από εμάς…Είναι αυτονόητο ότι δεν βγαίνουν όλες οι υποχρεώσεις του μήνα, κοιτάμε να πληρώνουμε τα βασικά και αφήνουμε τα υπόλοιπα. Αν όμως πληρωνόμασταν κανονικά, και τους λογαριασμούς μας θα τακτοποιούσαμε στην ώρα τους και θα είμασταν κύριοι, όχι μόνο του εαυτού μας, αλλά και των οικογενειών μας. Τι συμβαίνει τώρα; Είμαστε υπόδουλοι του αφεντικού μας. Ας γνωρίζουν όμως αυτό: Το ότι εργαζόμαστε ως πωλήτριες σε σούπερ μάρκετ, δεν σημαίνει ότι είμαστε ζώα, σαν αυτά που είχαν συνηθίσει να έχουν στην δούλεψη τους παλιότερα οι επιχειρηματίες. Υπάρχουν άνθρωποι μορφωμένοι, με πτυχία από ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μόνο χαζούς δεν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις. Το ότι κάνουμε υπομονή δεν σημαίνει ότι είμαστε…μαλάκες, ούτε άνθρωποι προς εκμετάλλευση. Η ανοχή μας πλησιάζει στο τέρμα. Δεν θα ανεχθούμε για πολύ ακόμη την κατάσταση αυτή» δηλώνει στο bangladeshnews.gr εργαζόμενη των σούπερ-μάρκετ «ΚΑΡΥΠΙΔΗ».
Οι εργαζόμενοι έχουν βάλει ένα… «στοίχημα». Αν ο Καρυπίδης θα ξεπεράσει…τον Αρβανιτίδη. Αν δηλαδή, ο υφιστάμενος εργοδότης «πιάσει» ή ακόμη ξεπεράσει το ρεκόρ του προηγούμενου, που είχε κρατήσει το προσωπικό απλήρωτο για ένα εξάμηνο. Όλες οι ενδείξεις πάντως οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι όπως και στον στίβο, έτσι και στις «διαλυμένες» εργασιακές σχέσεις, τα ρεκόρ υπάρχουν για να σπάνε. Υπενθυμίζουμε ότι η εταιρεία «ΚΑΡΥΠΙΔΗ» χρωστά στο προσωπικό, δεδουλευμένα Δεκεμβρίου, Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου, μαζί με το επίδομα αδείας του καλοκαιριού. Τα πορτοφόλια των υπαλλήλων έχουν αδειάσει εδώ και καιρό. Οι περισσότεροι ζουν με δανεικά. Στην χειρότερη μοίρα βρίσκονται όσοι αποτελούν το μόνο εργαζόμενο μέλος της οικογένειας τους, αφού στην ουσία δεν υπάρχει καμιά διαφορά με το έτερο, άνεργο μέλος. Ο ένας δεν εργάζεται, επομένως δεν πληρώνεται, ενώ ο άλλος, εργάζεται…χωρίς να πληρώνεται. Την ίδια ώρα, οι απλήρωτοι λογαριασμοί δημιουργούν απειλητικά «βουνά», τα τηλεφωνήματα από τις τράπεζες είναι διαρκή, με την φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής, να αποκτά καθημερινά όλο και πιο απειλητική χροιά, απαιτώντας την άμεση αποπληρωμή των δόσεων των στεγαστικών δανείων. Η πίεση, αφόρητη. Παρά το γεγονός ότι οι κινητοποιήσεις τους είναι συνεχόμενες και δυναμικές, η κατάσταση παραμένει απελπιστικά ίδια. Οι μισθοί δεν καταβάλλονται, τα καταστήματα είναι άδεια από προϊόντα, με τα όποια σχέδια για το μέλλον του προσωπικού και της επιχείρησης να παραμένουν κρυφά. Το κλίμα δεν είναι τεταμένο. Είναι εκρηκτικό. Όλοι περιμένουν να δουν ποιο χαρτί θα «παίξει» η εταιρεία. Το σίγουρο είναι πως αν οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί συνεχίσουν να αναγράφουν μηδενικά, τα κλειστά καταστήματα λόγω απεργίας θα είναι το λιγότερο…
ΕΜΕΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ. ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
«Όταν δεν συγκινείται η Επιθεώρηση Εργασίας για αυτά που τραβάμε, ποιος περιμένετε να συγκινηθεί; Θα νοιαστεί η γειτόνισσα μου, για το γεγονός ότι δεν έχω να φάω; Εδώ υπάρχουν εργαζόμενοι της επιχείρησης που δεν συμμετέχουν καν στις απεργίες» υποστηρίζει εργαζόμενη και συμπληρώνει συνάδελφος της: «Έλα στο σπίτι μου να δεις τι γίνεται, όλοι οι λογαριασμοί είναι απλήρωτοι. Δυσκολεύομαι πολύ, γιατί ζω μόνη μου και δεν έχω κανέναν να με στηρίξει. Παλεύω για να ζήσω. Την βγάζω με δανεικά. Μέσα στο ψυγείο μου υπάρχει μόνο γάλα «ΝΟΥΝΟΥ». Τι τρώω; Τηγανητά αυγά».
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ». ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ…
«H εταιρεία έχει φθάσει σε οριακό σημείο. Τα σούπερ-μάρκετ είναι σχεδόν άδεια. Η εργοδοσία προσπαθεί με ένα μέρος των εισπράξεων να καλύψει μισθούς και δεδουλευμένα. Οι πληρωμές προς τους εργαζόμενους πραγματοποιούνται με πολύ αργούς ρυθμούς. Σε πολλές περιπτώσεις, δημιουργείται διχασμός ανάμεσα στο προσωπικό. Η τακτική της εταιρείας συνίσταται στο να πληρώνει π.χ, τους εργαζόμενους σε κάποια καταστήματα της Ημαθίας και να αφήνει απλήρωτους κάποιους άλλους. Υπάρχουν υπάλληλοι που έχουν λάβει τουλάχιστον ένα μισθό και άλλοι που δεν έχουν λάβει απολύτως τίποτα. Πιστεύω ότι το πράττουν ηθελημένα. Αποτελεί μέρος της γενικότερης τακτικής τους. Καταφεύγουμε συνεχώς στην Επιθεώρηση Εργασίας, ορισμένοι συνάδελφοι μάλιστα, ξεκίνησαν και επισχέσεις εργασίας. Όσον αφορά το μέλλον των θέσεων εργασίας, η επιχείρηση δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη την θέση της. Μας ζητούν να κάνουμε υπομονή μέχρι να προκύψει κάποια συμφωνία με επενδυτή, και από εκεί και πέρα, θα συζητήσουμε, μας λένε, για το τι μέλλει γενέσθαι. Μέχρι να συμβεί όμως αυτό, σας ενημερώνω ότι η κατάσταση που βιώνουν πολλοί συνάδελφοι είναι δραματική. Στα περισσότερα νοικοκυριά είναι οι μόνοι εργαζόμενοι. Από την στιγμή που δεν πληρώνονται, μπορείτε να φανταστείτε τι προβλήματα συσσωρεύονται. Υπάρχουν πολλές οφειλές προς τις τράπεζες λόγω στεγαστικών δανείων, οι λογαριασμοί κοινής ωφέλειας είναι απλήρωτοι. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο, αλλά πολλοί συνάδελφοι μου βιώνουν ένα καθημερινό δράμα» τονίζει στο bangladeshnews.gr η Νόπη Μουστακίδου, πρόεδρος του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων «ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ