ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΚΑΝΕΙ…ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ: «ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΟΝ ΟΑΕΕ, ΩΣΠΟΥ…»

«Μην γράψεις το όνομα μου, γιατί στην Θεσσαλονίκη με ξέρει πολύς κόσμος. Όχι πως δεν υποπτεύονται ότι είμαι χάλια, εδώ και πολύ καιρό άλλωστε, δεν πατάει άνθρωπος στο μαγαζί μου. To ταμείο έχει αραχνιάσει. Η δική μου «κατρακύλα» ξεκινά από το 2012. Μέχρι και εκείνη την χρονιά, κουτσά στραβά, κατάφερνα να πληρώνω τις εισφορές μου στον ΟΑΕΕ, το νοίκι και τα υπόλοιπα έξοδα. Βέβαια στο σπίτι, εγώ, η γυναίκα, και τα παιδιά μου, τρώγαμε τις μισές ημέρες ρύζι και τις άλλες μακαρόνια. Είχα ξεχάσει τι θα πει διακοπές, χαλάρωση, ξεκούραση, να αγκαλιάσω τα παιδιά μου, να κάνω έρωτα με την γυναίκα μου. Κάθε πρωϊ ξυπνούσα με την σκέψη, αν θα μπει σήμερα κόσμος στο μαγαζί μου για να αγοράσει κάτι, το οτιδήποτε, έτσι ώστε να πάρω ένα πακέτο τσιγάρα και λίγο φαγητό για το σπίτι. Οι γονείς οι δικοί μου και της γυναίκας μου έχουν πεθάνει, άλλους συγγενείς δεν έχουμε, παρά μόνο κάτι μακρινά και ξεχασμένα ξαδέλφια στην Αυστραλία, επομένως είμαστε εντελώς μόνοι. Για να μην στα πολυλογώ, όσο περνούσε ο καιρός και έπεφτε ο τζίρος, τόσο μεγάλωναν τα χρέη μου. Έριξα τις τιμές, εκπτώσεις επί εκπτώσεων, προσφορές, τα «σκότωνα» τα προϊόντα στην κυριολεξία, αλλά και πάλι…τζίφος. Οι λογαριασμοί της ΔΕΗ απλήρωτοι σε σπίτι και κατάστημα, το νερό το ίδιο, τα κοινόχρηστα, τα ενοίκια. Ότι χρήματα μάζευα, τα έδινα στον ΟΑΕΕ για να μην χάσω την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εγώ και η οικογένεια μου. Αν συνέβαινε κάτι, δεν υπήρχαν χρήματα για ιδιωτικές κλινικές…Ώσπου αρχές Απριλίου, αναγκάστηκα να αφήσω απλήρωτο το φροντιστήριο του γιου μου για να πληρώσω τον ΟΑΕΕ. Εδώ, πρέπει να σου πω, ότι ο γιος μου είναι άριστος μαθητής, του 19, έκανε όμως 2 φορές την εβδομάδα φυσική και μαθηματικά γιατί ήθελε να είναι σίγουρος ότι στις τελικές εξετάσεις, θα πιάσει την μεγαλύτερη δυνατή βαθμολογία. Το όνειρο του, είναι να γίνει μηχανικός αεροσκαφών. Από τότε που τον θυμάμαι, με αυτά ασχολείται. Δεν του είπα τίποτα, αλλά δεν είναι χαζός, κατάλαβε ότι κάτι συνέβη, ειδικά όταν μια φορά, πήραν  τηλέφωνο απο το φροντιστήριο στο σπίτι και με ζητούσαν. Δεν πίστευα ότι θα του προκαλούσα προβλήματα, έτσι και αλλιώς, σε 2 μήνες τελείωνε η χρονιά και τον ιδιοκτήτη του φροντιστηρίου τον ήξερα προσωπικά. Είχα υπολογίσει όμως χωρίς τον ξενοδόχο» εξομολογείται απογοητευμένος στο bangladesnews. gr, o Ι. Α, έμπορος υποδημάτων.

ΚΟΝΤΡΑ ΑΥΤΟΙ…ΚΟΝΤΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ!

«Πήγα να συννενοηθώ με τον ιδιοκτήτη, και του είπα, ότι θα του δώσω τα χρήματα μέσα στο καλοκαίρι, αν μπορούσε να κάνει υπομονή λίγους μόνο μήνες, και θα του τα έδινα στο χέρι μέχρι τέλη Ιουλίου, μπορεί και νωρίτερα. Άρχισε να στραβομουτσουνιάζει και να διαμαρτύρεται πως δεν βγαίνει, όλοι του κάνουν το ίδιο, και σε λίγα λεπτά, αρχίσαμε να μαλώνουμε. Και να φανταστείς πως αυτόν τον πούστη τον έχω πληρώσει μια περιουσία. Έφυγα τρελαμένος, χωρίς να κλείσω κάποια συμφωνία. Όταν γύρισα σπίτι και είπα στον γιο μου τι είχε συμβεί, καταστεναχωρέθηκε. Έμαθε ότι έπρεπε να σταματήσει το φροντιστήριο την πιο κρίσιμη στιγμή. Όλοι είμασταν έτοιμοι να βάλουμε τα κλάματα. Μετά από λίγο μπήκα στο δωμάτιο του, με σκοπό να του πω, να μην ανησυχεί και πως θα φροντίσω όλα να πάνε καλά. Τον βρήκα να κλαίει. Με το που με είδε, ντράπηκε πολύ. Είναι ευαίσθητο, αλλά και πειθαρχημένο παιδί. Τον αγαπώ πάρα πολύ. Όπως μπήκα στο δωμάτιο…ξαναβγήκα. Εκείνη την στιγμή κάτι γύρισε μέσα μου. Αποφάσισα πως «όχι ρε πούστηδες, δεν θα διαλύσω τα όνειρα του παιδιού μου για να πληρώνω το κωλοταμείο σας, για να πάρω στην τελική 400 ευρώ σύνταξη». Ήταν σαν αποκάλυψη. Τα κλάματα του γιου μου με ταρακούνησαν. Τους φώναξα όλους να έρθουν στο σαλόνι και εκεί τους ανακοίνωσα, ότι τελικά ο Χ. δεν θα σταματούσε από το φροντιστήριο, θα συνέχιζε κανονικά και ας χρωστούσαμε στον ΟΑΕΕ. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να με ρωτήσει τι και πως…Το καταλάβαιναν από το βλέμμα μου, ότι σοβαρολογούσα. Ο γιος μου άρχισε να χαμογελάει. Αυτό που δεν ήξεραν μέχρι τότε, και δεν έχω σκοπό να τους πω ακόμη, είναι, ότι έχω καρδιακό φιλο, ιδιοκτήτη γνωστού restaurant της πόλης, που εδώ και καιρό ζητά μάρκα για τις παραγγελίες και τους λογαριασμούς. Όταν του είπα το πρόβλημα μου. είπε κατευθείαν «ναι». Θα μου δίνει μάλιστα περισσότερα, από έναν άλλο υπάλληλο που θα έπαιρνε την θέση. Η δουλειά βέβαια είναι καθημερινή, 7 μέρες την εβδομάδα, από το απόγευμα, μέχρι το κλείσιμο. Θα διαλυθώ αλλά δεν πειράζει. Ότι χρήματα βγάζω θα πηγαινουν στα παιδιά μου και στην ζωή μας. Αν περισσέψουν για τον ΟΑΕΕ έχει καλώς, αν όχι, ούτε που με νοιάζει…Δεν θα πεθάνουμε για ένα ασφαλιστικό ταμείο».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ