ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ «ΚΑΡΥΠΙΔΗ»: ΑΠΛΗΡΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, «ΤΡΕΧΟΥΝ» ΟΙ ΟΦΕΙΛΕΣ…
«Έχω την δόση του στεγαστικού μου δανείου απλήρωτη, όπως απλήρωτο είναι και το φροντιστήριο της κόρης μου. Απλήρωτος και ο λογαριασμός του τηλεφώνου. Ο σύζυγος μου εργάζεται αλλά παίρνει μόλις 500 ευρώ τον μήνα. Τι να προλάβουμε να πληρώσουμε; Το φαγητό μας βγάζουμε και τις πιο πιεστικές υποχρεώσεις. Αυτή η κατάσταση τραβά εδώ και 5 χρόνια. Τα ίδια περάσαμε με τον Αρβανιτίδη, τα ίδια περνάμε και με τον Καρυπίδη. Πόσο να αντέξουμε ψυχολογικά; Ερχόμαστε από τα σπίτια μας για να δουλέψουμε σε άδεια μαγαζιά. Και έχουμε και τον κόσμο να μας κατηγορεί επειδή τα ράφια είναι άδεια. Λες και υπεύθυνοι για τις παραγγελίες είναι οι εργαζόμενοι. Ο Καρυπίδης κάνει τις παραγγελίες αλλά από την στιγμή που δεν πληρώνει, κανείς προμηθευτής δεν πρόκειται να φέρει στα σούπερ-μάρκετ μας το παραμικρό. Τι να σας πω; Ότι μου ζήτησε η μικρή μου κόρη λεφτά για να πάει εκδρομή και δεν είχα να της δώσω; Αναγκάστηκε να βγάλει από τον κουμπαρά της 50 ευρώ για να πληρώσει ένα μέρος από την συμμετοχή της. Εκεί δυστυχώς μας έχουν φτάσει. Να μην μπορείς να προσφέρεις στα παιδιά σου το παραμικρό, να ζεις μέσα στο άγχος και στην αβεβαιότητα» δηλώνει πικραμένη στο bangladeshnews.gr εργαζόμενη των σούπερ μάρκετ «ΚΑΡΥΠΙΔΗ».
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΑΣ…
«Μονογονεϊκή οικογένεια με 3 παιδιά. Τι οφείλω; Δεν έχω να πληρώσω το ενοίκιο μου, είμαι ήδη ένα μήνα μέσα, το ρεύμα απλήρωτο, δεν έχω εξοφλήσει τον λογαριασμό του νερού. Ευτυχώς δουλεύει η κόρη μου και έρχονται κάποια χρήματα μέσα στο σπίτι. Αν είναι δυνατόν. Να εργάζονται τα 18χρονα για να συντηρούν και να θρέφουν τους γονείς τους. Αν με απολύσουν, σκέφτομαι, θα πάρω τουλάχιστον το επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ. 360 ευρώ είναι αυτά. Εδώ όμως ξέρεις τι παίρνω; Τα παπάρια μου. Ούτε εργαζόμενη είμαι, ούτε άνεργη. Χάλια, χάλια. Έρχονται στιγμές που ξεσπάμε στα παιδιά μας. Ο γιος μου, 20 χρονών παιδί, έρχεται και μου λέει: «Δεν σε έχω ξαναδεί ποτέ μου έτσι». Από την άλλη, οι πελάτες μας διαρκώς παραπονιούνται. Χθες κιόλας μια καλή πελάτισσα μου ζήτησε κασέρι light και επειδή δεν είχα με… «απείλησε» ότι θα πάει στον «Μασούτη» για να αγοράσει. Της απάντησα ότι αν θέλει μπορεί να πάει. Είναι δυνατόν να κατηγορούν τους εργαζόμενους για την έλλειψη προϊόντων; Εδώ δεν βάζουν τους μισθούς μας, τρόφιμα θα βάλουν στα ψυγεία;» αναρωτιέται οργισμένη υπάλληλος.
«Ρολό κουζίνας έχετε;» ρωτά μια κυρία τους εργαζόμενους ενός εκ των σούπερ μάρκετ της εταιρείας «ΚΑΡΥΠΙΔΗ» που επισκέφθηκα σήμερα το πρωί. «Όχι δεν έχουμε» απαντά η υπάλληλος. Η γκρίματσα που σχηματίζεται στο πρόσωπο της δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Αποχωρεί με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Είναι προφανές ότι η επιχείρηση έχασε ακόμη ένα πελάτη. Και αν στην περίπτωση αυτή, η απώλεια μεταφράζεται σε ορισμένα ευρώ, οι εργαζόμενοι των σούπερ μάρκετ έχουν χάσει πολλά περισσότερα από τους καθυστερήμενους μισθούς τους. Απώλεσαν την ψυχραιμία, την υπομονή, και την γαλήνη τους. Ζούν σε ένα αβέβαιο παρόν που «κουρελιάζει» τα νεύρα και τις προσδοκίες τους. Πέρασε…και ο Φεβρουάριος και ακόμη να δουν χρήματα στον λογαριασμό τους. Πλησιάζουμε τα μέσα Μαρτίου και κανένα νέο από την επιχείρηση. Είναι απλήρωτοι εδώ και τρεις μήνες. Δεκέμβριο, Ιανουάριο, Φεβρουάριο, ενώ ακόμη τους οφείλεται το επίδομα αδείας από το 2015. Την ίδια ώρα, το «βουνό» των ανεξόφλητων λογαριασμών μεγαλώνει όλο και περισσότερο, η ένταση της αναμονής μεταφέρεται μέσα στα σπίτια τους, με συνέπεια καβγάδες και απογοητεύσεις ανάμεσα στα μέλη των οικογενειών. Οι εργαζόμενοι της εταιρείας «ΚΑΡΥΠΙΔΗ» κουράστηκαν να ακούν υποσχέσεις και να ζουν σε ένα κλίμα πρωτοφανούς ανασφάλειας. Κανείς τους δεν γνωρίζει τι τους επιφυλάσσει η μέρα που ξημερώνει. Το μόνο που ξέρουν καλά είναι ότι δεν θα αντέξουν για πολύ ακόμη. Τα σούπερ μάρκετ καταρρέουν. Αξιόπιστη, στιβαρή, εναλλακτική λύση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Σύμφωνα πάντως με έγκυρες πληροφορίες το σούπερ μάρκετ «ΚAΡΥΠΙΔΗ» στην οδό Καρόλου Ντηλ 26 επισκέφθηκαν Επιθεωρήτριες Εργασίας την περασμένη Παρασκευή. Ζήτησαν πληροφορίες…
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ…
«Ο σύζυγος μου είναι άνεργος, ο γιος μου είναι άνεργος, όλοι οι λογαριασμοί απλήρωτοι, επομένως…όλα καλά» τονίζει με περισσή ειρωνεία εργαζόμενη του σούπερ-μάρκετ. «Όταν δεν μπορείς να δώσεις στο παιδί σου χαρτζιλίκι τι να λέμε; Δανειζόμαστε από φίλους για να επιβιώσουμε. Πόσο όμως μπορεί να διαρκέσει αυτό; Δεν μπορείς συνέχεια να λες στον άλλο «δώσε, δώσε, δώσε». Στο τέλος θα πρέπει να τα επιστρέψεις. Και αν αργήσουν να σε πληρώσουν; Τότε τι κάνεις; Έχεις παγιδευτεί ακόμη περισσότερο σε ένα φαύλο κύκλο. Πρέπει να δοθεί μια λύση και μάλιστα άμεσα. Οι αντοχές μας έχουν εξαντληθεί».
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
«Ίδια, τραγική κατάσταση. Καθυστέρηση των δεδουλευμένων. Μπήκαμε αισίως στις 9 Μαρτίου και ακόμη μας χρωστούν τρεις μήνες, μαζί με το επίδομα αδείας. Στην ίδια μοίρα με τα καταστήματα της Θεσσαλονίκης και αυτά της περιφέρειας. Το θέμα είναι ότι οι συνέπειες από τον ανταγωνισμό των μεγάλων επιχειρήσεων που σφάζονται για την κερδοφορία τους πέφτει πάνω στα κεφάλια των εργαζομένων, οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που πληρώνουν πάντα την νύφη. Oι τζίροι πέφτουν καθημερινά, χάνουμε πελάτες, οι πωλητές των εταιρειών ανεφοδιάζουν τα σούπερ μάρκετ με ελάχιστα προϊόντα που σε καμία περίπτωση δεν ικανοποιούν τις ανάγκες του καταστήματος και των καταναλωτών. Η πίστωση, αν και όπου δίδεται, αφορά ελάχιστα προϊόντα. Η αλήθεια είναι ότι πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Προγραμματίζουμε κινητοποιήσεις, σήμερα συνεδριάζει το Δ.Σ του επιχειρησιακού μας σωματείου για να δούμε πως θα αντιδράσουμε απέναντι σε όλα αυτά» υποστηρίζει μιλώντας στο bangladeshnews.gr η Νόπη Μουστακίδου, πρόεδρος του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων «ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ