ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΑΓΕΙΡΑΣ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΣΤΑ «ΜΑΥΡΑ», ΜΕ ΠΡΟΣΕΛΑΒΕ ΤΕΛΙΚΑ…ΤΟΥΡΚΟΣ!

«Έχω 20 χρόνια πείρα στο σέρβις εστιατορίων και περιστασιακά έχω εργαστεί ως μπάρμαν, βοηθός μάγειρα, κρεπατζής και καφετζής. Το 2012 που δυσκόλεψαν πολύ τα πράγματα στην Ελλάδα, αναγκάστηκα να φύγω για τις Βρυξέλλες. Έχοντας καλή γνώση αγγλικών και με τα λίγα γαλλικά μου, έψαξα για δουλειά σε τουριστικά μέρη. Το να βρει κάποιος δουλειά την εποχή εκείνη, ήταν σχετικά εύκολο, ιδιαίτερα μετά τον Απρίλη, που οι επιχειρηματίες βγάζουν τραπεζάκια έξω και ψάχνουν για υπαλλήλους. Βρίσκω τελικά δουλειά. Ο εργοδότης…έλληνας. Μου λέει: «Θέλουμε άτομο για το μπαρ, θα τα καταφέρεις; Είναι πολλές οι ώρες. Από τις 11 το πρωϊ μέχρι τις 11 το βράδυ. Αν τα καταφέρεις θα σε δηλώσω». Του απαντώ: «Μπορώ να τα καταφέρω. Το ίδιο ωράριο είχα όλα τα χρόνια που δούλευα σε νησιά και μάλιστα χωρίς ρεπό για 6 μήνες». Ξεκινάω το πρώτο Σαββατοκύριακο και όλα πάνε καλά. Κάποια στιγμή με προσεγγίζει ο επιχειρηματίας και μου λέει: «Δεν θα σε χρειαστώ για τις καθημερινές. Ακόμη δεν έχουμε κόσμο. Το άλλο Σαββατοκύριακο όμως θα πάρει άδεια ο βοηθός μάγειρα. Ξέρεις από κουζίνα;». Απαντώ πως ξέρω. «Το άλλο ΣΚ, θα πάρει άδεια ο σερβιτόρος», επανέρχεται ο επιχειρηματίας. «Ξέρεις από σέρβις;». «Γνωρίζω» του απαντώ. Και κάπως έτσι…φάγαμε το πρώτο καλοκαίρι. Είχαν και άλλους σαν και εμένα, που τους έδιναν περιστασιακά μεροκάματα. Τα ίδια συνέβησαν και το καλοκαίρι του 2013. Στο μεσοδιάστημα βέβαια έκανα απόπειρες να βρω δουλειά και σε άλλα εστιατόρια και καφέ, αλλά οι συνθήκες που συνάντησα ήταν παντού οι ίδιες. Λίγος κόσμος τις καθημερινές και μόνο τα Σαββατοκύριακα μπορούσες να εξασφαλίσεις ένα μεροκάματο. Κυρίως τουριστικά μέρη και τον χειμώνα…τίποτα» εξομολογείται στο bangladeshnews.gr, o Διαμαντής Βάγιας, οικονομικός μετανάστης στις Βρυξέλλες.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ: «ΘΑ ΣΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩ ΩΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ…»

«Τον Ιούνιο του 2014, ένας φίλος μου, με πληροφόρησε πως ο ανηψιός του ψάχνει υπάλληλο. Γνωριστήκαμε με τον επιχειρηματία, ο οποίος μου είπε πως θα μου δίνει 50 ευρώ μεροκάματο και θα με έχει δηλωμένο ως ελεύθερο επαγγελματία. Πριν σου πω τι συνέβη τελικά, να σου εξηγήσω τι σημαίνει «σε δηλώνω ως ελεύθερο επαγγελματία». Σημαίνει πως ενεργοποιείσαι, μέσω νόμιμων διαδικασιών, ως εργαζόμενος πολίτης του κράτους, καθώς πριν βρεις δουλειά θεωρείσαι απλός τουρίστας. Αποκτάς ταυτότητα, ένσημα, επίδομα ανεργίας όταν χρειαστεί, εγγραφή στο σωματείο FGTB, το οποίο είναι ένα πολύ «δυνατό» σωματείο» που σου παρέχει δωρεάν νομική και λογιστική κάλυψη, καθώς και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αν αντιμετωπίσεις προβλήματα με την υγεία σου. Καθίσταται πιο εύκολο να ενοικιάσεις σπίτι, διότι χωρίς την προσωρινή ταυτότητα του κράτους, είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο. Ο εργοδότης σου πληρώνει 700 ευρώ το τρίμηνο (άτυπα βεβαίως, καθώς επίσημα τα πληρώνει ο εργαζόμενος). Παράλληλα, γλιτώνει τα 800 ευρώ τον μήνα για τα ένσημα υπαλλήλου, ενώ αν σε διώξει δεν έχει την υποχρέωση να σε αποζημιώσει. Πέρασε ένας μήνας στην δουλειά και τον ρώτησα αν θα συνεχίσει να με έχει αδήλωτο. Τι μου απάντησε; «Όχι τώρα, πέρασε το τρίμηνο. Από τον Σεπτέμβρη». Εξοργίστηκα και του αποκρίθηκα πως τον Σεπτέμβρη αρχίζει ουσιαστικά ο χειμώνας και βλέπω να τρώω πόρτα. «Αφού υποσχέθηκες πως θα με δηλώσεις, για ποιον Σεπτέμβρη μου λες τώρα; Εμένα αυτό με ενδιαφέρει, να δηλωθώ ως νόμιμος εργαζόμενος. Μαύρα μεροκάματα βρίσκω παντού». Ο φίλος που μεσολάβησε για την δουλειά, μόλις του εξιστόρησα τα… «κατορθώματα» του ανηψιού του, τον χαρακτήρισε «απατεώνα» και μου είπε να τον καταγγείλω. Όταν το έψαξα όμως με την Επιθεώρηση Εργασίας, διαπίστωσα ότι είσαι συνυπαίτιος αν δουλεύεις «μαύρα» με την θέληση σου. Για να πιάσεις κάπου δουλειά, πρέπει να υπογράψεις μια σύμβαση εργασίας, αλλιώς απαγορεύεται».

Η ΔΗΛΩΣΗ ΜΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ…ΤΟΥΡΚΟ ΕΡΓΟΔΟΤΗ!

«Τελικά βρήκα δουλειά σε μια αγγλική πάμπ. Ο εργοδότης που με προσέλαβε…ήταν τούρκος. Ενας εξαιρετικός επαγγελματίας με πολύ καλούς τρόπους. Με δήλωσε ως ελεύθερο επαγγελματία και εγώ βρέθηκα επιτέλους…ασφαλισμένος. Ξεκίνησα τις διαδικασίες για τα χαρτιά μου, την ταυτότητα και άνοιξα τραπεζικό λογαριασμό. Κατευθείαν πήγα για ιατρικό…γενικό σέρβις. Μάτια, δόντια, συκώτι(που μου είχαν πρήξει οι έλληνες!). Όλα σχεδόν δωρεάν. Η συμμετοχή μου ανέρχονταν μόλις στο 10%. Είναι η στιγμή που γυρίζει ο τροχός και…γελάει και ο φτωχός. Δυστυχώς όμως, οι χαρές μου δεν κράτησαν πολύ καθώς η πάμπ άλλαξε ιδιοκτήτη και εγώ βρέθηκα ξανά χωρίς δουλειά. Είχα τουλάχιστον όμως…το επίδομα ανεργίας».

ΚΑΤΕΛΗΞΑ ΠΑΛΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΑ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ…ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΟΥ.

«Ξαναπήγα για δουλειά σε έλληνα εργοδότη. Πάλι στα «μαύρα». Πέρασα ένα τετράμηνο ως αδήλωτος εργαζόμενος, ενώ η συμφωνία όριζε ότι θα με δήλωνε για 4ώρη εργασία. Μέχρι τον δεύτερο μήνα, δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερα προβλήματα. Όλο κάτι χαρτιά ετοίμαζε και με πήγαινε από «αύριο» σε «αύριο». Τώρα όμως που ήμουν μέλος του FBTG, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Του πήγαν τα χαμπέρια: Πρόστιμο 20.000 ευρώ και ένσημα 8ώρου, με υπερωρίες. Τώρα τρέχει και δεν φτάνει. Τώρα…κλαίει. Ήταν η στιγμή που θυμήθηκα το τραγούδι του Κοινούση: «Όλοι θα ζήσουμε, και εσείς με τα πολλά και εμείς με τα λίγα». Όχι όμως ελληνάρες εργοδότες με ψίχουλα και στην παρανομία».

ΟΙ…ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΜΑΘΕΙΑ, ΕΓΩΪΣΜΟ ΚΑΙ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ.

«Να κάνω μια διευκρίνιση πριν σε αποχαιρετίσω: Το πρώτο κύμα μεταναστών ήταν άνθρωποι που πάλεψαν πολύ σκληρά για να χτίσουν την ζωή τους και να συντηρήσουν τις οικογένειες τους. Τα κατάφεραν. Δημιουργήσαν επιχειρήσεις που άντεξαν, όπως γίνεται σχεδόν πάντα με τους έλληνες μετανάστες. Το μόνο που ήθελαν ήταν να μην περάσουν τα… «βλαστάρια» τους, τις ίδιες κακουχίες που πέρασαν αυτοί. Βγήκαν στην σύνταξη και πλέον χαίρονται τα εγγονάκια τους. Τι απέγιναν τα μαγαζιά τους; Πέρασαν στα χέρια των παιδιών τους. Των κακομαθημένων, απαίδευτων, τεμπέλικων παιδιών τους που θέλουν να διευθύνουν μεγάλα εστιατόρια χωρίς να ξέρουν να φτιάχνουν…ούτε αυγά μάτια. Μια συμβουλή: Όταν πάτε για δουλειά σε ελληνικό εστιατόριο, κάντε την ερώτηση «παγίδα» στο αφεντικό, από πότε χρονολογείται το μαγαζί. Αν σας απαντήσει ότι είναι επιχείρηση 40 ετών…την κληρονόμησε από τον πατέρα του. Η δεύτερη ερώτηση «παγίδα» αφορά φαγητά και τον τρόπο του σέρβις. Αν σας ρωτήσει για τις δικές σας συνταγές ή τις γνώσεις σας στο σερβίρισμα, θα είστε πολύ τυχεροί. Πέσατε σε καλό και ανοιχτόμυαλο επαγγελματία. Αν σας κόψει την φόρα όμως, λέγοντας την ατάκα-καραμέλα «εμείς εδώ…», «η μητέρα μου ήταν φοβερή μαγείρισσα», πέσατε δυστυχώς στον κλασικό, ανίδεο, εγωϊστή ελληνάρα. Αν είστε ευσυνείδητος και ικανός επαγγελματίας με πείρα και πέσετε στα «νύχια» ενός τέτοιου τύπου θα υποφέρετε. Σε έναν τέτοιο… «επιχειρηματία» είπα πως γνωρίζω πολλά από κρέπες και αντί να ενδιαφερθεί να μάθει την συνταγή και τα μυστικά της, μου πάσαρε την «αλάνθαστη» συνταγή για τον…χυλό της μάνας του και ότι θα έπρεπε να σερβίρω τις κρέπες ζεστές…κατευθείαν από τον φούρνο μικροκυμάτων. «Έτσι αρέσει στους Βέλγους», μου απάντησε. Απίστευτοι τύποι. Επίπεδο νεάτερνταλ».

ΤΟ ΛΟΥΚΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΞΕΦΥΓΕΤΕ. ΘΑ ΤΟ «ΦΑΤΕ».

«Οι πιθανότητες πάντως να δουλέψετε σε ένα μαγαζί, ιδιοκτησίας κακού εργοδότη που αλλάζει τους υπαλλήλους σαν τα πουκάμισα ή που εκμεταλλεύεται τόσο ωμά τους εργαζόμενους του, ώστε αυτοί να την κάνουν με…»ελαφρά πηδηματάκια» στην πρώτη ευκαιρία που θα βρούν…ανέρχεται περίπου στο 80%».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ