ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ «ΚΑΡΥΠΙΔΗ»: ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΛΕΦΤΑ…ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ

«Mου χρωστά το επίδομα αδείας από το καλοκαίρι, καθώς και τους μισθούς Δεκεμβρίου, Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου, και όπως όλα δείχνουν, δεν θα δούμε ευρώ ούτε και τον Απρίλιο. Θέλετε να σας πω για την κατάσταση μου; Έχει πρηστεί το δόντι μου, πρέπει να πάω στον οδοντίατρο για απονεύρωση, αλλά δεν έχω χρήματα. Η εταιρεία Φυσικού Αερίου μου έχει αποστείλει ήδη, 2 ειδοποιήσεις μέχρι σήμερα. Από που να βρω όμως τα λεφτά για να εξοφλήσω τους απλήρωτους λογαριασμούς; Αναγκάστηκα να γίνω το χειρότερο… «βαμπίρ» προς το ίδιο μου το παιδί. Δουλεύει για 500 ευρώ και εγώ του «πίνω το αίμα». Με ποιο τρόπο; Η κόρη μου πληρώνει τους λογαριασμούς. Ρεύμα, τηλέφωνο, καλύπτει τις βιοποριστικές ανάγκες της οικογένειας. Αντί να βοηθάω εγώ το παιδί μου, με βοηθάει αυτό. Ντρέπομαι πολύ που το λέω, αλλά αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Ο σύζυγος μου δουλεύει και αυτός για 500 ευρώ τον μήνα, σε μια επιχείρηση στις Σέρρες. Τα μισά φεύγουν για βενζίνη. Εκεί μας κατάντησαν δυστυχώς. Υπ΄όψιν, πως ούτε συνδικαλίστρια είμαι και έχω συμμετάσχει μόνο μια φορά σε απεργία. Την στήριξα την επιχείρηση, ξανά και ξανά, αλλά αυτή την φορά το κακό παράγινε. Μας κοροϊδεύουν εν ψυχρώ. Είμαστε «όμηροι» της. Αισθάνομαι προδομένη. Είμαι εργαζόμενη της εταιρείας εδώ και 20 χρόνια. Μέχρι και το πόδι μου έσπασα για να προστατέψω την περιουσία της από κλέφτες. Με έχει κάνει αφερέγγυα, ασυνεπή, απέναντι στις υποχρεώσεις μου. Κάποτε τα είχα όλα τακτοποιημένα. Σήμερα, είναι όλα στον αέρα. Γιατί μας το κάνει αυτό;» παραδέχεται εξοργισμένη στο bangladeshnews.gr, η Πασχαλιά Ατλάση, εργαζόμενη των σούπερ-μάρκετ «ΚΑΡΥΠΙΔΗ», στο κατάστημα Σίνδου.

ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΜΕ ΧΘΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΥΠΙΔΗ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: ΜΗΔΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΗΛΙΚΟΝ…

«Kλιμακώνουμε τις απεργιακές μας κινητοποιήσεις. Η σημερινή απεργία εντάσσεται στον σχεδιασμό αυτό. Θα χρησιμοποιήσουμε όμως και άλλα μέσα διεκδίκησης, όπως επίσχεσεις εργασίας και ασφαλιστικά μέτρα. Το καινούργιο στοιχείο είναι, πως στην χθεσινή μας συνάντηση με την εργοδοσία, ο κ. Καρυπίδης μας ενημέρωσε, πως κατέθεσε αίτηση υπαγωγής της εταιρείας στο άρθρο 99. Αυτό που γνωρίζουμε εμείς με βεβαιότητα, είναι πως οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες. Οι θέσεις εργασίας κινδυνεύουν, τα μαγαζιά δεν διαθέτουν εμπόρευμα, οι προμηθευτές έχουν «εξαφανιστεί». Οι απαντήσεις της εργοδοσίας δεν μας κάλυψαν, συνεχίζεται η αβεβαιότητα, με το χειρότερο από όλα…την αναξιοπιστία της διοίκησης. Δεν τους εμπιστευόμαστε. Φαίνεται πως οι εργαζόμενοι δεν αποτελούν προτεραιότητα τους. Η επιχείρηση ενδιαφέρεται για άλλα πράγματα. Να περιορίσει την «χασούρα» της. Από την πλευρά μας ζητήσαμε ένα ξεκάθαρο πλάνο για το μέλλον, ένα επίσημο έγγραφο, αλλά ο ιδιοκτήτης δεν μας παρουσίασε…τίποτα απολύτως. Τίποτα το επίσημο, κάτι χειροπιαστό τέλος πάντων, από το οποίο θα μπορούσαμε να πιαστούμε και να έχουμε προσδοκίες για μια καλύτερη εξέλιξη της υπόθεσης μας. Ουσιαστικά, όλη η συνάντηση μας, κινήθηκε στο επίπεδο…της κουβεντούλας. Μηδενικό αποτέλεσμα. Δεν μας έπεισε καθόλου» υποστηρίζει η Νόπη Μουστακίδου, πρόεδρος του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων «ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ».

Φανταστείτε σε τι σημείο απόγνωσης και αγανάκτησης, έχουν φτάσει οι εργαζόμενοι των σούπερ-μάρκετ «ΚΑΡΥΠΙΔΗ», αφού στις απεργιακές κινητοποιήσεις συμμετέχουν πλέον και εκείνοι…που απείχαν διακριτικά. Οι μήνες περνούν και οι μισθοί δεν καταβάλλονται, παρά τις υποσχέσεις της εταιρείας, για διευθέτηση των υποχρεώσεων της απέναντι στο προσωπικό. Οι απλήρωτοι λογαριασμοί ανέρχονται σε χιλιάδες ευρώ για τις περισσότερες οικογένειες, οι οποίες δεν ξέρουν πλέον, πως να αντιδράσουν. Κάποιες είναι «τυχερές», καθώς οι έτεροι σύζυγοι ή ακόμη και τα παιδιά τους δουλεύουν, επομένως συνεισφέρουν, ισορροπώντας κάπως την «τραυματική» κατάσταση που βιώνουν τα νοικοκυριά τους. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι εργαζόμενοι, βιώνουν ξανά τις εμπειρίες που έζησαν επί Αρβανιτίδη, γεγονός που έχει «στραγγίξει» τις αντοχές και την υπομονή τους.  Η προφορική τοποθέτηση του ιδιοκτήτη της επιχείρησης, Θεόδωρου Καρυπίδη, για υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 99, τοποθέτηση που δεν συνοδεύτηκε όμως από κάποιο επίσημο έγγραφο που να την πιστοποιεί, «γέμισε» με περαιτέρω ανησυχία τους υπαλλήλους, που βλέπουν την προοπτική καταβολής των δεδουλευμένων τους, να απομακρύνεται ακόμη περισσότερο. Από την πλευρά τους ζητούν, την παρουσίαση ενός ξεκάθαρου, πειστικού σχεδίου αναδιάρθρωσης της εταιρείας, μέσω του οποίου θα διασφαλίζονται οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας και η πληρωμή των οφειλών…

ΕΙΜΑΣΤΕ «ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ» ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ. ΠΟΤΕ ΘΑ… «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΝ» ΟΜΩΣ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΜΑΣ;

«Έίμαι παντρεμένη με δύο παιδιά. Ο ένας μου γιος είναι επτά χρονών και ο άλλος τριών. Οικονομικά, είμαστε χάλια. Και αυτό οφείλεται…στο ότι δεν μας πληρώνουν. Χρωστάω 2 ενοίκια, οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί του ρεύματος έχουν φτάσει τις 2.000 ευρώ, το νερό είναι επίσης απλήρωτο. Ο άνδρας μου είναι ελεύθερος επαγγελματίας, επομένως δεν έχει ένα σταθερό μηνιαίο εισόδημα. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Μας συντηρεί ο πατέρας μου με την σύνταξη του. Αυτός κάνει τα ψώνια. Ο άνδρας μου πληρώνεται, αλλά ότι βγάζει, πηγαίνει κατευθείαν στην κάλυψη των υποχρεώσεων του σπιτιού. Ενός μικρού μέρους, τέλος πάντως. Ως εκεί φτάνουν οι δυνάμεις μας. Όσον αφορά εμένα, η προσωπική ζωή έχει πάψει να υφίσταται. Είναι πλέον μεγάλη πολυτέλεια να βγω έξω να πιω ένα καφέ ή να πάω μια βόλτα με τα παιδιά μου. Η στάση της εργοδοσίας απέναντι μας; Θα την χαρακτήριζα κοροϊδία, εκμετάλλευση. Και εμείς…τα πρόβατα. Είμαστε δυστυχώς…όμηροι. Δουλεύω στην επιχείρηση εδώ και 10 χρόνια» τονίζει απογοητευμένη στο bangladeshnews.gr, η Ασίκη Ειρήνη, εργαζόμενη των σούπερ-μάρκετ «ΚΑΡΥΠΙΔΗ», στο κατάστημα της Αισώπου.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ