«ΧΑΜΟΣ» ΣΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ…
«Κάθε μέρα δεχόμαστε…30 με 40 τηλεφωνήματα. Όσοι μας τηλεφωνούν διακατέχονται είτε οι ίδιοι, είτε κάποιος δικός τους άνθρωπος από αυτοκτονικό ιδεασμό. Μας τηλεφωνούν όμως και άνθρωποι που «βασανίζονται» από ιδέες ή ευχές θανάτου. Είτε οι ίδιοι πάλι, είτε κοντινοί τους άνθρωποι. Το μεγάλο τους πρόβλημα δεν είναι πλέον αυτές καθαυτές οι οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν λόγω της σφοδρής οικονομικής κρίσης, αλλά οι συνέπειες των δυσχερειών αυτών στην λειτουργία της καθημερινότητας τους. Στις προσωπικές και κοινωνικές τους σχέσεις. Είναι το λεγόμενο…aftermath, οι συνέπειες δηλαδή, που ως γενεσιουργό αιτία έχουν τα οικονομικά προβλήματα. Οι περισσότερες που μας τηλεφωνούν είναι γυναίκες, υπάρχουν όμως και άνδρες. Δεχόμαστε κλήσεις από νυν και πρώην…ελεύθερους επαγγελματίες, μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι έχουν χάσει τις δουλειές τους. Πιστεύουμε ότι η αυτοκτονικότητα δεν έχει παρουσιάσει κάποια σημαντική μεταβολή, σε σχέση με τα τελευταία χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε την πλήρη εικόνα. Από την μια, αρκετοί πολίτες παρουσιάζουν ανθεκτικότητα, «αντιστέκονται» στις διαβρωτικές συνέπειες του προβλήματος, αφού καταφέρνουν και «χτίζουν» μηχανισμούς προστασίας μέσω των δικτύων γνωριμίας τους, των φίλων και των οικογενειών τους. Παρατηρείται όμως και μια διαφοροποίηση εκ μέρους τους, σχετικά με τις αξίες που συνιστούν μια υποφερτή ζωή, την οποία αξίζει να ζει κανείς. Βλέπουν διαφορετικά τα πράγματα προκειμένου να αντλήσουν δύναμη και νόημα. Αυτοκτονικότητα όμως…είχαμε πάντα. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Από την άλλη, όσοι μας τηλεφωνούν, προέρχονται κυρίως από τις παραγωγικές ηλικίες. 35 έως 65 ετών. Αναφέρονται κυρίως στα οικονομικά προβλήματα που βιώνουν, τα οποία προκύπτουν από την ζωή που ζουν. Τα χρέη αθροίζονται, συσσωρεύονται, και τα συναισθήματα που τους «πλημμυρίζουν» είναι αρνητικά. Αρκετοί εξ’αυτών έχουν φτάσει στο σημείο να «πιεστούν» ψυχολογικά λόγω του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχουν «παγιδευτεί». Και το χειρότερο από όλα είναι, πως δεν βλέπουν κάποια διέξοδο από το πρόβλημα τους, ένα φως στο τούνελ» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, o Βιόλατζης Άρης, ψυχολόγος στην «Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία», 1018.
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟ…
«Η αναλογία ανδρών και γυναικών όσον αφορά τις…αυτοκτονίες είναι 6 προς 1. Δηλαδή, για κάθε 6 άνδρες που αυτοκτονούν, αντιστοιχεί 1 γυναίκα, και αυτό, παρά το γεγονός, ότι οι γυναίκες πραγματοποιούν περισσότερες απόπειρες. Μιλάμε για ανθρώπους με προβλήματα ψυχικής υγείας, αυτοκτονικό ιδεασμό. Οι οικονομικές και κοινωνικές υποχρεώσεις τους προκαλούν ένα μη-διαχειρίσιμο άγχος για το παρόν και το μέλλον. Τα ποσοστά της αυτοκτονικότητας και του αυτοκτονικού ιδεασμού πάντως, τα αυξάνει η ανεργία και όχι η μείωση του εισοδήματος. Προκαλούνται όμως και ασθένειες, όπως καρδιοπάθειες και εγκεφαλικά επεισόδια. Πριν ενσκήψει η κρίση, τα πήγαιναν καλά στις ζωές τους. Όσον αφορά τον αριθμό των αυτοκτονιών, βασισμένοι πάντα στα επίσημα στατιστικά στοιχεία, μπορώ να σας πω, ότι το 2012 είχαμε 508 αυτοκτονίες και το 2013, 533 αυτοκτονίες. Όσον αφορά τις 8.000 ή τις 10.000 αυτοκτονίες που κάποιοι παρουσιάζουν να έχουν πραγματοποιηθεί τα χρόνια της κρίσης, δεν προκύπτει από καμιά επίσημη καταγραφή το νούμερο αυτό. Προσέξτε όμως κάτι σημαντικό: Είμαστε μια χώρα που δεν καταγράφει σωστά την αυτοκτονικότητα, επομένως δεν αποκλείω την πιθανότητα, για την ακρίβεια μου φαίνεται βέβαιο, πως έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες αυτοκτονίες από τις καταγεγραμμένες. Είμαι σίγουρος πως η μεγάλη ροή των τηλεφωνημάτων θα παραμείνει, ενδεχομένως και να αυξηθεί. Χρειαζόμαστε μια ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης του φαινομένου, ένα ενιαίο σύστημα καταγραφής θανάτων. Να ανταποκριθούμε στο πρόβλημα γενικότερα, μέσω της ενημέρωσης, μέσω των δράσεων πρόληψης. Να μην θεωρείται πλέον ταμπού, αλλά ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας και ως τέτοιο να το διαχειριστούμε».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ