ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΙ – ΚΕΘΕΑ: ΕΠΑΙΞΑΝ ΤΟ… «ΦΥΛΛΟ» ΤΗΣ ΖΩΗΣ

«Η ενασχόληση μου με τον τζόγο ξεκινά από το 1990. Παιχνίδια του ΟΠΑΠ, φρουτάκια, καζίνο, τέτοια φάση κυρίως. Συνέχισα με αμείωτο ρυθμό μέχρι το 2007 όταν μπήκα φυλακή για ναρκωτικά. Έμεινα μέσα μέχρι το 2009. Σχετικά με την εξάρτηση μου από τα ναρκωτικά μπορώ να σου πω ότι αν και χώθηκα πολύ βαθιά, είμαι πλέον καθαρός. Από εκείνη την ημερομηνία μέχρι και το 2012 δεν έπαιξα καθόλου. Μετά ξεκίνησα πάλι. ΚΙΝΟ, Στοίχημα και Τζόκερ. Μέχρι που το έχασα εντελώς. Έπαιζα καθημερινά. Από 30 ευρώ έως και 1.000 ευρώ. Στο παρελθόν τα ποσά ήταν μεγαλύτερα. Δεν υπήρχαν περιορισμοί. Η Θεσσαλονίκη ήταν για εμένα ένα τεράστιο πρακτορείο του ΟΠΑΠ. Ήμουν στην Καλαμαριά για μια δουλειά, ξέκλεβα μισή ώρα, χωνόμουν στο πιο κοντινό προποτζίδικο και έπαιζα. Ήμουν στην Τούμπα, έκανα το ίδιο. Αυτή η ζωή όμως έχει και τις συνέπειες της. Έφτασα να χρωστάω στο δημόσιο 20.000 ευρώ. ΤΕΒΕ, ΦΠΑ, εφορία. Παντού οφειλές. Οι οικιακές υποχρεώσεις ήταν επίσης απλήρωτες. Ρεύμα, ενοίκια. Με την γυναίκα μου φθάσαμε στα πρόθυρα του χωρισμού. Πολλές οι εντάσεις και οι τσακωμοί. Έφτασα στο σημείο να παίξω μέχρι και τα λεφτά που προορίζονταν για την βάπτιση του παιδιού μου. Αναγκάστηκα να δανειστώ για να τα αναπληρώσω. Δεν μπορώ να υπολογίσω με ακρίβεια, αλλά τα τελευταία 2,5 με 3 χρόνια έχασα περίπου 30.000 ευρώ στο τζόγο. Ήταν αυτό το ξέσπασμα που με οδήγησε στο ΚΕΘΕΑ, το οποίο με είχε βοηθήσει και άλλη μια φορά στο παρελθόν. Στην απεξάρτηση μου από τα ναρκωτικά. Αποφοίτησα από το πρόγραμμα του. Ντρεπόμουν να πάω ξανά, αλλά τελικά πήγα. Δεν είχα άλλη επιλογή. Τα πεθερικά μου, ακόμη και σήμερα δεν ξέρουν τίποτα, οι γονείς μου έμαθαν την αλήθεια. Μπήκα στο πρόγραμμα για τον τζόγο και μέχρι σήμερα συνεχίζω να το παλεύω. Τα καταφέρνω» εξομολογείται στο bangladeshnews.gr o N.X, απεξαρτημένος χρήστης ναρκωτικών και πρώην τζογαδόρος. 37 χρονών. Ελεύθερος επαγγελματίας, παντρεμένος με 1 παιδί.

ΟΛΑ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΛΗΜΜΑ: Η ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΤΙΝΑΖΑ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ Η ΘΑ ΑΛΛΑΖΑ ΖΩΗ. ΕΠΕΛΕΞΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ.

«Εδώ και 10 μήνες είμαι καθαρός. Τα συναισθήματα που βιώνω είναι ωραία. Μπορώ να τακτοποιώ τις οικονομικές μου υποχρεώσεις, περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένεια μου, οι καυγάδες ανήκουν στο παρελθόν. Πλέον, είμαι περισσότερο συγκεντρωμένος στην δουλειά μου, και πάνω από όλα με κατακλύζει ένα αίσθημα ικανοποίησης για το ότι ζω και λειτουργώ επιτέλους σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Και αυτό ξεκίνησε από την στιγμή που απέβαλα την εξάρτηση μου αυτή, την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσω από την εποχή ακόμη που ήμουν μπλεγμένος με τα ναρκωτικά. Νόμιζα ότι το είχα υπό έλεγχο, αλλά αυτό αποδείχθηκε τεράστια αυταπάτη, ψευδαίσθηση μεγάλη. Σήμερα, όταν περνώ έξω από τα πρακτορεία του ΟΠΑΠ, κοιτώ από συνήθεια τις οθόνες του ΚΙΝΟ. Τελικά όλα ήταν μια απόφαση. Απόφαση και συνειδητοποίηση. Αν φας το χαστούκι της ζωής αλλάζεις.  Έβαλα ενώπιον μου τους λόγους που έχω για να αλλάξω ζωή και ποιους για να συνεχίσω την παλιές μου συνήθειες και αποφάσισα να αλλάξω ρότα. Έρχομαι στο ΚΕΘΕΑ μία φορά την εβδομάδα. Με τον καιρό συσσωρεύεις όπλα στην φαρέτρα σου για να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα που θα εμφανιστούν. Στο πλευρό μου πάντα η ομάδα».

Το ραντεβού μας είχε προγραμματιστεί για σήμερα το μεσημέρι, στο κτίριο του ΚΕΘΕΑ στα Λαδάδικα. Ομολογώ ότι εμφανίστηκα καθυστερημένα. Καθώς το ασανσέρ με μετέφερε αγχωμένο στον πέμπτο όροφο, ανησηχούσα μήπως οι δύο ανώνυμοι τζογαδόροι, εκνευρισμένοι από την αναμονή, αποχωρούσαν. Τελικά οι φόβοι μου αποδείχθηκαν αβάσιμοι. Με περίμεναν υπομονετικά. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις και την αυστηρή υπενθύμιση για την μη-δημοσιοποίηση ονομάτων και φωτογραφιών, βάλαμε μπρος την διαδικασία. Τους είχα απέναντι μου. Ο ένας κάθονταν με τα χέρια σταυρωμένα πίσω από το κεφάλι, απόλυτα χαλαρός, λες και οι συνεντεύξεις αποτελούσαν μια καθημερινή του ενασχόληση. Ο άλλος, περισσότερος μαζεμένος, με τα δάχτυλα των χεριών του προτεταμένα και σταυρωμένα, με κοιτούσε εξεταστικά. Η πρώτη μου εντύπωση δεν ήταν ιδιαιτέρως θετική, κάτι που είμαι σίγουρος ότι ίσχυε και για τους ίδιους λόγω της αργοπορίας μου. Ώσπου να βολευτώ και να τακτοποιήσω τα χαρτιά μου, αισθανόμουν σχεδόν σίγουρος ότι η συνάντηση θα κατέληγε σε φιάσκο. Μόνο όταν άρχισαν να μιλάνε αντιλήφθηκα για ακόμη μια φορά, τι φοβερή παγίδα είναι για ένα δημοσιογράφο η πρώτη εντύπωση. Αποδείχθηκαν εξαιρετικοί συνομιλητές, και πως θα μπορούσαν άλλωστε να μην είναι, όταν η συσσωρευμένη εμπειρία τους από την…σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, αρκεί για να γράψουν βιβλίο. Βούτηξαν στα βαθιά νερά του εθισμού και αναδύθηκαν ζωντανοί. Περισσότεροι έμπειροι και συνειδητοποιημένοι για το τι αξίζει και τι όχι. Κουβαλούν και αυτοί τις χαρακιές τους, τους κρυφούς πόνους, την μετάνοια για το παρελθόν που κυλούσε αβίαστα όπως το ζάρι σε μια τσόχα. Είναι όμως αυτές οι εμπειρίες που τους βοήθησαν να αντιληφθούν πόσο τυχεροί είναι που επιβίωσαν. Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές τα κοντινά τους πρόσωπα δεν τους παράτησαν. Έμειναν εκεί και τους βοήθησαν. Η ταλαιπωρία υφίσταται. Τα καταφέρνουν όμως και κρατούν το φάντασμα μακριά. Δεν μπορώ να αποφασίσω αν τους συμπάθησα ή όχι. Το σίγουρο είναι πάντως ότι τους εκτίμησα.

ΕΓΙΝΑ…ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΘΙΣΜΟΥ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΩ ΧΡΗΜΑΤΑ.

«Η εξάρτηση μου με τον τζόγο ξεκίνησε από το 2001 και έληξε στις 13 Δεκεμβρίου 2014. Την ημερομηνία την θυμάμαι γιατί αποτελεί ορόσημο για εμένα. Ο εθισμός με είχε κάνει νευρικό με την οικογένεια μου. Λεκτικές εντάσεις κυρίως. Έπαιζα καθημερινά. Τις ημέρες που δεν δούλευα καθόμουν στην οθόνη του υπολογιστή για διαδικτυακό στοίχημα, μέχρι και 48 ώρες συνεχόμενα. Έρχονταν φίλοι και γνωστοί να με πάρουν για να βγω έξω, να πιω ένα καφέ, ένα ποτό, και εγώ κρυβόμουν για να ικανοποιώ τον εθισμό μου. Σε μια μέρα έχασα 1.700 ευρώ. Σε μια άλλη κέρδισα 5.000. Μακροπρόθεσμα δεν βγαίνεις ποτέ κερδισμένος. Τα προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται όταν ξεκίνησα να ζητώ δανεικά από την οικογένεια μου για ανάγκες μου που έπρεπε να καλύπτω ο ίδιος. Π.χ, το σέρβις του αυτοκινήτου μου. Οι αλητείες και το θέατρο στα οποία επιδόθηκα για να εξασφαλίσω λεφτά ήταν πολλά. Μια φορά προσποιήθηκα τον καλό γιο και προθυμοποιήθηκα να πάω…εγώ να πληρώσω τον λογαριασμό της ΔΕΗ αντί για τον πατέρα μου. Όταν βρέθηκα μόνος, έσκισα τον φάκελο, πήρα τα χρήματα και τα έπαιξα. Ήταν περίπου 150 ευρώ. Ενα άλλο περιστατικό ήταν όταν επικαλέστηκα…πονόδοντο και ζήτησα 200 ευρώ για ένα σφράγισμα. Οι γονείς μου ήξεραν το πρόβλημα αλλά συνέχισαν να μου δίνουν λεφτά. Τώρα που το σκέφτομαι, είχαν τυφλωθεί από την αγάπη τους για εμένα και δεν διαχειρίζονταν σωστά την κατάσταση» παραδέχεται ο Ι.Α, απεξαρτημένος τζογαδόρος, μιλώντας στο bangladeshnews.gr.

ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΝΤΙΝΟΙ ΜΟΥ. ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΡΑΣΥΡΘΕΙ…

«Η γυναίκα μου, μεταξύ άλλων, ήταν η αφορμή για να σταματήσω τον τζόγο. Να ψαχτώ καλύτερα. Είχα στο μυαλό μου ότι όλο αυτό έπρεπε να σταματήσει όταν αποκαλύφθηκα και είπα την αλήθεια. Αμέσως ψάξαμε για βοήθεια. Παρά το γεγονός ότι είμασταν λίγο καιρό μαζί και μπορούσε να με παρατήσει, έμεινε δίπλα μου και με βοήθησε. Ξεκίνησα την απεξάρτηση μου τον Φεβρουάριο του 2015. Εδώ στο ΚΕΘΕΑ βρήκα ένα κέντρο αγάπης, ανθρώπους που να νοιάζονται, που αγκάλιασαν το πρόβλημα μου, που δεν με κοροϊδεψαν όταν τους φανέρωσα τις πιο προσωπικές μου πλευρές. 15 μήνες και 3 ημέρες είμαι καθαρός. Εκνευρίζομαι, νευριάζω και μετανιώνω όταν σκέφτομαι αυτά που πέρασα εγώ και η οικογένεια μου. Πεταμένα λεφτά και πεταμένα χρόνια. Όταν περνάω από πρακτορείο κοιτάω πάντα μέσα, και το μόνο που βλέπω είναι ανθρώπους στεναχωρημένους, άδειους. Πολλοί από τους φίλους μου έχουν πρόβλημα και ας μην θέλουν να το παραδεχθούν. Τζογάρουν καθημερινά, λένε πως ποντάρουν μόνο μικροποσά, ένα μικρό χαρτζιλίκι. Θα αντέξουν όμως αν κάποιος προσπαθήσει να τους το στερήσει για ένα μήνα; Δεν νομίζω. Αν δεν αντέξουν, σημαίνει ότι είναι εθισμένοι. Εγώ πάντως τα πηγαίνω περίφημα. Με τους γονείς μου, με την γυναίκα μου. Το καλοκαίρι περιμένουμε και το πρώτο παιδάκι μας».

ΑΝ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ…

«Το Πολυδύναμο Ψυχοδιαγνωστικό Κέντρο του ΚΕΘΕΑ λειτουργεί εδώ και 2,5 χρόνια. Χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ. Αρχίσαμε να βλέπουμε ανθρώπους με προβλήματα τζόγου μετά από σχετικά αιτήματα. Από τον Φεβρουάριο του 2015 μέχρι και σήμερα, έχουν έρθει στο κέντρο μας αναζητώντας στήριξη 25 άτομα. Τους βοηθάμε κυρίως να προσδιορίσουν τις ζωές τους, τις αξίες που προέχουν για μια φυσιολογική ζωή. Μία από αυτές είναι και η διαχείριση των χρημάτων, η προσωπική τους ταυτότητα, να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους σχέσεις, να αποκτήσουν χόμπυ. Το κέντρο επιτελεί ουσιαστική δουλειά. Είμαστε αποτελεσματικοί σε αυτό που κάνουμε, με την προϋπόθεση πάντα ότι όσοι έρχονται σε εμάς θέλουν να θεραπευθούν. Είμαστε εδώ για αυτούς» συμπληρώνει η Δώρα Σιζοπούλου, υπεύθυνη του Πολυδύναμου Ψυχοδιαγνωστικού Κέντρου του ΚΕΘΕΑ.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο 2310221413

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ