ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ…ΚΛΑΙΕΙ: ΠΑΙΡΝΩ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΟΝ ΟΑΕΕ
«Είναι ξεφτίλα, το ξέρω. Εδώ και κάμποσους μήνες, παίρνω το μισό και παραπάνω από το…επίδομα ανεργίας που λαμβάνει η κόρη μου από τον ΟΑΕΔ, για να πληρώσω την ρύθμιση μου σε αυτό το κωλοταμείο που λέγεται ΟΑΕΕ. Είμαι τυχερός, γιατί η κόρη μου ξέρει από πρώτο χέρι τα λούκια που περνάω εγώ και η επιχείρηση μου, και προθυμοποιήθηκε, χωρίς εγώ να της πω ή να της ζητήσω το παραμικρό, να με βοηθήσει. Προφανώς της τα…πρόλαβε η μάνα της. Πόση ώρα είσαι στο μαγαζί μου και μιλάμε; Μία ώρα περίπου; Έχεις δει κάποιον να μπαίνει και να ζητά το…οτιδήποτε; Οι πελάτες είναι «εξαφανισμένοι». Στην Νεάπολη, και γενικά στην Δυτική Θεσσαλονίκη, οι επιχειρηματίες βιώνουν ένα… «Ολοκαύτωμα». Ρίξε μια ματιά στον δρόμο που βρισκόμαστε. 4 κλειστά-1 ανοιχτό, 3 κλειστά-1 ανοιχτό, 5 κλειστά…κανένα ανοιχτό. Έχουμε απομείνει ελάχιστοι. Πιστεύω ότι ο μοναδικός λόγος που δεν τα κλείνουμε, είναι γιατί ντρεπόμαστε να πούμε πως μείναμε άνεργοι στην ηλικία μας. Κάθε μέρα που το κρατάω ανοιχτό, μπαίνω όλο και πιο μέσα. Με τα χίλια ζόρια και…βάλε, καταφέρνω να πληρώνω την ρύθμιση μου στον ΟΑΕΕ. Είχα φτάσει να χρωστάω περίπου 15.000 ευρώ πριν μπω στην ρύθμιση. Ευτυχώς, που ο ιδιοκτήτης του ακινήτου είναι άνθρωπος με κατανόηση και βασίζομαι στην ανοχή που επιδεικνύει. Του χρωστώ ήδη 2 ενοίκια και δεν βλέπω να πληρώνω ούτε τον Μάϊο. Πουλήσαμε ένα σπίτι της γυναίκας μου, και αυτό στο 1/3 της τιμής που ελπίζαμε, για να εξοφλήσουμε μέρος των υποχρεώσεων μας. Δηλαδή ένα κομμάτι από τα χρέη μου στον ΟΑΕΕ, φόρο, ΕΝΦΙΑ, κτλ. Απίστευτα πράγματα. Να πουλάμε την περιουσία μας για να πληρώνουμε το κράτος και τους αλήτες που μας κυβερνούν. Η κόρη μου δούλευε σε κατάστημα με τσάντες, στο κέντρο. Εργάζονταν εκεί 4 χρόνια. Την φώναξε μια μέρα λοιπόν ο εργοδότης, και της είπε πως πρέπει να την απολύσει, γιατί δεν έβγαινε με τίποτα. Ήταν άλλωστε η μόνη που είχε απομείνει. Με το να πουλάς δύο και τρεις τσάντες την ημέρα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ήταν τα χέρια του δεμένα. Τον είχα γνωρίσει. Πολύ αξιοπρεπής κύριος. Της έδωσε κανονικά την αποζημίωση της μαζί με συστατική επιστολή. Τι να σου κάνει ο άνθρωπος αν δεν έχει δουλειά; Και τώρα εγώ, 58 χρονών γομάρι, με τόσα χρόνια δουλειάς στην πλάτη μου, αναγκάζομαι να παίρνω 200 ευρώ από το επίδομα της κόρης μου για να πληρώσω τον ΟΑΕΕ. Ντρέπομαι. Πραγματικά ντρέπομαι. Δες με τώρα πως κατάντησα» παραδέχεται πικραμένος στο bangladeshnews.gr, o Ι.Β, έμπορος ρούχων από την Νεάπολη.
ΕΧΩ «ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ» ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ…ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΜΕΝΑ.
«Πρέπει να πληρώνω περίπου 1.100 ευρώ στον ΟΑΕΕ. Βλέπεις, μετά από τόσα χρόνια στην δουλειά, ανήκω στις υψηλότερες κλίμακες. Μαζί με τις τρέχουσες εισφορές, πρέπει να εξοφλώ και τις παλιές μου οφειλές στο πλαίσιο της ρύθμισης. Το τι τραβάω για να βρω τα χρήματα αυτά, δεν λέγεται. Από την στιγμή που δεν πατάει κανείς το πόδι του στην μαγαζί, πρέπει να… «δανείζομαι» από το επίδομα ανεργίας της κόρης μου, από την σύνταξη του πατέρα μου, που και αυτός παίρνει ψίχουλα, και η γυναίκα μου από την σύνταξη…του δικού της πατέρα. Και όλα αυτά για να πληρώσω τους απατεώνες, οι οποίοι μου χρέωναν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς να μου την παρέχουν, που δεν τοποθετήσαν αυτομάτως όλους τους οφειλέτες στις 100 δόσεις, που έπρεπε να ήταν και παραπάνω, που δεν «πάγωσαν» τις οφειλές μας. Άντε εγώ, πούλησα ένα σπίτι και κάπως κατάφερα να ισορροπήσω την κατάσταση. Οι άλλοι τι θα κάνουν; Αυτοί που δεν έχουν ένα σπίτι να πουλήσουν; Ξέρεις πόσα τέτοια άτομα γνωρίζω; Φίλοι μου, καλοί επιχειρηματίες, που μια ζωή πλήρωναν όλες τις υποχρεώσεις τους και σήμερα τριγυρνούν με σκυμμένο κεφάλι, άφραγκοι και ντροπιασμένοι; Να σου πω όμως τι με ενόχλησε περισσότερο από όλα; Που βούρκωσα; Πέρασε η κόρη μου πριν από λίγες ημέρες να αφήσει κάποια χαρτιά στο μαγαζί και εκείνη την στιγμή, χτύπησε το κινητό της. Εγώ καθόμουν στο γραφείο και έβλεπα…ξανά, τους λογαριασμούς. Δεν είχε μπαταρία στο κινητό της και ζήτησε να την πάρουν στο σταθερό. Μια φίλη της, της πρότεινε να πάνε το Σ/Κ διακοπές. Θα τις φιλοξενούσε ένας κοινός φίλος στο σπίτι του, θα έτρωγαν εκεί, θα πήγαιναν μάλιστα με το δικό του αμάξι. Τα έξοδα θα ήταν σχεδόν μηδενικά. Άκουγα την φωνή της φίλης της από το τηλέφωνο που της τα έλεγε. Κατάλαβα πως ήρθε σε δύσκολη θέση. Είπε δήθεν πως… είχε ανεβάσει πυρετό και δεν θα μπορούσε. Όταν το έκλεισε, της είπα ότι μπορεί να πάει, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Έβγαλε τότε από την τσέπη της…200 ευρώ, μου τα έδωσε, μου είπε «δεν πειράζει μπαμπά» και έφυγε. Τα βάζεις μετά τα κλάματα ή όχι;»
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ