ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Ο ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΕΣΤΙΑΤΟΡΑΣ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΩΣ ΑΜΟΙΒΗ…ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ «ΚΙΜΑ»!

«Το πιστεύεις πως ακόμη ξυπνάω τα βράδια και μετά δεν μπορώ να κοιμηθώ; Έχω ταχυκαρδίες και δυσκολεύομαι να ανασάνω…Λούτσα στον ιδρώτα…Μαζί ξυπνάει και η γυναίκα μου και προσπαθεί να με ησυχάσει…50 χρονών άνδρας με 30 έτη δουλειάς στην πλάτη και να πάθω τέτοιο χουνέρι…Δεν μπορώ να το πιστέψω. Στο επάγγελμα είμαι ψήστης, η σύζυγος οικιακά και τα παιδιά μου τρέχουν από την μια καφετέρια στην άλλη, προσπαθώντας να βρουν ένα μεροκάματο. Το μαγαζί στο οποίο δούλευα 10 χρόνια περίπου έβαλε λουκέτο στα τέλη Απριλίου. Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή. Ακόμη «παλεύω» να πάρω την αποζημίωση μου, αλλά η αλήθεια είναι, ότι ο ιδιοκτήτης της ψησταριάς δεν έχει φράγκο τσακιστό. Για αυτό έκλεισε άλλωστε. Πουλούσαμε 10 σουβλάκια την ημέρα με το ζόρι…Όπου και να πήγα μετά, κανείς δεν ήθελε άτομο της ηλικίας μου. Όλοι ζητούσαν πιτσιρικάδες για να τους δίνουν 20 ευρώ μεροκάματο, κολλώντας τους μερικά ή και κανένα ένσημο. Απελπίστηκα και συζήτησα το θέμα με την οικογένεια μου. Αποφασίσαμε πως το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να φύγω για Γερμανία. Καθίσαμε με την κόρη μου που έχει σπουδάσει πληροφορική και βρήκαμε τα πάντα μέσω internet. Τι θα έπρεπε να κάνω για να είμαι εντάξει με τους νόμους τους, σε ποια μέρη συχνάζουν έλληνες, που βρίσκονται τα περισσότερα εστιατόρια, μισθούς, ασφάλιση, τι δικαιούμαι και τι όχι, τους κινδύνους που παραμονεύουν…Είδαμε τα πάντα. Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν πως στις αγγελίες που έβαζαν οι έλληνες εστιάτορες για να προσελκύσουν προσωπικό, έταζαν τον ουρανό με τα άστρα, αλλά τα σχόλια από κάτω ήταν άκρως αποθαρρυντικά. Έγραφαν πολλοί: «Μην πάτε να δουλέψετε σε αυτόν, είναι απατεώνας», «δεν πληρώνει αυτά που υποσχέθηκε», «θα σε έχει ανασφάλιστο και θα κοιμάσαι σε αχούρι», μέχρι και σχόλια που κατηγορούσαν τους επιχειρηματίες για αλκοολισμό, για εθισμό στον τζόγο και άλλα πολλά…Τα είχα όλα αυτά στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά η κατάσταση ήταν ασφυκτική. Ήμουν άφραγκος και πιεζόμουν…Βοήθεια από πουθενά. Τελικά βρήκα μια αγγελία που ζητούσε ψήστη για εστιατόριο στο Ντίσελντορφ. Έδιναν 1000 ευρώ τον μήνα με 9 ώρες εργασία, ασφάλιση, δωρεάν σπίτι και ένα ρεπό την εβδομάδα. Επικοινωνήσαμε μέσω SKYPE και τα βρήκαμε. Από Αθήνα και αυτός, παντρεμένος με 1 παιδί μεγάλο. Είχε μεταναστεύσει πριν 25 χρόνια. Φαινόταν ευγενικός και φιλικός. Μιλήσαμε στις 25 Μαϊου και συμφωνήσαμε στις 10Ιουνίου να είμαι εκεί. Τι το ήθελα όμως…» αναρωτιέται πικραμένος στο bangladeshnews.gr, o Κ. Λ. ψήστης στο επάγγελμα, παντρεμένος με 2 παιδιά.

ΠΡΩΤΟ «ΚΑΚΟ» ΣΗΜΑΔΙ: Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΔΕΡΝΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ…

«Με περίμενε στο αεροδρόμιο. Συστηθήκαμε και αμέσως μύρισα το αλκοόλ στην αναπνόη του. Πρέπει να είχε κατεβάσει πολλά ούζα. Ήταν πολύ γεροδεμένος, φαινόταν πολύ δυνατός. Και εγώ είμαι μεγαλόσωμος, αλλά αυτός ήταν το κάτι άλλο. Αν έβλεπες τα χέρια και τις πλάτες του θα καταλάβαινες… Στο δρόμο της επιστροφής, φοβήθηκα γιατί έτρεχε σαν τρελός και έκανε αντικανονικές προσπεράσεις. Τέλος πάντων, φτάσαμε σπίτι του και μου είπε πως το βράδυ θα κοιμόμουν εκεί γιατί δεν είχαν τελειώσει οι εργασίες ανακαίνισης στο δωμάτιο που θα έμενα, το οποίο ήταν δίπλα από την επιχείρηση του. Την επόμενη ημέρα μου έδειξε τα κατατόπια και μου εξήγησε τι ήθελε από εμένα. Η μυρωδιά από το ούζο ήταν ανυπόφορη και εκτός από αυτό, μου έκανε εντύπωση που δεν μου είχε συστήσει την γυναίκα του ή το παιδί του. Το βράδυ τους άκουγαν που μιλούσαν, αλλά έως εκείνη την στιγμή δεν τους είχα συναντήσει. Την μεθεπόμενη, «τρέχαμε» στις διάφορες υπηρεσίες. Εκεί να δεις…μεταμόρφωση. Πλυμένος, καθαρός, ευγενέστατος. Όλο χαμόγελα. Τελειώσαμε και με τα γραφειοκρατικά. Σε λίγο θα ξεκινούσα. Συνέχιζα να μένω σπίτι τους καθώς οι εργασίες στο δωμάτιο δεν είχαν ακόμη ολοκληρωθεί. Η γυναίκα του είχε φύγει για να επισκεφτεί, όπως με πληροφόρησε, κάτι συγγενείς της και έτσι είμασταν οι δυο μας. (Αργότερα έμαθα πως της… «βούλωνε» διαρκώς τα μάτια από το πολύ ξύλο και εκείνη ντρεπόνταν να εμφανιστεί). Τα πρωϊνά αυτός έλειπε και εγώ τριγυρνούσα. Πέμπτη, το θυμάμαι ακόμη και τώρα, ξεκίνησα δουλειά…».

…ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΣ…

«Είχε αρκετή δουλειά. Στην κουζίνα δούλευα με έναν πακιστανό που έφτιαχνε τις σαλάτες και τα γλυκά και με έναν ακόμη που ετοίμαζε φαγητά. Περισσότερα ψητά έφευγαν και όχι τόσα μαγειρευτά.  Μετά από μία ώρα, συνέβη το πρώτο…κρούσμα. Μπήκε μέσα έξαλλος, σβέρκωσε τον πακιστανό που έκοβε σαλάτες, κάτι του είπε στα γερμανικά που δεν κατάλαβα και στην συνέχεια του έριξε μια μπουνιά στην πλάτη και το ανθρωπάκι λύγισε. Έβριζε και φώναζε δυνατά με τους πελάτες στα 5 μέτρα απόσταση. Με τους πακιστανούς δεν είχα επαφή ιδιαίτερη. Τους έδινα τα κρέατα και εκείνοι έφτιαχναν τα περαιτέρω. Δεν μπορούσαμε να συννενοηθούμε. Την μέρα εκείνη, δεν πήρα ανάσα. Δούλεψα ασταμάτητα για…13 ώρες. Αργά το βράδυ, όταν έφυγε και η τελευταία παρέα, άνοιξε η πόρτα και μπήκε μια παρέα πολύ ύποπτων ανθρώπων. Το καταλάβαινες από τα μούτρα τους. Ο εργοδότης μου άνοιξε το ταμείο, πήρε τα χρήματα και ένα μπουκάλι ουϊσκυ από το bar. Έκατσαν σε ένα τραπέζι και ξεκίνησαν να παίζουν χαρτιά. Όλοι έλληνες και όλοι γομάρια. Ώσπου να καθαρίσω την κουζίνα με τους άλλους δύο και να κάνουμε ένα τσιγάρο, έχασε το μεγαλύτερο μέρος των εισπράξεων. Τον άκουγα που έβριζα. Καταριόταν συνεχώς. Η κάβα είχε εξαφανιστεί. Πίνανε σαν «τρελοί». Αντιλήφθηκα ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά, αλλά δεν είπα τίποτα. Δεν ξέρω και εγώ πως φτάσαμε σπίτι. Το επόμενο πρωϊ αναγκάστηκα να τον σπρώξω δυνατά για να ξυπνήσει…».

ΠΗΓΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ΚΑΙ ΜΕ… «ΣΑΠΙΣΕ» ΣΤΟ ΞΥΛΟ!

«Πέρασε έτσι ένας μήνας. Μου έδωσε…500 ευρώ και όταν τον ρώτησα που είναι τα υπόλοιπα, εκείνος μου είπε…πως θα τα πάρω κάποια στιγμή. Του είπα πως έχω και υπερωρίες και εκείνος απλά…με αγριοκοίταξε. Και τον επόμενο μήνα τα ίδια. Μου έδωσε πάλι τα μισά λεφτά, χωρίς να μου πληρώσει τις υπερωρίες.  Μου χρωστούσε ήδη 1000 ευρώ και τις υπερωρίες δύο μηνών. Έστελνα τα 400 στην οικογένεια και κρατούσα τα 100 για να βγάλω τον μήνα. Είχα κόψει μέχρι και το κάπνισμα. Δουλειά, σπίτι. Τίποτα άλλο. Και μια μέρα λοιπόν, στα μισά του τρίτου μήνα, έγινε το κακό: Σάββατο βράδυ. Δεν έχω δει άνθρωπο να πίνει τόσο πολύ. Ούζο και ουϊσκυ. Τα κατέβαζε σαν νερό. Καθόνταν στα τραπέζια και έβριζε τους έλληνες. Οι περισσότεροι ήταν συμπατριώτες μας. Τους έλεγε «τεμπέληδες», «άχρηστους» και άλλα πολλά. Έβριζε χυδαία. Οι πελάτες δεν απαντούσαν γιατί μάλλον τον φοβόντουσαν. Όταν έπινε, ήταν τρομακτικός. Τα ξημερώματα μας «επισκέπτηκαν» οι χαρτοπαίκτες φίλοι του. Έπαιξαν πόκερ. Τα έχασε όλα. Ήταν τόσο μεθυσμένος που δεν καταλάβαινε τι του γινόνταν. Όταν σηκώθηκε για να πάει τουαλέτα, παραπάτησε και σωριάστηκε. Σηκώθηκε και πήγε στο bar. Πήρε ένα ακόμη μπουκάλι. Όταν του είπα πως καλά θα κάνει να σταματήσει, με κοίταξε με τέτοιο μίσος που ξαφνιάστηκα. Προσπάθησα να του πάρω το μπουκάλι από το χέρι και εκείνος με έσπρωξε με τόση δύναμη που έπεσα στον πάγκο της κουζίνας. Ένιωσα έντονο πόνο. Μου κόπηκε η ανάσα. Τρελάθηκα. Του όρμηξα και εκείνος μου έδωσε δύο μπουνιές. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, ήμουν στο νοσοκομείο. Δύο πλευρά σπασμένα και όλη η δεξιά πλευρά του προσώπου μου πρησμένη. Κάθονταν δίπλα μου. Ζήτησε μια χλιαρή συγνώμη και ξέρετε τι μου είπε μετά; «Δεν έπρεπε να μου πάρεις το μπουκάλι». Άκου τον πούστη τι είπε. Πήγα να τον βοηθήσω και εκείνος με έσπασε στο ξύλο! Μην στα πολυλογώ: Έκατσα σπίτι του δύο μέρες ακόμη για να συνέλθω και μετά έφυγα. Δεν έκανα καμιά καταγγελία. Δεν υπήρχε νόημα. Θα «χανόμουν». Τα χρήματα έφυγαν στα εισιτήρια, στα ταξί, και στο φαγητό. Γύρισα Ελλάδα με 300 ευρώ στην τσέπη, μελανιασμένος και με δύο πλευρά σπασμένα. Η γνώμη μου; Σατανάδες…». 

Tα στοιχεία του καταγγέλοντα βρίσκονται στην διάθεση του bangladeshnews.gr.