ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ: «ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΓΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ…ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ».
«15 χρόνια το έχω το μαγαζί αυτό. Είχα άλλα δύο μαγαζιά με ρούχα. Το ένα στην Καλαμαριά και το άλλο στην Νεάπολη. Τα έκλεισα και τα δύο. Οικογενειακή επιχείρηση. Οι συνέπειες των λουκέτων; Και τα δύο μου παιδιά έφυγαν για Αμερική. Κράτησα αυτό το μαγαζί για να βγαίνει ένα…χαρτζιλίκι. Τίποτα παραπάνω. Τα χρέη μου στον ΟΑΕΕ; Έχω χάσει την μπάλα. Πρέπει να είναι κάπου στις 20.000 ευρώ. Πως να τα πληρώσω όμως; Κάποτε έμπαιναν εδώ πελάτες και ψώνιζαν χωρίς να λογαριάσουν το κόστος, αγόραζαν ότι ήθελαν, σήμερα όμως δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη. Αντί για 3, 4 πουκάμισα που αγόραζαν στο παρελθόν, τώρα θα πάρουν ένα με το ζόρι…ή και κανένα. Παζαρεύουν για τα πάντα, ακόμη και για το πιο φθηνό. Δεν τους αδικώ όμως. Είχαν μισθούς 1.500 ευρώ και τώρα παίρνουν 600 και 700 ευρώ. Τι να πρωτοπληρώσουν με τα χρήματα αυτά; Όσον αφορά εμένα…άστα να πάνε. Είχα τα παιδιά μου, δουλεύαμε, όλα πήγαιναν καλά. Φέρναμε εμπορεύματα από το εξωτερικό, φτιάχναμε και δικά μας προϊόντα, υπήρχε δουλειά. Όλοι οι λογαριασμοί πληρωμένοι, τακτοποιημένοι. Μετά την κρίση όμως; Μια ατέλειωτη κατηφόρα. Ήρθε μέρα, που και στα τρία μαγαζιά δεν κάναμε σεφτέ. Ούτε ένα ευρώ. Απολύτως τίποτα. Δεν μπήκε ένας άνθρωπος να ψωνίσει κάτι, και να αφήσει έστω…και 5 ευρώ. Η ΔΕΗ απλήρωτη, τα βγάζουμε πέρα με διακανονισμούς. Αλλά και 20 ευρώ να άφηνε, και 50 ευρώ να μας έδινε, πάλι δεν θα βγαίναμε. Για όλους αυτούς τους λόγους έφυγαν τα παιδιά μου στο εξωτερικό. Τώρα περιμένουμε τα καινούργια… «ραβασάκια». Φόρους, ΕΝΦΙΑ και βάλε. Πως θα πληρωθούν όλα αυτά; Την βλέπω να φεύγω και εγώ. Στην Ελλάδα, το «παιχνίδι» έχει πια κριθεί. Δεν έχει νόημα η φράση «ελεύθερος επαγγελματίας». Σκέφτομαι και εγώ την Αμερική ως εναλλακτική λύση. Δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε άλλο την κατάσταση αυτή. Το κλείνω και αυτό το μαγαζί, έτσι και αλλιώς μόνο αυτό απέμεινε, και…άντε γεια» παραδέχεται πικραμένος στο bangladeshnews.gr, o Κώστας Αβραμίδης, ελεύθερος επαγγελματίας, έμπορος ρούχων.
ΑΝΟΙΓΩ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΤΑ «ΨΥΧΗ»…
«Κάποτε έδινα για αυτό το μαγαζί…600 ευρώ ενοίκιο. Σήμερα έχει πέσει…στα 120 ευρώ και ο ιδιοκτήτης με παρακαλά να μην φύγω. Φαντάσου τώρα. Μας έχουν διαλύσει οι φόροι, μας «σακάτεψαν» και τώρα έρχονται και άλλα…περισσότερα και χειρότερα. Είμαι πάρα πολύ απογοητευμένος. Από το πρωϊ είμαι εδώ και δεν έχει πατήσει άνθρωπος. Όλη την ώρα ασχολούμαι με τον υπολογιστή και τα σταυρόλεξα. Ακούω κανένα τραγούδι για να περάσει η ώρα, μέχρι να κλείσω το μαγαζί και να πάω σπίτι. Άλλη μια μέρα χαμένη. Φάγαμε δυστυχώς και όλες τις οικονομίες μας, δεν υπάρχει τίποτα για να μπορέσουμε να κινηθούμε. Δράμα φίλε μου, δράμα».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ