ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ: «ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΜΑΣ, ΠΕΤΑΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΟΙ»…

«Γιατί να πληρώνω 440 ευρώ τον μήνα, κοντά στα 900 ευρώ το δίμηνο; Για να πάρω μια σύνταξη «ψίχουλα», στο τέλος του…εργασιακού μου βίου; Οι λόγοι για την κατάντια αυτή, είναι προφανείς: Η τεράστια ανεργία, το γεγονός ότι δεν υπάρχουν δουλειές, ότι πληρωνόμαστε με το ζόρι από τους πελάτες μας. Χρωστάω στον ΟΑΕΕ, περίπου 30.000 ευρώ. Δεν υπάρχει καμία προοπτική εξόφλησης αυτών των χρημάτων. Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Ο τζίρος μου έχει μειωθεί πάνω από 70%, συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια. Οι οφειλές μου, άρχισαν να συσσωρεύονται στα χρόνια της κρίσης. Είμαι 60 ετών. Πόσο πια να αντέξω; Δεν μου έχουν απομείνει άλλες δυνάμεις. Το μηνιάτικο που βάζω στην τσέπη μου, είναι κάτω από 500 ευρώ. Βάλε και τα ενοίκια, τα πάγια έξοδα, δεν βγαίνω με τίποτα. Άλλαξα μέχρι και μαγαζί, για να μειώσω το ενοίκιο που πληρώνω. Είμαι βαθιά απογοητευμένος από την κατάσταση αυτή. Ο μεγάλος μου γιος κάνει την ίδια δουλειά με εμένα, τον μικρό μου γιο όμως, προσπαθώ να τον αποτρέψω. Δεν θέλω να κάνει την δουλειά αυτή. Δεν υπάρχει χαϊρι. Δεν βλέπω φως πουθενά. Και να φανταστείς, είμαι φύσει αισιόδοξος. Δεν μπορώ πια να ακούω ειδήσεις. Φοβάμαι. Ακούς συνεχώς, για οδυνηρές αλλαγές στο ασφαλιστικό, στο φορολογικό, και αναρωτιέμαι, αν η γενιά μου, θα καταφέρει να πάρει σύνταξη. Ο ΟΑΕΕ μου στέλνει συνέχεια ενημερωτικά σημειώματα. Τα αγνοώ. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να τα ανοίξω. Από την στιγμή που δεν υπάρχουν χρήματα, ποιος ο λόγος;» αναρωτιέται απογοητευμένος, ο επιχειρηματίας Μανώλης Αδάμος.

ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΤΟΝ «ΜΙΚΡΟ» ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ…ΤΟΝ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ. ΕΚΕΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ…

«2,5 χρόνια έχω να πληρώσω τον ΟΑΕΕ. Ευτυχώς που δεν αρρωσταίνουμε. Από βασιλιάδες, που είμασταν κάποτε, μας έκαναν…υπηρέτες. Τα χρέη μου είναι περίπου 10.000 ευρώ. Να σας πω όμως κάτι; Δεν είναι δικά μας, είναι δικά τους. Είμασταν φιλήσυχοι και νομοταγείς οικογενειάρχες. Για 16 χρόνια, δεν χρωστούσαμε τίποτα. Και επειδή οι αλήτες αυτοί, έκλεψαν τα χρήματα του κράτους, το παρουσίασαν ως κρίση, και τώρα πληρώνουμε εμείς το μάρμαρο. Λένε ότι τα φάγαμε όλοι μαζί. Λάθος. Αυτοί τα έφαγαν. Με διορισμούς στο δημόσιο, με μίζες, με υπερτιμολογήσεις, με χίλια δυο κόλπα. Δεν γίνεται να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι, εσύ να τρως γουρουνόπουλο, και εγώ τζατζίκι, και μετά να ζητάς να πληρώσουμε ρεφενέ. Όχι. Εσύ θα πληρώσεις το γουρουνόπουλο και εγώ το τζατζίκι. Αντί να εκμεταλλευτούμε το θείο δώρο, του φιλέλληνα θεού, τα νησιά και τον τουρισμό μας, σερβίραμε greek salad…με φέτα Δανίας. Κάπως έτσι φτάσαμε να χρωστάμε…και στον ΟΑΕΕ. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Τι πρέπει να πράξουμε από εδώ και πέρα, ως ελεύθεροι επαγγελματίες; Να ξεσηκωθούμε, να μην πληρώσουμε ούτε ευρώ. Δεν πληρώνουμε. Τελεία και παύλα. Είχα 5 υπαλλήλους, και τώρα έχω μόνο 1. Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πάρω ρεπό; 2,5 χρόνια» δηλώνει οργισμένος στο bangladeshnews.gr, o Zήσης Χατζόπουλος, ιδιοκτήτης καταστήματος εστίασης.

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ…ΔΡΑΣΤΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

«Έχω εγώ μία λύση να προτείνω. Δημοκρατική. Για να σωθεί η Ελλάδα. Μέσα σε 24 ώρες, θα το έχουμε λύσει το πρόβλημα. Θα βάλουμε μέσα σε μια γυάλα τα ονόματα…300 συμπολιτών μας, θα τα ανακατέψουμε, και θα τραβήξουμε στην τύχη ορισμένα ονόματα. Και μετά…μπαμ. Βάρβαρο, θα πουν κάποιοι. Οι αυτοκτονίες, τα λουκέτα, η απόγνωση, που βιώσαμε και βιώνουμε, δεν συνιστούν βαρβαρότητες; Πόσο βάρβαρη μπορεί να είναι η θυσία ορισμένων πολιτικών, προκειμένου να σωθεί η Ελλάδα; Να μου το θυμηθείτε. Την επόμενη ημέρα κιόλας, με ένα μαγικό τρόπο, θα αρχίσουν να βρίσκουν τον δρόμο τους προς τα κρατικά ταμεία…τα κλεμμένα. Σε μια ημέρα μέσα, θα έχουμε σωθεί» συμπληρώνει με ένα μακάβριο χαμόγελο στο πρόσωπο του, ο κ. Χατζόπουλος.

Oι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν μετατραπεί σε μια θλιβερή σκιά…του παλιού τους εαυτού. Τα γεμάτα ταμεία τους άδειασαν, οι λογαριασμοί είτε εξοφλούνται με σημαντικές καθυστερήσεις, είτε καθόλου. Οι πελάτες τους, δεν περνούν πλέον…ούτε για καλησπέρα, αφού τα «βομβαρδισμένα» από την φορολογία τους πορτοφόλια, δεν έχουν εξαφανίσει μόνο την καλή τους διάθεση, αλλά και κάθε πρόθεση, για αξιόλογες καταναλώσεις. Και οι επιχειρηματίες το εισπράττουν αυτό, μέχρι το τελευταίο κύτταρο τους. Ο ΟΑΕΕ έχει καταστεί ο μεγάλος τους εφιάλτης. Οι απλήρωτες δόσεις συσσωρευόνται. Όλοι εύχονται να μην αρρωστήσουν. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες που πληρώνουν στην ώρα τους, παραδέχονται ότι αναγκάζονται να προβούν σε δραστικότατες περικοπές, προκειμένου να είναι συνεπείς. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν μπορούν να είναι σίγουροι, ότι το επόμενο δίμηνο, θα πληρωθεί επίσης. Μια ματιά στα καταστήματα τους είναι αρκετή. Οι ταμειακές τους μηχανές έχουν πιάσει…σκόνη. Οι περισσότεροι σερφάρουν στο internet, είτε λύνουν σταυρόλεξα, για να περάσει η ώρα. Άλλη μια μέρα τελείωσε και χρήματα δεν έβαλαν στο πορτοφόλι τους. Οι λογαριασμοί στοιβάζονται στα συρτάρια των γραφείων τους. Ακόμη και οι ελάχιστοι καταναλωτές που μπαίνουν μέσα στα καταστήματα τους, πρώτα παζαρεύουν…και μετά αγοράζουν. Δεν φτάνει όμως αυτό. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν ξεπεράσει τα όρια των αντοχών τους. Τα λουκέτα αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα…της μαρτυρικής τους κατάστασης.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ: Η ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΑΕΕ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ…

«‘Exω απλήρωτο τον ΟΑΕΕ, εδώ και 2 δίμηνα. Πληρώνω 540 ευρώ το δίμηνο, 270 ευρώ τον μήνα. Όσο δηλαδή, ένα ενοίκιο. Οι εισφορές που πληρώνουμε είναι υπέρογκες και σαφώς δυσανάλογες, με όσα προσφέρει το ασφαλιστικό μας ταμείο. Αν σε όλα αυτά, προστεθεί η φορολογία, η προκαταβολή φόρου, το τέλος επιτηδεύματος, η κατάσταση μας καθίσταται ανυπόφορη. Ότι βγάζουμε, και πιστέψτε με είναι λίγα, πηγαίνει σε λογαριασμούς και υποχρεώσεις. Δείτε π.χ, την δική μου περίπτωση. Είμαι έγκυος, αλλά οι παροχές που προσφέρει ο ΟΑΕΕ, για τις γυναίκες που περιμένουν παιδί, είναι αμελητέες. Σου δίνει ένα επίδομα 150 ευρώ μηνιαίως, για 4 μήνες, αφού γεννήσεις. Και θα πρέπει εγώ, να περιμένω να βρω θέση σε ένα δημόσιο νοσοκομείο; Με τίποτα. Προτιμώ να πάω σε μια ιδιωτική κλινική και να τελειώνω γρήγορα και με ασφάλεια.Πληρώνεις δηλαδή, εισφορές σε ένα δημόσιο σύστημα ασφάλισης, για τις οποίες δεν υπάρχει καμία ανταποδοτικότητα, και στο τέλος τα ακουμπάς στον ιδιωτικό τομέα, για να κάνεις την δουλειά σου. Αν δεν μειωθούν οι εισφορές, αν δεν συνδεθούν με το εισόδημα μας, δεν πρόκειται να καλυτερέψουν τα πράγματα για εμάς» τονίζει απογοητευμένη στο bangladeshnews.gr η Νίκη Ραγτζή, ιδιοκτήτρια μεσιτικού γραφείου.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ