ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ: ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ…ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΥΑΛΙ
«Σε 3 μήνες αποφοιτώ από το πρόγραμμα. Εδώ και 12 μήνες όμως ψάχνω για δουλειά και ακόμη δεν έχω καταφέρει τίποτα. Ανταποκρίθηκα σε περίπου 50 αγγελίες. Αποτέλεσμα…μηδέν. Ξέρεις ποια είναι η αλήθεια; Φοβάμαι να αποφοιτήσω γιατί δεν ξέρω τι θα κάνω, δεν ξέρω αν θα καταφέρω να βρω δουλειά. Κάθομαι σπίτι και φυτεύω λουλούδια, ασχολούμαι με τον κήπο. Τις προάλλες έφτιαξα ένα σπίτι για τον σκύλο της οικογένειας. Τρέμω στην ιδέα να φύγω από το σπίτι γιατί αν βγω έξω και δεν καταφέρω πάλι τίποτα, η αγανάκτηση μου θα φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε θα καταλήξω να σπρώξω μισό κιλό κόκα ή ένα κιλό χόρτο για να πιάσω λεφτά, για ένα μεροκάματο».
Το «δεν προσλαμβάνω αυτή την περίοδο» συνοδεύεται σχεδόν πάντα από ορισμένες επεξηγήσεις, πλασαρισμένες με ευγενική φωνή και συμπονετικό βλέμμα απέναντι στους απογοητευμένους άνεργους που αντικρίζουν τις ευκαιρίες τους για δουλειά να εξαντλούνται ανάμεσα στις ασαφείς υποσχέσεις για μελλοντική επικοινωνία σε περίπτωση που ο εργοδότης χρειαστεί χέρια, και στις εξωπραγματικές απαιτήσεις των επιχειρηματιών που ζητούν τα πάντα, προσφέροντας…σχεδόν τίποτα. Οι άνεργοι αυτοί αντιμετωπίζονται σε γενικές γραμμές με σεβασμό. Οι «άλλοι» άνεργοι όμως, αυτοί με τα τρυπημένα χέρια και τις ευαίσθητες μύτες, όσοι πέρασαν κάμποσα χρόνια της ζωής τους πίσω από της φυλακής τα σίδερα, καταδικασμένοι για χρήση και εμπορία ναρκωτικών, αντιμετωπίζονται πολύ διαφορετικά. Ακόμη και στις περιπτώσεις που έχουν «καθαρίσει» και έχουν αφήσει το σκοτεινό παρελθόν τους πίσω. Για αυτούς, τα ποσοστά ανεργία είναι συντριπτικά. Σχεδόν κανείς δεν προσλαμβάνει απεξαρτημένους καθώς ο φόβος, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις κυριαρχούν στο συλλογικό υποσυνείδητο της συντηρητικής εργοδοσίας. Για τους πρώην χρήστες ναρκωτικών οι πόρτες είναι κλειστές. Αυτοί που προσλαμβάνουν και είναι πρόθυμοι να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στον συνάνθρωπο τους μετρώνται στα δάχτυλα τους ενός χεριού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο 48χρόνος Άγγελος Πετεινάρης, απεξαρτημένος χρήστης, «καθαρός» εδώ και 5 χρόνια. Ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων και οδηγός νταλίκας. Επί ένα χρόνο περίπου ψάχνει μάταια για δουλειά. Παντρεμένος με τέσσερα παιδιά. Η απόγνωση του έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που σκέφτεται ακόμη και να παρανομήσει προκειμένου να φέρει φαγητό στο οικογενειακό τραπέζι…
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ
«Προχθές πήγα σε μια δουλειά. Με έβαλε εκεί ένας πιτσιρικάς να κάνω μερικές μανούβρες με την νταλίκα, με βρήκε πολύ καλό στην οδήγηση. Πάμε μετά στο αφεντικό. Με ρωτά την ηλικία μου. Όταν του λέω 48, εκείνος μου απαντά πως δεν ενδιαφέρεται. Ψάχνει για εργαζόμενο έως 30 ετών. Τρελάθηκα. Κάτι τέτοια σου ρίχνουν κατακόρυφα την ψυχολογία. Πήγα όμως και σε άλλον. Του είπα την αλήθεια. Ότι ήμουν χρήστης ναρκωτικών ουσιών αλλά πλέον έχω απεξαρτηθεί. Εδώ και μια πενταετία. Τι μου απάντησε; «Σιγά μην σε ανεβάσω στο όχημα μου για να πηγαίνεις δρομολόγια. Όποιος έμπλεξε με τα ναρκωτικά δεν ξέμπλεξε ποτέ. Καλύτερα να φύγεις. Δεν πρόκειται να κάνω διάλογο μαζί σου». Τι πρέπει να κάνω τώρα εγώ; Πως πρέπει να συμπεριφερθώ όταν τα παιδιά μου ζητούν τα πιο απλά πράγματα και εγώ δεν μπορώ να τους τα προσφέρω; Έρχονται απόκριες και μου ζητούν στολές για τα πάρτι. Πρέπει να πληρώσω και το σχολικό που θα τα μεταφέρει. Που θα βρω τα λεφτά; Θέλουν να πάνε σε μια γιορτή και πρέπει να πάρουν ένα δωράκι το παιδί που τα προσκάλεσε. Ούτε αυτό μπορώ να δώσω. Ακόμη και στο φαγητό, είμαι αναγκασμένος να κάνω αιματηρές οικονομίες. Λέω στα παιδιά μου ότι το τυρί δεν κάνει και πολύ καλό στην υγεία μας και εκείνα με κοιτούν παραξενεμένα».
«Ο πιο εύκολος τρόπος για να φέρω λεφτά στο σπίτι μου είναι να μπλέξω ξανά με τα ναρκωτικά. Μόνο έτσι θα εξασφαλίσω ένα μεροκάματο. Όταν όμως το βράδυ αγκαλιάζω τα παιδιά μου και τα σταυρώνω, λέω από μέσα μου: Άστο, μην μπλέξω ξανά, δεν αξίζει. Πόσο όμως θα αντέξω χωρίς δουλειά; Αυτά που σου λέω, τα είπα και στον Παρασκευόπουλο, τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Με ποιο τρόπο μας προστατεύει η κυβέρνηση, με ποιο τρόπο θα μας δώσει μια ώθηση για να ξαναμπούμε στο παιχνίδι; Έτσι και αλλιώς τα προγράμματα του ΕΣΠΑ δεν μας βοηθούν ιδιαίτερα. Τα χρήματα καταλήγουν στις τσέπες των μεγάλων, όχι στις δικές μας».
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ…
«Δυστυχώς το πρόβλημα έχει φουσκώσει ακόμη περισσότερο. Δεν είναι μόνο η επιφυλακτικότητα των εργοδοτών. Αυτή υπήρχε πάντα. Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχουν δουλειές. Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Ακόμη και αυτές που έχουν κρατηθεί όρθιες αντιμετωπίζουν κρατιούνται με τα χίλια ζόρια. Οι προσλήψεις έχουν «παγώσει». Για να βρουν δουλειά αυτοί οι άνθρωποι χρειάζεται μια προεργασία. Μεταξύ άλλων, να υπάρχει υποστηρικτικό προσωπικό όπως κοινωνικός λειτουργός και ψυχολόγος που θα συμβουλεύουν εργοδότη και απεξαρτημένο για τα προβλήματα που ενδεχομένως προκύψουν στην συνεργασία τους. Μπορεί βέβαια να μην συμβεί και τίποτα. Μονόδρομος πάντως για την επανένταξη των ανθρώπων αυτών είναι η κοινωνική οικονομία και η κοινωνική επιχειρηματικότητα. Οι ιθύνοντες το ξέρουν αυτό, αλλά για λόγους που γνωρίζουν μόνο αυτοί, δεν κάνουν τίποτα. Αν δεν πάρουμε αυτή την κατεύθυνση, θα έχουμε τους ανθρώπους αυτούς για μια ζωή να λαμβάνουν επιδόματα και να στηρίζονται σε πολιτικές επαιτείας» υποστηρίζει η Ελένη Χριστιά, Υπεύθυνη Εξειδικευμένου Κέντρου Κοινωνικής & Επαγγελματικής Ένταξης ΟΚΑΝΑ-Θεσσαλονίκης.
ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΒΟΥΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΕΝΑΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟ
«Η καχυποψία των ανθρώπων είναι πολύ μεγάλη. Ειδικότερα τα χρόνια της κρίσης, έχει ενισχυθεί πολύ. Παρά το γεγονός ότι τα μεροκάματα είναι φθηνά, ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο φθηνά, οι εργοδότες επιλέγουν να καταφεύγουν σε άλλες λύσεις και να μην δίνουν ευκαιρίες σε ανθρώπους που προέρχονται από ειδικές ομάδες όπως οι αποφυλακισμένοι και οι απεξαρτημένοι. Ο ΟΑΕΔ κατά καιρούς έχει δημιουργήσει προγράμματα που χρηματοδοτούν τέτοιες θέσεις εργασίας αλλά το ενδιαφέρον των εργοδοτών είναι σχεδόν μηδενικό. Επικαλούνται ένα σωρό δικαιολογίες, του στυλ, «δεν υπάρχει δουλειά» για να μην προσλάβουν αυτούς τους ανθρώπους. Το βλέπουν σαν ρίσκο και έτσι το αποφεύγουν» δηλώνει στο bangladeshnews.gr o Xρήστος Βέττας, Υπεύθυνος του ΚΕΘΕΑ-«ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ