EΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ: ΚΟΙΤΟΥΝ ΝΑ «ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΝ» ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΟΠΩΣ…
«Φυσικό επακόλουθο η κατρακύλα μας όταν ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Όταν τα πορτοφόλια των καταναλωτών είναι άδεια, πως θα γεμίσουν τα δικά μας; Έχει «νεκρώσει» το συμπάν, τα μαγαζιά που βρίσκονται πάνω και κάτω από την Βασιλίσσης Όλγας έχουν βάλει όλα λουκέτο. Οι παράδρομοι έχουν «τελειώσει». Η κεντρική αρτηρία απλά… «φυτοζωεί» με εξαίρεση ορισμένα καταστήματα εστίασης. Τι συμβαίνει με τους υπόλοιπους μικρομεσαίους επιχειρηματίες; Πως αντιδρούν σε αυτήν την λαίλαπα που μας έχει χτυπήσει; Π.χ, κάποιος που ετοιμάζεται να βγει στην σύνταξη, αναγκάζεται να «χώσει» όλες τις οικονομίες του στο μαγαζί του, προκειμένου να κατορθώσει να το διατηρήσει ανοιχτό μέχρι να συνταξιοδοτηθεί. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που εγώ αποκαλώ αιθεροβάμονες, ονειροπόλους, που διατηρούν την αισιοδοξία τους και λένε «ας το κρατήσουμε ανοιχτό μήπως και τα πράγματα καλυτερέψουν, μήπως και η κατάσταση γυρίσει». Η πικρή αλήθεια όμως είναι, πως για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες δεν υπάρχουν πλέον προοπτικές. Το λιανικό εμπόριο νομοτελειακά θα συγκεντρωθεί στις μεγάλες αλυσίδες. Έτσι το θέλουν, έτσι θα το κάνουν. Αρκεί να σας πω, πως στην δική μου επιχείρηση κάποτε απασχολούσα 4 άτομα. Σταδιακά τους απέλυσα όλους. Έμεινα μόνος. Ο τζίρος έχει πέσει πάνω από 70%. Ευτυχώς…δεν χρωστάω, γεγονός που το θεωρώ στην εποχή μας…μέγιστο κατόρθωμα. Είμαι 59 χρονών, του χρόνου θα καταθέσω τα χαρτιά μου για σύνταξη. Θα κάνω και μια εκποίηση και τέρμα. Πριν από 5 χρόνια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα βγω στην σύνταξη, δεν το ήθελα κιόλας. Η επιθυμία μου ήταν να συνεχίσω να εργάζομαι. Σήμερα όμως, με αυτά τα δεδομένα, στόχος μου είναι να «ξεφορτωθώ» την επιχείρηση μου και να την «κάνω» το συντομότερο δυνατόν» παραδέχεται προβληματισμένος στο bangladeshnews.gr, o Ρεντζούλης Νίκος, ιδιοκτήτης καταστήματος ηλεκτρικών ειδών.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΕΙ ΚΑΙ «ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ» ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ…
«Το επιχειρείν στην Ελλάδα σήμερα είναι καθαρή αυτοκτονία. Βλέπεις τα λουκέτα τριγύρω σου και μαυρίζει η ψυχή σου. Όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, δεν θα αργήσει να έρθει και η σειρά του δικού σου σπιτιού. Στην περιοχή αυτή, πριν από 15 χρόνια, για να αποκτήσεις ένα μαγαζί, έπρεπε να πληρώσεις «αέρα». Και εγώ «αέρα» πλήρωσα για να το πάρω, και σε αυτό προσθέστε, και ένα βαρβάτο ενοίκιο της τάξης των 2.000 ευρώ. Σήμερα το ενοίκιο έχει μειωθεί πάνω από 50%. Όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά απογοητεύομαι. Είμαι ασφαλισμένος από το 1972. Συνεχόμενα. Πληρώνω στον ΟΑΕΕ το δίμηνο…περίπου στα 950 ευρώ. Καταβάλλω εισφορές πάνω από 40 χρόνια, οι περισσότεροι έχουμε δώσει «μικρές περιουσίες», αλλά είναι ζήτημα αν καταφέρουμε να πάρουμε μια σύνταξη των 700-800 ευρώ. Καμιά σχέση με τους συνταξιούχους του δημοσίου. Αυτοί είναι οι μονίμως κερδισμένοι. Μην ξεχάσω να σας πω και κάτι ακόμη: Μου ήρθε και το ραβασάκι της εφορίας: 7.000 ευρώ. Τρελαίνεσαι μετά ή όχι;».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ