ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ: «ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ΤΙΣ 30.000 ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΤΟΝ ΟΑΕΕ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ…»
«Αδυνατώ να πληρώσω τον ΟΑΕΕ. Οι απαιτήσεις του ταμείου εν μέσω κρίσης είναι παράλογες, αστείες. Θα πρέπει οπωσδήποτε να κατεβάσουν το ύψος των εισφορών που είναι απλά…εξωπραγματικό, αν θέλουν κάποια στιγμή να πληρωθούν. Να αυξήσουν τον αριθμό των δόσεων. Χρωστάω 30.000 ευρώ.Έχω να πληρώσω από το 2012 περίπου. Πως να πληρώσω όμως, όταν το δίμηνο πρέπει να δίνω 980 ευρώ; Τα χρήματα αυτά δεν υπάρχουν. Και έχασα και την ρύθμιση λόγω μιας απίστευτης γραφειοκρατικής βλακείας του ΟΑΕΕ, όταν ξεκίνησαν τα capital contrlos, επειδή δεν ειδοποιήθηκα εγκαίρως. Αναγκαστικά βρέθηκα πάλι από την αρχή. Είναι αδιανόητο να πληρώνεις τόσα χρόνια, να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου και σήμερα όχι μόνο να μην έχω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αλλά να κινδυνεύω να μην πάρω και σύνταξη. Δικό μου είναι το πρόβλημα; Εγώ φταίω που χρεοκόπησε το κράτος; Η δουλειά μου; Ο τζίρος είναι πεσμένος τουλάχιστον κατά 60% και οι καταναλωτές «εξαφανισμένοι». Ευτυχώς καταφέρνω και πληρώνω το ενοίκιο…Τα υπόλοιπα πάγια έξοδα τα έχω υπό καθεστώς…διακανονισμού. Για την κατάντια μας αυτή, ευθύνεται το κράτος και οι πολιτικοί μας. Κανείς άλλος. Εν αντιθέσει με εμάς, δεν έκαναν την δουλειά τους. Ακόμη και η σημερινή κυβέρνηση, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έκανε τίποτα σημαντικό για να μας «ανακουφίσει» έστω και λίγο από τα προβλήματα μας. Οι μεγάλοι «χαμένοι» της κρίσης είμαστε εμείς. Την «νύφη» την πληρώνουμε εμείς. Κάποτε απασχολούσα 4 άτομα. Τις καλές εποχές είχα φτάσει να έχω και 7 άτομα προσωπικό. Σταδιακά όλοι απολύθηκαν. Έχασαν τις δουλειές τους. Δεν μπορούσα να τους κρατήσω άλλο» υποστηρίζει εξοργισμένη στο bangladeshnews.gr, η ελεύθερη επαγγελματίας Σόνια Λαζαρίδου.
ΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΔΡΑΜΑ ΘΑ ΓΕΛΟΥΣΑ ΕΙΡΩΝΙΚΑ…
«Για να πληρώσω τον ΟΑΕΕ θα χρειαστεί…ένα θαύμα. Είναι απαράδεκτο να μου χρεώνουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από την στιγμή που ως ανασφάλιστη δεν μου την παρέχουν. Έτσι όπως οδεύω βέβαια, με βλέπω να καταλήγω και εγώ στους απόρους! Και να σκεφτείς πως ήμουν μια έμπορος που πλήρωνα τα πάντα προκαταβολικά, δεν άφηνα καμιά εκκρεμότητα ατακτοποίητη. Αυτό που μας συμβαίνει, αυτό που περνάμε είναι ανήκουστο. Ανήκουμε πράγματι…στο Μπανγκλαντές».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ