ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΥΠΕΡΦΑΓΟΙ: ΖΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΝΕ…ΠΛΕΟΝ ΤΡΩΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

«Ξεκίνησα το πρόγραμμα πριν από 2 χρόνια. Είχα φτάσει τα 185 κιλά. Δεν μπορούσα να κάνω δίαιτα, έφτασα μάλιστα ένα βήμα πριν την επέμβαση. Μια φίλη, μου μίλησε για τους Ανώνυμους Υπερφάγους. Πήγα. Είναι ένα πρόγραμμα στο οποίο πρέπει να δουλέψεις και το σώμα και το μυαλό. Μέχρι στιγμής έχω χάσει 65 κιλά χωρίς επεμβάσεις, χωρίς στερητικές δίαιτες. Ανακαλύπτεις μέσα από το πρόγραμμα τι είναι αυτό που σου κάνει κακό και γιατί θες να φας αυτά που σε βλάπτουν. Λειτουργούμε όπως οι ναρκομανείς. Μαζευόμαστε και μιλάμε για τα προβλήματα μας. Μέσα από αυτή την διαδικασία ξεπηδούν και οι λύσεις».

ΧΡΙΣΤΙΝΑ: ΒΡΙΣΚΩ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ

«Ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας, εντοπίζουμε τι είναι αυτό που μας ενοχλεί, μας πειράζει, και το αλλάζουμε. Εγώ δεν έχω τελειώσει ακόμη με τον αγώνα μου. Θέλω να χάσω άλλα 40 κιλά. Και ο λόγος που θέλω να το κάνω αυτό είναι απλός: Όταν ξεκίνησε η απώλεια βάρους άρχισα να νιώθω διαφορετικά. Καλύτερα. Άλλος άνθρωπος. Έχασα βάρος από την ψυχή μου. Ξεφορτώνοντας τα κιλά από πάνω μου, έχασα και τις ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές μου».

Θέλει Δύναμη. Θάρρος. Πειθαρχία. Συνέπεια. Πόσο εύκολο είναι να αλλάξει συνήθειες και ζωή ένας άνθρωπος που πριν πάρει την μεγάλη απόφαση για την στροφή των 180 μοιρών…τον «εξουσίαζε» ένα χάμπουργκερ και μια πίτσα; Λίγοι τα καταφέρνουν. Οι περισσότεροι στριφογυρίζουν γύρω από πιθανές και απίθανες λύσεις, πρωτοποριακές μεθόδους που κοστίζουν ένα «σκασμό» λεφτά, παράγουν όμως αμελητέα έως…αστεία αποτελέσματα. Βλέπουν για λίγο το ξέφωτο χάνοντας ορισμένα κιλά, πριν το «σκοτάδι» της παχυσαρκίας τους «ρουφήξει» ακόμη περισσότερο. Πεθαίνουν χοντροί και γεμάτοι απορία για το πως δεν κατάφεραν να νικήσουν τον εθισμό τους. Κάποιοι όμως όταν κοιτάζονται στο καθρέφτη, αντικρίζοντας το αδυνατισμένο είδωλο τους, με το παλιό τζην να τους χωράει και το «λαχάνιασμα» από τις σκάλες να ανήκει στο παρελθόν, χαμογελούν. Όχι τόσο από αυταρέσκεια, όσο από ικανοποίηση. Γιατί επέζησαν. Γιατί τα κατάφεραν. Γιατί είναι μάγκες. Εκεί που όλοι τους είχαν ξεγραμμένους, «έριξαν» μια μπουνιά στο ψυγείο και το διέλυσαν. Και έτσι επέστρεψαν στη ποθητή φυσιολογικότητα. Στο πλαϊ τους, είχαν τους Ανώνυμους Υπερφάγους. Χωρίς πολλές φανφάρες και μεγάλες υποσχέσεις, τους βοήθησαν, χρησιμοποιώντας το καλύτερο όπλο. Ίσως και το μοναδικό που είχαν. Τους προέτρεψαν να ψάξουν μέσα τους, να εντοπίσουν το πρόβλημα, να το φέρουν στο φως και να το πολεμήσουν. Ο αγώνας πάντα συνεχίζεται…

ΓΕΩΡΓΙΑ: ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΚΙΛΑ, ΕΧΑΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥ

«Είχα την τύχη να γνωρίσω μια κυρία που επισκεπτόταν τους Ανώνυμους Υπερφάγους. Έχασε 26 κιλά σε ένα χρόνο. Πήγα και εγώ και τελικά αποδείχθηκε ότι άξιζε τον κόπο. Στο πρώτο εξάμηνο έχασα τα 20 πρώτα κιλά, έκτοτε παραμένω σε υγιές βάρος, δεν έκανα ποτέ ξανά δίαιτα. Ο λόγος που συνεχίζω είναι ότι με βοηθά γενικότερα στη ζωή μου να «γλιστράνε» όλα πιο εύκολα. Εννοώ για τα προβλήματα που εμφανίζονται σε όλα τα επίπεδα, τα επαγγελματικά, τα οικογενειακά. Μέσα από την αυτογνωσία για το φαγητό αντιλήφθηκα τις αιτίες που με οδήγησαν στο να τρώω καταστροφικά. Έμαθα επίσης να αντιμετωπίζω τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές μου. Πράγμα το οποίο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Μέσα πάντοτε από τις συναντήσεις και τα εργαλεία που σου προσφέρει το πρόγραμμα».

«Αντιμετώπιζα σοβαρό πρόβλημα εθισμού στο φαγητό, είχα διαταραγμένη διατροφική συμπεριφορά. Το σημαντικό με τους Ανώνυμους Υπερφάγους δεν είναι μόνο ότι σε βοηθούν να ανακαλύψεις τα αίτια που σε οδήγησαν σε αυτή την συμπεριφορά, αλλά σου δείχνουν και ένα τρόπο για να δράσεις άμεσα. Εδώ και τώρα. Σε καλούν να δράσεις, όπως η πυροσβεστική αντιμετωπίζει μια πυρκαγιά. Εμένα τα προβλήματα μου ήταν τα υπερφαγικά επεισόδια. Δηλαδή ήμουν στο γραφείο, αντιμετώπιζα ένα πρόβλημα, αγχωνόμουν και για να το ξεπεράσω έτρωγα κάτι. Όπως ακριβώς ο καπνιστής χρησιμοποιεί το τσιγάρο για να αποφύγει μια δυσκολία».

«Οι Α.Υ απευθύνονται σε ένα κοινό που αντιμετωπίζει προβλήματα όπως νευρική ανορεξία, βουλιμία με εμετούς, υπερφαγία, νοσηρή παχυσαρκία κτλ. Το καλό με τα προγράμματα αυτά είναι ότι ο καθένας βρίσκει μια εξατομικευμένη λύση για το θέμα του. Αρκεί να σας πω ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 69% των Ανώνυμων Υπερφάγων κατάφεραν να διατηρήσουν το υγιές βάρος τους από 1 έως 20 χρόνια, ενώ το ποσοστό για όσους ακολούθησαν συμβατικές δίαιτες είναι μόλις…17%. Στην ομάδα μαθαίνει κανείς μόνο του ποιες καταστάσεις τον οδηγούν στην ψυχαναγκαστική υπερφαγία και στην επιλογή συγκεκριμένων τροφίμων. Αν αισθάνομαι καλά; Ναι, εξακολουθώ όμως να παρακολουθώ το πρόγραμμα γιατί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της υποτροπής. Όσοι έχουν ζητήσει βοήθεια από τους Α.Υ θεωρούν την πάθηση τους ως μια χρόνια αρρώστεια που θέλει φροντίδα. Αν ακολουθείς το πρόγραμμα μπορείς να ζεις καλά χωρίς τα συμπτώματα της ασθένειας».

ΑΓΓΕΛΙΚΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ…ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ

«Έτρωγα πάρα πολύ. Είχα εθιστεί στο φαγητό. Ήταν η μόνη μου ευχαρίστηση, η μόνη μου απόλαυση. Ήμουν στην απομόνωση και στη μοναξιά. Δεν ζούσα. Με σύστησε στο πρόγραμμα μια φίλη. Βρήκα πολύ αγάπη και αποδοχή για αυτό που ήμουν. Κατά την διάρκεια του προγράμματος έχασα 35 κιλά. Είχα φτάσει στα 85. Τα κιλά αυτά τα είχα πάρει τα 3 τελευταία χρόνια. Με το πρόγραμμα αντιλήφθηκα την φύση της αρρώστειας μου. Βρέθηκα πολλαπλά κερδισμένη. Πήγα για τα κιλά, βρήκαν βοήθεια όμως και τα συναισθήματα μου και ο πνευματικός μου κόσμος. Πλέον κάνω καλύτερη διατροφή, γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου. Αλλάζω  τομείς της ζωής μου που κάποτε ήταν προβληματικοί. Χρειάζομαι την ομάδα για να συνεχίζω να νικώ την αρρώστεια και τον εθισμό».

«Όταν άρχισαν τα κιλά να φεύγουν από πάνω μου, άλλαξε η ζωή μου, άρχισα ξανά να αγαπάω τον εαυτό μου, να αγαπάω την ζωή, τους άλλους ανθρώπους. Η απομόνωση είχε τελειώσει. Αντιμετωπίζω τα συναισθήματα μου, δεν φοβάμαι να έρθω σε σύγκρουση με τις δύσκολες πλευρές της καθημερινότητας. Παλιότερα κατέφευγα στο φαγητό. Τώρα όχι. Διατηρώ τα κιλά μου. Για εμένα το φάρμακο μου είναι το πρόγραμμα. Αν θα σταματήσω να πηγαίνω, θα ξανακυλήσω και δεν το θέλω. Δεν σταματώ γιατί είμαι καλά».

Για περισσότερες πληροφορίες: www.anonymoi-yperfagoi.org.gr

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ